-არ ვიცითქო და დამანებე თავი ახლა. - ესღა თქვა ჰანმა და თან საპირფარეშოდან გამოვიდა. წინ კი მომღიმარი მინჰო დახვდა.
-რას იღიმები? - წარბის აწევით ჰკითხა ჰანმა.
-არაფერი. არ მეგონა ვაჟიშვილი რომ იყავი და მიხარია. - კიდებ უფრო გაიღიმა მინჰომ.
-მერე რა გიხარია?
-ის რომ მე ვიქნები ადამიანი ვინც ვაიჟიშვილობას დაგაკარგვინებს.
-მასეთი დარწმუნებულიც ნუ იქნები.
-რატო არ უნდა ვიყო?
-არ ვფიქრობ რომ ვაჟიშვილობას შენთან დავკარგავ.
-მე კი სრულიად დარწმუნებული ვარ.
ეს თქვა მინჰომ და ჰანი ხელში აიყვანა.
-ააა მინჰოოო დამსვიიი სად მიგყავარრ - კიოდა ჰანი და თან ფართხალებდა.
-სად მიგყავარ და საძინებელში კმაყოფილი ხარ? ეხლა კიდე თუარ გაჩერდები რაც მოგივა შენს თავს დააბრალე. - მკაცრად უთხრა მინჰომ.
-საძინებელში რა გვინდა? - ჰკითხა ჰანმა და თან ფართხალიც შეწყვიტა.
-შენი აზრით? - წარბის აწევით შეხედა ჰანს.
-ოღონდ ეგ არა. დამსვიიიი! - კიდევ დაიწყო წივილი და ფართხალი ჰანმა.
მინჰომ არაფერი უპასუხა. საძინებელი ფეხით შეაღო. ჰანი ლოგინზე დასვა მაგრამ ჰანი წამოდგა და კარებისკენ გაიქცა. მინჰომ დაჭერა მოასწრო და კარები გადაკეტა.
-ჯანდაბა მინჰო! გამიშვი! არ მინდა ამის გაკეთება! - უყვიროდა ჰანი მინჰოს.
მინჰო ისევ ჩუმად იყო.
ჰანს მიუახლოვდა და ლიგინზე დააგდო თვითონ კი ზემოდან მოექცა.
ჰანი კი ისევ ფართხალებდა.
მინჰომ გვერძე უჯრიდან ბორკილები ამოიღო და ჰანს ხელებზე გაუკეთა შემდეგ კი საწოლის თავზე მიამაგრა.
-მინჰოო კარგი რაა. ხომ გთხოვ რომ ეს არ გააკეთო - აწყლიანებული თვალებით შეხედა მინჰოს.
part 13
Mulai dari awal
