Chapter 1

665 14 4
                                    

First Day

Do my parents really love me? This is the same question kept lingering on my head. I can't count how many times I asked it to my myself. Even I already know the answer I just keep manipulating and gaslighting myself that they do. Kasi sabi nga nila walang magulang na hindi mahal ang kanilang anak. I hope so. Pero paano kung ang anak ay bunga lamang ng isang gabing pagkakamali?

"D-Dad please stop... It hurts..." Napalakas na lamang ang hikbi ko nang muli akong paluin ni Daddy ng sinturon.

My knees are getting red. Ang tuhod ko ay unti-unting nanghihina sa bawat hampas n'ya nito. Kanina pa ako nagmamakaawa sa kan'ya na tigilan na ito ngunit patuloy ito sa pagpalo sa akin na tila ba bingi na walang narinig.

"Nababagay lamang 'yan sa iyo! Hindi ba't sinabi ko na sayo na 'wag na wag mong aawayin ang anak ko!" Madiin na sabi nito sabay palo ulit sa'kin na para bang hindi n'ya rin ako anak.

"Kinuha-kuha mo pa kasi ang batang iyan! Dumagdag ka pa ng palamunin dito!" Sigaw ni Tita Eva habang hinihimas ang buhok ng anak n'ya.

Nakangisi na nakatingin sa akin si Eonoah pero nagkunwari itong uumiyak nang lingunin siya ng kan'yang ina. Nagustuhan n'ya kasi ang laruan ko kaya't sapilitan n'yang kinuha sa akin subalit hindi ko ito ibinigay sa kan'ya. Kaya bigla n'ya na lamang hinila ang buhok ko pero hindi ko sinasadyang naitulak siya. 

This is not the first time did she do it. I don't know what is her problem for making trouble all the time even I'm not doing anything bad to her. But one thing for sure she hates me so much. Kung sa bagay sino ba naman ang hindi kakainisan ang isang anak na nagbunga sa isang pagtataksil sa kan'yang ina? But it's not my fault that I am born because of their mistakes. But why I am the one who's suffering? Sa kasalanang hindi ko naman ginawa? When in the first place I didn't wish to be born.

But here I am paying for their sins that they made. Life is really unfair.

A loud noise from the door of my room wake me up. Bumungad sa akin ang puting kisame ng aking kwarto. I heard another knock on my door. Marahan akong bumangon sa kama. I shifted to the door.

"Oh, did I wake up the princess?" Eonoah came out.

Nakataas ang dalawa nitong kilay. She was wearing her school uniform. It was a combination of sky blue and white. The blouse were white and there's a sky blue in the corner while the skirt is sky blue.

Nadepina ang hubog ng kan'yang katawan dahil sa suot nito. Bumabagay sa kan'ya ang maikling buhok kaya lalo lang itong gumanda. Compared to me Eonoah is petite and meztiza type of girl. Siguro nasa 5'0 lang ang height n'ya.

Mapapagkamalan mo itong k-pop kapag nakita mo siya dahil sa kan'yang maputing kutis at kinis na balat. And her hair is also colored with blue just like what I have seen on the k-pop group.

"My God! Maligo ka na nga mal-late na ako sa klase! Ano ba naman 'yan oh, paimportante! Move faster!" She rolled her eyes bago padabog na lumabas sa kwarto ko. 

I immediately move to go to bathroom to take my shower. I don't want us to fight. Kaya't kung pwedeng iwasan ay iwasan na lamang. Hindi rin naman ako mananalo kung sakali eh. She has my dad and her mom. Anong laban ko ro'n? I'm just a puppet of this family. I don't have the right to voice out my feelings.

Mag-aalasiete na nang makarating ako sa school. Marahan akong bumaba sa kotse at tumingala sa building na nasa harapan ko. Capiz State University. Hmm. I heaved a deep sigh before I enter on the school gate. There's a two security guards were standing behind the gate. They are checking if the students were wearing their id's.

When it's already my turn the lady guard raised her eyebrows when she didn't saw me wearing one. I'm a freshmen though so it's natural that I don't have an id yet because it takes days before it can processed. I should pass a picture to osa first before I can get an id.

The Broken Heart (Business Series 1)✔️Où les histoires vivent. Découvrez maintenant