Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu fotoyu da koymasam olmazdı, Taehyung paylaştığı için daha da özel🥺💗
//
Acının terk ettiği bedenimde gözlerim hala kapalı yatıyordum öylece. Bilincim yerine gelmişti ama gözlerimi açsam tekrar ağrı başlayacaktı sanki.
Odadaki beyaz ışığın gözlerime yaptığı baskıya daha fazla dayanamadım ve gözlerimi açtım. Yanımda bir hemşire ve doktor vardı.
Doktor gülümseyip "nasıl hissediyorsunuz" diye sordu.
O an kendimi sorguladım ve iyi olduğuma kanaat getirdim.
"iyiyim" diye zorlukla konuştuğumda çok da susadığımı fark etmiştim.
Hemşire bir su uzatınca teşekkür ederim anlamında başımı salladım ve biraz dogrularak suyu içtim.
"Baş ağrısından bayılmışsınız anladığım kadarıyla" deyince cevap vermeden yüzüne bakmaya devam ettim.
"Bay Kim, hastalığınızı biliyorsunuz değil mi" diye sordu.
"Evet biliyorum" dedim zorla.
Doktor bunun üzerine "hastaneye yatmak en iyi seçenek sizin için zira böyle acı çektiğiniz durumlarda eğer dışarda olursanız zor durumda kalabilirsiniz"dedi.
"Tavsiyeniz icin teşekkürler ancak ben kararımı çoktan vermişim"dedim.
Doktor "anladım siz bilirsiniz bay Kim, odanın dışında bir beyefendi sizi bekliyor, çıkış işlemlerinizi yapabilirsiniz" deyince hızla "bir şey söylemediniz değil mi"diye sordum.
Doktor "merak etmeyin sadece stresten bas ağrınız olduğunu belirttik kendilerine"deyince "anladım teşekkürler"dedim.
Doktor eğilerek çıkarken ben de kafami eğdim ve Jungkook'un içeri gelmesini bekledim.
Umarım ailem ya da herhangi biri aranmamıştır. Hoş, Jungkook ile de konuşmak şuan ne kadar istediğim tartışılırdı.
Kısa bir süre sonra kapı açıldı ve Jungkook yavaş adımlarla yanıma geldi.
Yüzü soğuk duruyordu ama gözleri üzgünüm diye bağırıyordu sanki.
"stresten dedi doktor, neyin stresi bu"
Ne cevap vereceğimi bilmiyordum. Aslında doktorun stresten demesi iyi olmuştu çünkü bahane olarak Jungkook'un benden gizledigi işi öne surebilirdim.
"gerçekten cevap vermeyecek misin"
Vermeyecektim, bahane olarak da onu sunmayacaktım çünkü bu işleri kötüleştirir ve uzatırdı. Sadece trip atıyor gibi yapabilirdim.
Jungkook "peki öyleyse çıkalım mı" diye sordu. Başımı aşağı yukarı salladıktan sonra biraz yorgunlukla yataktan kalktım.
Ayakkabılarımı giydikten sonra Jungkook ile çıkış işlemlerini yaptık ve sessizce yürümeye devam ettik.
