Reverie's Awakening

Chapter 16

Chapter 16.

Ngumisi siya sa sinabi ko. "Are you sure about that?" Paos na saad niya at saka hinaplos ang pisngi ko.

"Hmm... Callista?" Sambit niya habang mariing nakatitig sa akin.

Tumango ulit ako sa kanya ng dahan-dahan. Nawala naman ang ngisi sa mukha niya at seryoso akong tiningnan.

"There is nothing interesting to know about me." Malalim na wika niya. Kahit magsalita talaga siya ay hindi nawawala ang lamig sa boses niya. I shook my head at him. Pero interesado ako sa kanya. Sa lahat. Gusto kong malaman lahat.

"But your very own existence is already interesting for me." I said softly. Nakita ko naman ang pagbabago ng emosyon niya.

He kept quiet and looked at me deeply. I couldn't name what passed through his eyes, but he looked amused? Why? Totoo naman ang sinabi ko. He's interesting.

He seemed taken aback by my words, his expression morphing into one of amusement as if I had just said something incredibly amusing.

"Alright. If you're that really eager to know me, I'll tell you about me," he said. I smiled widely and then nodded.

"Okay! I'll listen carefully!" I said excitedly.

He chuckled and squeezed my cheek. "You're really that excited to know me?"

I nodded and giggled, feeling my cheeks flush from the warmth of his touch. Kahit alam ko na ang lahat sa kanya. Gusto ko pa rin malaman mula sa kanya. Though alam kong hindi niya naman sasabihin lahat. But it's fine. Basta kahit pakunti-kunti ay masaya na akong may mai-share siya sa akin.

Nakakatakot talaga ang titig niya kanina. Ayaw niya talaga na tinatanong siya about sa privacy niya. Ayoko namang mangyari ulit iyon. Ayoko siya ulit makita na sobrang lamig ng boses at nakatingin na parang walang kabuhay-buhay ang kanyang mga mata. It's just that... Gano'n ang description niya na nabasa ko sa libro, sa kwento.

Kinuha niya ang kamay kong pinatong ko sa hita ko kanina at nilagay sa ulo niya. Naguguluhang nakatingin naman ako sa kanya.

"Just stroke my hair while I'm talking." Saad niya at bigla niya ulit akong niyakap at sumubsob sa leeg ko. Ilang segundo akong hindi nakagalaw. Kung hindi niya pa pinisil ang bewang ko ay hindi ako matatauhan.

Cute. Gusto niyang haplusin ko lang ang buhok niya habang nagkukuwento siya?

Lumabas ang isang ngiti sa labi ko bago ko haplusin ang buhok niya habang mahigpit siyang nakayakap at nakasiksik sa leeg ko. We looked like a couple. Nakaupo pa rin ako sa hita niya dahil hindi niya ako pinapaalis.

"I live in Capital," he said, still clinging to my neck tightly. "Those who chase me are one my enemies... in business." Tumango ako sa kanya at tahimik na nakikinig habang nag kukuwento siya.

He started talking about how he lived in the capital and had enemies in business. I just listened to him and let him do what he wants on my neck. I heard every word he said and how someone wanted to kill him. Kahit alam kong marami ang kalaban ni Damian. Hindi ko pa rin in-expect na madami ang gusto siyang patayin. It shocked me and made my heart race, but I kept my composure and just let him talk.

It must be really hard for him.

I wonder if he's really happy sa kung anong meron siya ngayon. Sa libro nahahawakan siya ng female lead pero meron at palagi pa rin siyang may suot-suot na gloves. Hindi niya iyon tinatanggal lalo na kapag may mga occasion siyang pupuntahan.