[FINISHED]
Categories : Boys' Love • Contemporary Romance • LGBTQ
Kannagi Lacanlali, or Kann, suffers daily from social anxiety. Siya na ang nakatoka bilang caretaker sa mansyon ng mga Gulmatico, na nasa ibang bansa, buhat nang ma-admit ang tita niy...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
KANNAGI
Naranasan ko nang magkaroon ng patong-patong na mga problema. ’Yong tipong nagsabay-sabay ang mga ito kaya ’di ko na alam kung pa’no harapin, pa’no solusyunan, at kung bakit ’yon nangyari sa buhay ko. Umabot pa sa puntong kinuwestiyon ko ang nasa itaas ng, “Bakit ako?”
Pero ngayon, kinonyatan na ’ko ng realisasyon: binigyan tayo ng Diyos ng mga pagsubok hindi para pahirapan, kun’di para turuan tayong maging madiskarte at matatag sa buhay. Sabi nga nila, ang karanasan ang pinakamainam na guro.
Mabilis na lumipad ang panahon. Ikatatlumpu’t isa na ngayon ng Disyembre, ang huling araw bago mag-New Year, ang huling gabi ng Night Bazaar sa Morlon Street. At sa mga nagdaang araw, sobrang daming nangyari.
Nalaman ng lahat na ’di nagpakamatay si Hasna dahil ang totoo, aksidente ang nangyari. Habang si Cerri naman—dahil sa ginawa niya—ay napasailalim ng juvenile detention center sa karatig-bayan. Lumipat na rin doon sa kabilang bayan sina Prim at ang mama nila dahil sa kahihiyan.
Si Luke naman, nag-sorry na siya sa ’ming dalawa ni Clyve dahil sa iskandalong ginawa niya sa mansyon. In-explain din niya ang buong kuwento sa likod n’ong video; pinakinggan ko siya kahit alam ko naman na ang totoo. Dagdag pa niya, tama raw ’yong sinabi ko sa kanya na kailangan niyang tanggapin na wala na si Hasna.
Samantala, si Richmond, hindi na siya binansagang “Beast Mond” ng lahat. “Rich” na lang ang tawag namin sa kanya. Kung noon, kinatatakutan siya ng karamihan dahil sa imahen niyang maangas, ngayon naman ay kaibigan na siya ng lahat, magaang kasama, madaling malapitan, at tila paruparo na lumilipad mula sa isang tao patungo sa isa pa.
Hindi na namin mahagilap si Gemini sa buong bakasyon. No’ng nag-chat ako sa kanya, sabi niya, may inasikaso raw siyang manuscript. Ine-edit daw niya ang story niya kasi ’yong dream niyang publishing house ay nagpa-call for submission. Kailangan daw niya ’yong i-polish bago ipasa para mataas ang tsansa na matanggap ang manuscript niya. Suportado naman namin siya. Sabi ko pa sa kanya, ’pag na-publish na ang book niya, ako mismo ang unang mag-o-order.
Tungkol naman kay Wayo, ’yong bumisita sa mansyon noon, ’di ko alam kung ano ang meron sa kanila ng anak ni Ma’am Gulmatico na si Sander o Satang—ang tawag niya sa kanya. Ang hiling ko na lang sa kanila: sana, pagbalik ni Sander ay makapag-usap sila.
Kahapon, tumambay kami ng mga kaibigan ko sa isang kainan, habang sila Clyve naman ay nag-i-skateboarding sa plaza. Bumalik kami roon sa Grossi—kainan na may kakaibang twist sa menu nila. ’Tapos, napunta ang usapan namin sa love life.
“’Buti pa ’tong si Kannkong, sinurething,” sabi ni Aneeza sa ’kin. At kay Soichi: “Ikaw, Soitchy, ginano’n-gano’n lang ni Nadine. Payag ka n’on?”
