Bana Öyle Bakma (Yarı texting)

26. Bölüm

Yeni bölüm geldiiiii 🥳

Çok beklettiğim için kusura bakmayınn.

5 dakikalık sessiz bir araba yolculuğu sonunda bir apartmanın önünde durmuştuk. "Gerçekten yakınmış evin." Diye mırıldandım. O da başını salladı. "Söylemiştim."

Arabadan ilk o indi. Sonra ben. Apartmana doğru ilerlediğinde hemen arkasındaydım. Arkasını dönüp anahtarla arabayı kilitledi ve zile bastı. Beklemeye koyulduk. Bir kaç saniye sonra kapı açıldı. Apartmana girdik o önden merdivenleri bir kat çıktı. Bende arkasından çıktım. Karşı koridorun sonunda kapı açıktı.  Bir kız uzatmıştı Kafasını.

Oraya doğru ilerledik Bulutla. Gözlerini kıstı ilk. Sonra bana baktı dikkatle. Gözlerini şokla açtı ve beni inceledi. Ne yaptığını anlamaya çalışarak kıza baktım.  Kapının önünde durduğumuzda Bulut elini öne uzattı "İlk sen geç." Başımı sallayarak ayakkabılarımı çıkardım ve içeri girdim.

Kız bana döndü. O sırada Bulutta içeri girmişti ve kapıyı kapatmıştı. "Sen Nevra Adasın!" Dedi şokla. Ah sanırım o da takipçimdi...

"Siz nereden tanışıyorsunuz?" Diye sordu Bulut ikimize bakarak. Kız gülümsedi. "Ayça ben. Ayça demir." Evet tanımıştım. O yüzden bende gülümsedim. "Merhaba Ayça." Dedim. O da mutlulukla gülümseyip bana sarıldı. Sarıldı...

"Ay heyecanlandım." Dedi ve güldü. "Saçmalama o kadarda değil." Dedim bende. Benden ayrıldı ve "Sen Saçmalama ben senin büyük hayranınım. Tabii ki heyecanlanacağım."

İçeriden bir kız sesi geldi. "Kim geldi?" Ayça güldü. "Nevra Ada geldi!" Kız bağırdı. "Ne Nevrası be?!" Ardından yavaşça yürüyerek buraya geldi. "Ne saçmalıyorsun yine acaba?" Diye sorarken gözleri bende durdu.

Şaşkınlıkla baktı. Sonra gözlerini açıp kapadı. Hala burada olduğumu görünce Ayçaya döndü. "Lan ben hayal mi görüyorum?!" Diye bağırdı. Ayça kafasını iki yana salladı gülerek. Bende gülümsedim.

Bulutta şaşkındı. Kız bana baktı ve hızla bana yürüyerek sarıldı. "Ya sen gerçek misin şu an?!" Dedi ve sımsıkı sarıldı. Neden bu kadar sevilmiştim? Ne yapmıştım ki onlara ben?

"Gerçeğim." Dedim. Benden ayrıldı. "Ben İlayda. İlayda kaya." Onu da tanımıştım "Tanıdım sizi." Dedim gülümseyerek. Bulut konuştu. "Bir dakika bir dakika. Ne oluyor burada?"

İlayda Buluta baktı. "Hani demiştim ya abi. Takipçisi bol bu kızın. Bizde hayranlarınız." Utanarak gülümsedim. Ve sonra şaşkınlıkla duraksadım. "Abi mi?" Dedim. İlayda kafasını salladı. "Bulut benim abim."

Bunu bilmiyordum işte. "Hadi artık içeri geçelim orada fotoğraf imza şey yaparsınız." Dedi ve elini sırtıma yerleştirdi yönlendirmek amacıyla. Bende ona ayak uydurdum. Aslında şu an evde olmam ve sabahlara kadar ağlayıp düşünmem gerekiyordu. Ama bunu yapmamayı seçmiştim hayatımda ilk defa. Bu gerçekten garip ve güzel hissettiriyordu.

Elimde olmadan gülümsedim salona girdiğimizde. İçerideki iki erkek ayağa kalktı. "Hoşgeldiniz." Dedi sarı saçlı olan. "Hoşbulduk." Dedi Bulut ve kare sehpanın etrafındaki koltuk takımlarına oturdu. Bende onun yanına oturdum.

Herkes oturdu. İlayda bana baktı. "İnanamıyorum siz sevgili misiniz şimdi?" Diye sordu. İkimizde birden "Arkadaşız" dediğimizde herkesten bir kıkırtı yükseldi.

"Ben şahsen inandım." Dedi Ayça ve yanımda oturan sarı saçlı adama yanaştı. Adam bir kolunu Ayçanın arkasına yerleştirdi onu sararak. "İnanmana sevindim Ayçacığım." Dedi Bulut ve gülümsedi. Ayçada ona dil çıkardı.