Alaz Batu Bayhan. Evlendiğim ama onun hakkında hiçbir şey bilmediğim adam. Bildiğim tek şey Ferhat Yılmaz'dan intikam almak istemesi.
Göz göze geldiğimizde bana nefret ile bakan gözlerini görüyordum. Bu intikam oyununda beni bir piyon olarak gördüğünü düşünmeye başlamıştım.
Güvensizlik başlamıştı...
Hakkında hiçbir şey bilmediğim bir adam ile hâlâ onunla çalışmak ne kadar doğruydu ? Babam için gözümü kırpmadan intikamını almak istemiştim. Ölüm haberi geldiğinde kaza olduğunu söylemişlerdi. Ölümü benim için ani olmuştu. Ona daha yeni kavuşmuşken ölmesi bedenimi adeta yıkmıştı. Ölüm sebebini bile araştıramayacak kadar yıkıktım. Bunun olmaması gerekiyordu ama hayatımda ilk defa birinden sevgi bulmuşken onu kaybetmek bende büyük bir etki bırakmıştı.
Gözümü açma sebebim ise Alaz Batu'ydu. Babamın sadece yüzünü gösterdiklerinde o an bir şeylerin ters gittiğini anlamalıydım. Doktorlar bile farklı davranmıştı o an. Alaz Batu ile karşılaştıktan sonra babamın ölüm sebebinin Ferhat Yılmaz olduğunu söylediğinde koşulsuz inanmıştım.
Babam için vazgeçmeyecektim. İntikamımı almadan ölmeyecektim.
●●●
Camdan dışarı bakarken içim sıkıntı ile doldu. Nerede kalmıştı babam ? İş yerinde sorun çıktığı için gitmişti ama hala gelmemişti. Gideli neredeyse 5 saat olacaktı.
Telefonu elime alıp tekrardan aramaya başladım. Telefonu yabancı bir kadın sesi karşıladı.
"Kadir Karataş'ın neyi oluyorsunuz ?"
O an o soru içimde bir şeyleri yerle bir etmişti. Babama bir şey oldu korkusu yüreğimin çıkacakmış gibi çarpmasına yetiyordu.
"Kızıyım."
Kısık bir sesle söylemem karşısında karşı taraf tekrar konuşmaya başladı.
"Babanız iş yerinde bir kaza geçirdi ve şimdi de hastanemizde. Durumu oldukça kötü."
O an dünya durmuş gibiydi benim için. Babamı kaybetme korkusu bedenimi ele geçirmişti.
O an telefonu nasıl kapattım , nasıl hazırlandım bilmiyorum ama en son ismi söylenen hastaneye vardığımı hatırlıyorum.
Danışmana sorup babamın yerini öğrenip söylenilen yere gittim. Ameliyat odasının önünde bir kadın bekliyordu. Kadın beni gördüğünde ayağa kalktı ve bana doğru döndü.
"Kadir Bey'in kızı siz misiniz ?"
"Evet ,babam nerede ,durumu nasıl ?"
Telaşla sorduğum sorular karşısında kadının dudağı kıvrılır gibi oldu sonra hemen geri düzeldi. O gün anlamalıydım bir şeyle olduğunu.
"Bekliyoruz ,ameliyatta."
Kadının konuşmasının hemen arkasına ameliyat kapısı açıldı ve doktor dışarıya çıktı.
"Kadir Karataş'ın yakınları siz misiniz ?"
Daha çok bana nazaran söylediği sözler karşısında ağırca kafamı salladım. Her an kalbim yerinden çıkacak gibiydi.
"Ne yazık ki babanızı kaybettik."
Bu cümle beynimde yankılanırken ne yapacağımı bilemedim. Sadece doktor ile kadının göz göze gelip birbirlerine baş selamı verdiklerini gördüm. O gün o anları umursamamıştım. Aklım tek kişideydi. Babam.
आप पढ़ रहे हैं
DİPTEKİ IŞIK
सामान्य साहित्यSesimi duyurabilmek için tekrar bağırdım. Daha doğrusu bağırmaya çalıştım çünkü bu dipsiz kuyuda ne biri duyardı beni ,ne de sesim giderdi. Tekrar bağırmaya çalışacaktım ki bir el beni susturdu ve sonra o sesi duydum "الصمت (sessizlik) " Daha sonra...
