Savaşın İçinde

-PARANOYAK-

Paranoyak olmak sadece hayaller görmek değildir

Savaş: bırakın lan bırakın

Cihat: savaş dur oğlum lan dur

Cio: amına koyim bu kadar delirmezdi bu

Sibel: offff YETERRRRRR bı kendine gel artık halledecem ben ya

Savaş: neyi halledeceksin Sibel

Sibel: abi delirme nolur bak ben çözücem tamam mı bekleyin beni

Sibel bir sinirle eve gider

Pelin: Sibel iyi misin

Sibel: hiç değilim Biraz müsade eder misin

Pelin: peki sibelciğim, sen güzel yetiştirmişler ama ben hiç böyle olamadım neyse pelin

Deniz: oğlum benim mis kokulum

Sibel: Deniz

Deniz: ne var ne söyle hayatımı neden alt üst ettin ya

Sibel: amacım o değildi bak sakince konuşucam zor şeyler yaşadın yaşadık tamam öyle bir yerde doğurmak da istemedin anlıyorum ama bunu abime neden demedin Deniz

Deniz: deseydim beni bırakmayacaktı ben ona hamileyim diyeceğim akşam kanlarla eve geldi kandı her yeri pansuman yaptım ya bana bebeğe bişi olursa diye düşündüm Sibel anla beni

Sibel: Deniz kenana diyip bana neden demedin beni niye yalanla idare ettiniz

Deniz: çünkü sana bunları anlatıp deseydik orayı karıştıracaktın savaş da böyle yapalım dedi

İkisinin de ağlamaları gittikçe artıyordu

Sibel: Deniz bak herşeyin üzerine yemin ederim ki ben seni ve yeğenimi koruyacağım ama nolur onu savaş abimden ayırma bak o ailesini kaybetti kardeşini özgür abimi seni de kaybetti bir de oğlunu kaybetmesin

Deniz: bilmiyorum Sibel ben başa dönmek istemiyorum

Sibel: dönmeyeceksin bak eğer diyorsan ki istemiyorum gidicem savaşı da sevmiyorum onunla artık olamam tamam buyur git seni daha rahatsız etmem ama ben seni tanıyorsam hala ona aşıksın biraz düşün

Sibel odadan çıkarken

Sibel: Deniz ama unutma sen savaşı böyle kabul ettin savaş seni ilk gördüğünde yada sen onu ilk gördüğünde cio abimin kanı vardı elinde sen bunu kabullenerek bizimle yaşadın

Odadan çıkar ve savaşların yanına gider

Savaş: noldu

Sibel: konuştum kendi kararı eğer böyle bir şekilde olmak istemiyorsa gidecek abi zorlamanın mantığı yok en azından çocuk elimizdeki kanları bilmeyecek

Savaş sigarasını alıp evden çıkar Sibel ağlamaya başlar

Cio: gülüm yapma Sibel

Cihat: kız sakin ol ağlama lan

Sibel: benim suçum abi eğer ben kendimi şikayet etmeseydim böyle olmazdı

Cio: sen bizim yapmamız gerekeni yaptın içini rahatlattın suç bizim biz mahalleyi ayakta tutacaktık yapamadık

Cihat: bak hem artık eskisinden daha güçlüyüz bütün herkes bir ara da ağlama sen hem sen yakında evleneceksin kızım üzgün gelin mi olur

Cio: yani Cihat haklı kendine gel

Arif: abi buldum

Sibel: neyi buldun arif

Arif: şey abla