Mahalleye girmiş hatta tam karşıya geçiyordu.
Hava sıcak; genç kız susuz ve aç; poşetler de çok ağırdı. Açken siniri çok bozuk oluyordu. Kız çok bunalmıştı.
Adam kendine yeni bir ev almıştı. Kader ya bu tam o mahalleye!
Evde unuttuğu evrakları almak için geri gelmişti. Mahalleye girdikçe de, yollara bu sıcakta kimse çıkmaz düşüncesiyle, neredeyse son gaz gidiyordu.
Önüne çıkan kızı zar zor görmüş ve frene basamadan kıza çarpmıştı. Adamın kalbi yerinden çıkarcasına çarpıyordu.
Kız yola atlamasına rağmen onda suç bulmamış, kendisi hızlı gittiği için kendini suçlamıştı.
Arabadan hemen çıkıp 4-5 metre öteye fırlayan kızın yanına koşmuştu.
Bir yerinde kırık olabilir düşüncesiyle ona dokunmadan titreyen elleriyle ambulansı aramıştı
Kızın yüzü sürtünmeden dolayı kanlar içindeydi. Ama adam onu birine benzetmişti.
Fotoğrafta gördüğü o kıza...
Telefonu cebinden geri çıkarıp yutkundu ve yapacakta bir şeyi olmayınca en yakın arkadaşını aradı.
Adam ilk çalışta açmış ve şakalaşarak konuşmuştu.
Genç adamsa neredeyse şimdi kızın başına oturup ağlayacaktı. "Barlas hemen mahalleye gel."
Telefondaki adam arkadaşının sesini duyunca tedirgin olmuştu. "Evdeyim zaten... N'oldu? Bir şey mi var?"
"Kapıya çık o zaman, hemen!"
Merdivenleri ikişerli ikişerli inmiş ve ayakkabılarının üzerine basarak giymeden dışarı çıkmıştı.
Bahçeden çıkar çıkmaz yerde kanlar içinde yatan kız kardeşini ve yere saçılan eşyalarını görünce donup kalmış ve arkadaşına bakmıştı.
"Ayaz?"
Sesleri duyan bütün komşular yavaş yavaş cama çıkmış onları izliyordular.
"Çok özür dilerim! Yemin ederim birden önüme çıktı... Bende hızlı geliyordum tabii ama onu görmedim bile."
Adam ağlayarak kardeşinin yanına oturdu ve ona dokunacakken Ayaz izin vermemişti. "Yapma! Dokunma! Görevliler gelsin."
"A-aradın mı?"
Başını hızla sallayarak yanına çöküp arkadaşına sıkıca sarıldı. Ona sarılırken de diğer taraftan kızın boynuna dokundu. Nabzının gittikçe yavaşladığını fark edince gözleri dolmuştu.
Gidipte ona mı çarpmıştı!?
Hastanede olduğu sürece onunla hep o ilgilenecekti...
°
°
°
"Çok özür dilerim."
Ben o gün yaşadığım geri kalan her şeyi kendi kafamda mı kurmuştum? Sadece o günü değil, öbür günleri de!
En azından doktor olduğu doğruymuş.
Ellerine baktım ve yüzük görmeyince sırıttım. BİR ŞANSIMIZ VAR!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Manolya'm -𝓽𝓮𝔁𝓽𝓲𝓷𝓰-
Spiritual_𝚃𝙰𝙼𝙰𝙼𝙻𝙰𝙽𝙳𝙸_ Bilinmeyen Numara: Eski evimin bahçesinde vardı Bilinmeyen Numara: Çok narin bi' çiçek. Koklandığı zaman burnunun değdiği yer hemen zedelenir ve kahverengi bir renk alır. O yüzden "Koklamaya kıyamadığımız" güzellikte bir çiçek...
🌺 12 'Affet Beni' 🌺
En başından başla
