Sukkeltje van me

Deel 6

(Pov: Robbie)

Het was een warme vrijdag middag. Haar jurkje bounced in de lucht als we dansen. Wat is ze toch mooi...
Iedereen van het feestje is al weggegaan.

"Wat sta jij te staren? Wij gaan naar de stad en dan een ijsje eten. Ga je mee?" Ik knik natuurlijk ja. We rennen met zijn alle naar de fietsen stalling bij Milo thuis en Poppy springt bij mij achterop. Haar armen klemmen om me heen. "Robbie, alsjeblieft laat me niet vallen.." Fluistert ze in mijn oor. "Doe ik niet. Ik beloof het je Pops." Haar lichaam ontspant en haar handen vallen op mijn bovenbenen. Ik schraap een keer mijn keel. "Pops uhm, niet nu." "Waar heb jij het over?" "Poppy..." Ik voel mijn bloed stromen naar een plek dat niet perse de bedoeling is. En helaas heeft ze het door. Ik kan haar ogen in mijn rug voelen branden. "Ben je-" "Mhm, yup.." Ze grinnikt. "Sukkeltje van me." "Poppy hou op." "Wat doen we nu?" Vraag ik als ze niet antwoord. "Ja weet ik veel!" Ze lacht nog eens.

Wat is haar lach toch geweldig om naar te luisteren.

Als we aan komen in de stad is alles weer terug naar normaal GOD ZIJ DANK!
"Uhmmmm doe mij maar een bolletje Tony Chocolony en een bolletje..." Poppy kijkt aandachtig door de vitrine van de ijssalon heen. "Caramel macchiato! Ja lekker!" De vrouw achter de balie geeft haar der ijsje en ik betaal voor iedereen.
"Koen stop! Ik laat mijn ijsje nog vallen!" Zara en Koen zijn zoals gewoonlijk weer klef aan het doen. Koen kietelt Zara en haar bolletjes glijden bijna van het hoorntje af. "Doe nou is niet jongen!" Ze geeft hem een stomp. "Okay, mijn excuses majesteit!" "Oh doe niet zo." En natuurlijk zitten ze binnen no-time weer te zoenen. Gad.ver.Damme.

Kirsten en Poppy zijn een beetje aan het kletsen. Milo komt ineens naast me zitten. "Hey maatje, ik bedoel het echt niet gemeen hè. Maar uhm, probeer niet meer stijf te worden op de fiets." "MILO!" Slis ik. Ik span mijn lippen aan als een soort oude oma. "Just saying!" Hij houdt zijn handen omhoog alsof hij beschoten word. Zijn glimlach verdwijnt van zijn gezicht als hij naar Kirsten kijkt. "Zou ze van me houden?" Die zin brengt me meteen terug naar een paar uur eerder..

"Robbie?" "Ja?" Ze neemt een diepe zucht en zegt dan:

"Ik hou van je Robbie."

Vlinders vliegen overal in mijn buik. Ik kijk dan Milo weer aan. "Ik denk het wel. Kijk naar der, ze is stapel verliefd op je." Als ik dat zeg wordt hij rood. Ik heb hem nog nooit zo gezien. "Denk je, dat ik, het... tegen haar moet zeggen? Dat ik van hou?" Ik knik. Milo is echt hartstikke verliefd op haar. En zij op hem. Match made in heaven al zeg ik het zelf. Ik neemt een diepe zucht, staat op en loopt naar Kirsten toe en trekt haar aan haar pols mee. Hij gaat om het hoekje staan, niet rekening houdende dat ik er precies alles van kan horen.

"Kirsten, ik ga het kort houden. Ik hou van je. Al sinds het school feest. Ik wil voor altijd met je verder, ik hou van je Ki!" Ratelt hij aan elkaar door. "Ik hou ook van jou Miel!" Ik hoor ze bij elkaar in de armen vliegen. Wat een cuties.

(Time skip naar de dag van de examen uitslagen)
Pov: Poppy

Ik denk dat ik al 14 kilometer heb gelopen in mijn eigen huis.
Nog 30 minuten

Ik probeer maar Robbie te appen, maar hij is elk moment aan de beurt, ik kan hem nu niet appen.

Nog 20 minuten

Alsjeblieft bel me.

Nog 15 minuten

Holy guacamoly.

Nog 10 minuten.

Robbie komt binnen stormen.
"WE GAAN DIT SAMEN DOEN POPPY. DAT WAS DE AFSPRAAK PODVERDORIE." Hij neemt plaats naast me. We staren beide naar onze telefoons.

Nog 5 minuten.

Mijn moeder rent snel naar boven om de wasmachine uit te zetten, Koen is bij papa. Ik zoen Robbie snel een keer.

Nog 3 minuten

Ook Koen komt nu binnen gerent. "Sorry! Die nieuwe vriendin van papa was er!" Ik laat mijn ogen van mijn telefoon naar Koen glijden. "Zijn nieuwe wattes?!"

Nog 2 minuten.

"Ja een of andere Alice. Echt een schijt wijf." Koen neemt plaats aan de tafel tegenover ons.

Nog 1 minuut.

Robbie's telefoon gaat.
"Met Robbie van de Graaf. Ja?"
Zijn handen beginnen te zweten.
"MENEER U MAAKT EEN GRAPJE?"
Ik kijk hem aan. Hij knikt naar me. "Danku wel meneer!" Hij hangt zijn telefoon op. Iedereen kijkt hem aan, Koen, ik, mama. Robbie's ouders zijn op zakenreis voor hun bedrijf.
"IK BEN GESLAAGD!"
Als we allemaal staan de juichen gaat een telefoon. De mijne.

"Met Poppy van de hoek." Mijn hart bonkt in mijn keel.
"Ah! Met mevrouw Specht. Ik heb de uitslag van je examens."
"Enne?"
"Ik heb slecht nieuws.."
Wat?! Dit meent ze toch niet?!
"En dat slecht nieuws is,"
Ik denk dat ik moet kotsen van de spanning.
"Dat we je heel hard gaan missen want je bent cum laude afgestudeerd!"
"ROBBIE IS BEN GESLAAGD!"

Ik hang even later op met mijn docent en knuffel eerst Robbie natuurlijk, dan mijn moeder en kleine Koen als laatste.

Koen kijkt mij aan en ziet dat ik naar Robbie aan het kijken ben. "Kom mam! Laten we gebak gaan halen!" Koen geeft me een knipoog en mijn moeder zegt gedag tegen ons. Als de deur dicht valt, kijkt Robbie me aan. "Dussss, zoenen als niemand thuis is hè?" Ik glimlach en loop dan naar het toe. "Misschien is vrienden blijven geen optie meer Robbie. Ik wil meer. Ik heb meer nodig. Ik kan nooit meer zonder je Robbie." Hij kijkt me aan. "Kut wijf, waarom laat je mij nooit de eerste move maken als het gaat om romantische dingen!" "Okay dan niet!"
Lach ik, ik draai mijn hoofd naar de andere kant toe met de intentie die ik altijd heb. Hij moet mijn hoofd terug draaien en zoent me dan. En zoals altijd werkt dit. "Ik hou van je Poppy." "Ik ook van jou."