: ENDING!

6 1 0
                                    

All these years, my life changed. Nagagawa ko na ang gusto kong gawin kahit mahihirap pa. Nagagawa ko din makasalamuha sa ibang tao at makipag-usap sa mga tao puno ng confidence sa sarili.

Hindi na mahirap ang bagay-bagay sa'kin. Masaya ako ngayong kung ano ako ngayon.

It's been a year ago since I left my own house. .where has being faith by god and being tried of strong. I remember how I rebels my parents but in the end, they let me out what I want to do.

I didn't accept there money or any credit card. May binulsa ang mommy ko ng credit card sa maleta ko pero hindi ko ginalaw.

Pinagtrabahuhan ko ang lahat ng kakainin ko sa araw-araw. Pinagtrabahuhan ko ang lahat ng bibilhin ultimo gagamitin sa bahay at pangangailangan ko.

Ang tanging may alam ng tinitirhan ko si Manang Jeralyn at si Chin. I told them, don't say Chippy where I am.

I have a reason why I don't see her. I have a reason why I am feeling hurting and painful when I saw her. I have a reason I don't need her help or any other. I have a reason many ways.

Manang Jeralyn visit me every Saturday and sundays like Chin everyday visit me. Chin always bring anything food or sometime we'll shopping nearly in the mall. Kahit anong pagtanggi ko kung mapilit siya din, edi wala din.

Chin an flight attendant while Chippy have own bake shop. Chippy name the bake shop is Isla Air. She combined of my name and his fiancee's job, ayon sa kwento ni Chin sa'kin. Her fiancé job is pilot. Her fiancé resigned to be artist and idol in the worldwide.
While Manang Jeralyn have own hacienda, my parents brought to her.

Mika going into kindergarten class. Magandang bata habang lumalaki siya. Lagi niya ako pinapadalhan ng picture niya kahit medal niya. I heard from them, hindi naging malapit ang loob niya kina Chippy at David. She always find me out.

Nakakatuwa naman marinig galing sa kaniya. Kahit wala na ako sa tabi niya ay ako pa rin talaga.

Nakailang ring na ang cellphone ko sa tabi ng unan ko pero hindi ko pa rin kinukuha o sinasagot. I only doing is staring at the damn phone.

Chin calling you. . .

That I read on the screen in my phone. I saw my wallpaper, I, David and Mika.

Gusto lamang niya ipaalam ang nalalapit na kasal ni Chippy. Ipaalam din niya sa'kin ang pagsusukat ng gown. Of course, i am bridesmaid.

Sa loob ng ilang taon ngunit hindi ko pa rin matanggap na ikakasal na siya pero kay Chippy pa.

Masakit iyan para sa'kin.

I am his meet first. . .pero sa iba si David magpapakasal.

Araw-araw ako may dinadalang bigat at sakit sa dibdib.

Minsan nga pinapagod ko na lamang ang sarili ko para hindi ko maisip.

Minsan nililibang ko na lang din ang attention ko sa ibang bagay.

Pero kahit anong gawin ko yata, hindi ko kaya. Nawala ang pagod, sakripisyo at attention ko sa ibang bagay't napunta sa dalawang tao nagmamahalan at masaya.

Like me, miserable, regretting and worst.

Binabayaan ko mamatay ng kusa ang tawag. Tumayo na ako. Maghahanda na ako sa trabaho.

Hindi ako maaaring mag-stay dito sa bahay tiyak wala akong kakain at magiging pera.

Habang nag-aayos ako ng mukha, tumawag ang boss ko. . .si Jake Tan.

Jake Tan my boss and I'm his secretary in his big company.

[Where my files?] He always rude and commands. Hindi niya alam ang kasabihan na 'hanapin ang mata bago magtanong o magreklamo'

He always like that. .tuwing umaga, tanghali at hapon.

"Sa cabinet ng table mo. If you asked me, where I am? I'm going pa lamang."

Narinig ko ang pag-bukas ng cabinet niya, senyales binuksan niya. Tumikhim siya, fixing his posture and imagine then he end of the call.

It's come true my imagination, he ended our called.

See, bastos pa at hindi alam kung paano gumalang sa babae.

Akala ng mga fans niya na mabait siya sa personal, d'yan nagkakamali sila.

Minadali ko na ang kilos ko saka nag-mamaneho na ako ng van. Jake Tan barrow his van to me.

We'll close a bit but not totally close it. Noong tinulak ako sa kamatayan iniligtas niya ako sa impyerno. This is my second life.

Nando'n siya sa tabi ko noong kailangan ko ng karamay at kasama. He never leave even no matter what happens. Until he offered the job to me.

Even I don't accept that job but he find a way. His one of employees calling me and announcements I'll be his secretary that why I don't know made a reason pa.

In the middle of driving, i accidentally answer the call from Chin.

[Hep, hep! Wag mo ibaba ang tawag!] pagpapatigil niya. Alam niya talaga ang susunod kong gagawin kaya wala akong nagawa kundi ibaba ang kamay ko at binalik ko ang kamay sa manibela.

"I know what you want to say." inunahan ko na siya agad.

Humagikgik siya sa kabilang linya. [E, alam mo naman pala e. Pinapahirapan mo pa ako tawagan ka.] humikab siya sa kabilang linya.

I guess she finished the flight. Narinig ko sa kabilang linya ang anunsyo ng airport para sa mga pasahero.

"I guess to you if you first take rest. Pwede naman mamaya tayo mag-usap, di ga?"

She sighed frustrated. I know she rolled her eyes. [Ayaw ko!] giit niya.

"Okay, ikaw ang bahala!" i make a decision myself and ended of our calling. I shout down my phone to don't her calling me.

When I parked the car as I going outside in the car. Sa malayo nakikita ko nakatayo si Jake Tan at nilalaro ang susi ng motor niya. Dumiretso ako sa paglalakad hanggang inangat niya ang mata at ulo niya.

Masungit ang mukha niya nang sinalubong niya ako sa daan.

"Here. . ." inabot niya ang black credit card niya sa'kin.

Nagtataka ako na kinuha iyon.

Namulsa naman siya harapan ko. "You don't question to me why I give you my card?"

"Because you say that. I will do question right now. Kung ano ang nasa isip mo iyan din ang itatanong ko sayo." I rolled at my eyes. Hindi pa ako nagtatanong pero inunahan niya ako agad.

He smirked. "Magpapasukat tayo ng gown at coat para sa kasal nilang dalawa."

Tumaas ng kusa ang kilay ko sa sinabi niya. "What the fuck bastard!" bulalas ko.

Madilim niya ako tinitigan. Umiigting ang panga niya. "I am your boss."

I don't care his mad.

"I don't care. Let's go!"

Nagpauna ako maglakad sa van, sumunod din si Jake Tan.

Pinabayaan ko siyang buksan ng pinto ang sarili at pumasok sa passenger seat. Pinaandar ko agad ng mabilis.

Panay mura niya sa'kin habang tuwang-tuwa pa ako.

Nakarating din kami sa pupuntahan. Nagsukat na kami ng coat, pants at gown.

"Be strong, okay." he remind while he look at me in the mirror.

I don't know what doing just nodded and stared at his eyes.

One thing in my mind. David Angelo Estrada special days this years and I am pain seeing he happy with her.

I wish I can see you Where stories live. Discover now