Dünyalar Çarpışıyor (Worlds Collide)
Ancak uygulama stüdyolarında kendi ad hoc dans okulunu açan J-hope bile çıkışlarından altı ay önce tamamen tükenmişti. O hatırlıyor:
-Muhtemelen 2013 Ocak ayının başıydı. En motive olmamız gereken anlarda bile çok yorgunduk. Dans hareketlerimizi filme aldıkları bir uygulama stüdyosu vardı ve temelde orada yaşıyorduk. Bu yüzden oraya girdiğimizde konuşmayı keserdik, gerçekten huysuzlaşırdık....
Üyeler, bir "aşırı performans grubu" olma arayışlarında, koreografilerini uyguladılar ve aynı zamanda ders aldılar. Tüm bunların ortasında, sahnede mümkün olan en iyi fiziksel durumlarında olmak için özel diyetler de uyguladılar, öyle ki protein için yedikleri tavuk göğsüne koyacakları tuz miktarı konusunda takıntılı hale geldiler. Ancak ıstırap ve endişe, fiziksel durumlarından çok zihinsel durumlarıyla ilgiliydi. SM Entertainment kadar iyi tanınmayan Big Hit Entertainment'a üye olmak, J-hope'u bir tür bakışı davet etti ve bunaltıcıydı.
Çıkış yaptığımızda insanlar bize sorup durduğunda, bir stajyere bu gerçekten... Bu soru kalbe bıçak saplamak gibi. J-hope gerçekten çaresizdi. İlk çıkışına giden endişeli yolculuk, bir dizi umutsuz an gibi okunuyor. Seul'e taşınana kadar olan hayat hikayesini şöyle hatırlıyor:
-Öğrenim ücretleri yüzünden dans etmeyi öğrendiğim hagwon'da pek bir şey öğrenemedim. Bu yüzden derslerin çoğunda hagwon kanepede otururdum. Dansı çok sevdiğim için... Derslerden sonra pratik stüdyolarında kendi kendime çalışmaya devam ederdim. Bana öğreten abiler, özellikle de Bangster adındaki bu dansçı, benim için bir tür öğretmen oldu. Bana "Hey, uygulama stüdyomuza gelip bizimle pratik yapmak ister misin?" dedi. İşte Neuron dans ekibine bu şekilde katıldım. Sokak dansıyla ilk tanıştığım yer orasıydı. Daha sonra stajyer olarak Big Hit Entertainment ile kontratımı imzaladığımda pratik yapabileceğim bir yer yoktu. Bu yüzden sözleşmeyi imzalamama rağmen, dans eğitimimin dışarıdan temin edildiği Gwangju hagwon'da kaldım. İşte o zaman A&R ekibi benimle iletişime geçti. Bana Seul'e gelme zamanının geldiğini söylüyordu.
J-hope, RM ve SUGA, çıkışları için iki yıl beklemek zorunda kaldılar ve Big Hit Entertainment, Glam'in başarısızlığı nedeniyle o sırada zar zor ayakta kalabiliyordu. Çalışma alanları o kadar sıkışıktı ki, birinin bir odada söylediği şarkı, üç kapı aşağıdaki odadaki stajyerlere taşınırdı. Bu koşullar, çıkış yapmak üzere olan yedi erkek çocuk için büyük bir endişe kaynağıydı.
SUGA'nın özellikle endişelenmek için sebepleri vardı. Bir trafik kazasından kaynaklanan omuz yaralanmasının etkilerine rağmen ilk çıkışına hazırlanıyordu. Açıklıyor:
-2012'de çıkışımız yapılmadan hemen önce her türlü yarı zamanlı işi yaptım. Ailemin paraya ihtiyacı vardı, bu yüzden MIDI öğretecek, bir markette çalışacak ve teslimatlar yapacaktım ve bir motosiklette kendimi yaraladığım bir teslimattaydı.
SUGA'nın sesi o günlerin kargaşasını anlatırken biraz daha alçaldı:
-Şirket zor durumdaydı ve hayatıma stajyer olarak devam edebilir miyim diye kafa patlatıyordum. Benim için gerçekten zordu, yaşama eyleminin kendisi. Tüm umutlarımı çıkış yapmaya bağlayarak evden ayrılmıştım, bu şirkete girmeyi başarmıştım... Çok çaresiz hissediyordum. Jimin'in çıkışıyla ilgili kendi sorunları vardı. Hatırlıyor: Lisede mükemmel bir hayat öğrenme dansını Seul'e gelmek için bırakmıştım ama kimsenin umurunda değildi... Bizi zaman zaman geçirdikleri testlerden herhangi birinden sonra elenebilirdin, bu da korkutucuydu. . O zamanlar pedalı gerçekten metale koyuyordum.
Big Hit Entertainment, BTS için ayrılanlar dışında tüm stajyerlerini serbest bırakırken Jimin, şirketin onu da her an bırakabileceği konusunda giderek daha fazla endişeleniyordu. RM, SUGA ve J-hope'un aksine, Jimin dahil vokalist pozisyonundaki üyelerin BTS'te çıkış yapmalarına izin verileceğine dair hiçbir güvenceleri yoktu. Uygun eğitim için zamanın olmaması ve çıkışından sonra daha da sıkı çalışma zorunluluğunun Jimin üzerinde daha fazla baskı oluşturduğuna karar verildi.
