Sukkeltje van me

Deel 3~

Pov: Robbie

"Ja okay mama doei!" Ik gooi de deur van de auto dicht en loop mijn eerste dag van groep zeven binnen. Ik heb zo veel zin om weer Poppy te zien.

"Robbie!" Poppy rent de fietsenstalling uit. Haar deftige jurkje is verkreukeld, de strikken die haar moeder iedere ochtend in haar haar doet hangen onder in de punten. Zoals altijd heeft ze een schaafwond. Als het niet op haar arm is, is het op haar been of gezicht. Deze keer is het een combinatie val allemaal. "Wat heb jij nou weer gedaan?" "In de boom geklommen met Koen." "Jij en je broertje zijn ook precies het zelfde hè?" Ik lach. "GEADOPTEERD HÈ-" Ik lach opnieuw en leg mijn arm over haar schouder heen. "Kom op, dan kunnen we die schaaf op je knie schoon maken." "Awww ben je bezorgd? Schattig." "Hou je bek man. Sukkel." Haar mond valt open. "Ik ben wel jouw sukkel dan hè?" "Natuurlijk. Sukkeltje van me."

We lopen samen naar binnen. "Bukken bukken!" Ze trekt me naar beneden onder de kapstok. "Wat is er nou weer?" "Daar loopt Koen." Ik draai met m'n ogen. "Och alsjeblieft! Het is je broertje Pops." "BOEIE"

Maar natuurlijk heeft Koen Poppy alweer gezien. "POPPY!" "Heyy Koentjeee!" Ze tilt hem op en glimlacht. Zodra dat zijn gezicht in haar schouders is verstopt, rolt ze met haar ogen. "Koen, ga naar de klas. Hup hup." "Okay doei!" De kleine rood-harige jongen rent snel verder.

"Je moet wel aardig tegen hem doen Poppy. Je bent aan hem verboden." Ze zucht. "Okay prima."

~-~-Terug naar het heden-~-~
Pov: Robbie

Ze staat gewoon te zoenen. En het zijn niet eens mijn lippen die ze kust. Weer van die smerige Milo.

"HEY ROB MAATJE IS ER WA-" Koen komt aangelopen. Hij stopt zijn zin als hij ziet waar ik in shock naar aan het kijken ben. "DAMN POPPY!" Een traan rolt over mijn wang. Ik veeg hem zo snel mogelijk weg, een donker rode plek blijft hangen op mijn mouw. "Ik ga even naar de wc." Ik ren naar buiten. "Robbie! Waar ga je heen?" Poppy haar stem klinkt achter me. "Wat nou? Moet je niet verder tongen?" "Waarom doe jij zo? Wat heb jij tegen Milo?" "Gewoon- ik weet zeker dat ik-" "Dat jij wat?" "DAT IK BETER VOOR JE ZOU ZIJN!" Haar ogen worden groot. "Robbie- ik heb niks met Milo. Ik heb hem ook net gezegd dat ik niks met hem wilde.." "Weet je Pops, ik geloof je niet eens." "Het is echt zo! Jij bent belangrijker Robbie! Onze vriendschap is alles." "Ja?" "Ja!" Ik geef haar een knuffel. "Maar, wat nou als ik zeg dat ik meer dan vriendschap wil. Ik vind je leuk Pops. Echt heel leuk. Ik hou van je, en van je prachtige haren, je ogen, je humor, je lach alles aan je." Ze pakt mijn handen vast. "Robbie ik-"
Koen komt ineens aan rennen. Milo achter hem aan. "Ah kijk! Heb ik de vriendschap toch maar mooi weer gered om Poppy naar buiten te sturen." Zegt Koen dat trots. Milo geeft Koen een stomp. "Ja en mijn vriendin weggesleurd." Ik kijk Milo aan. En daarna Poppy. "VRIENDIN? DUS JE STAAT HIER TE LIEGEN? EN JE ZEI NIKS?"
"Robbie alsjeblieft-" "Wat ben jij voor vriendin?!" Ze doet een stap naar voren, waarop ik een stap naar achteren doe. "Waarom lieg je tegen mij.." "Het spijt me.."

Ik loop naar de fietsenstalling en pak mijn scooter. Poppy kijkt maar hoe ze naar huis komt. Als ik langs rij, staat Poppy in Milo haar armen. "EN IK DAN?" Roept Poppy me na. "SLAAP MAAR BIJ MILO, WAS JE TOCH AL VAN PLAN OF NIET?!?!" Voor dat ze antwoord kan geven rij ik weg. Heb ik zojuist een vriendschap van 11 jaar verkloot? Ik heb geen idee..waarom zou ze hier over liegen? En waarom ben ik zo tantoe dom om mijn gevoelens te uiten???? Dom dom dom dom dom.

Als ik thuis ben staat mijn moeder in de keuken. "Hey lieverd? Wat is er gebeurd? Het feest is pas klaar over een uur!" Ik kan niks zeggen. Op dit moment heb ik gewoon een knuffel nodig. En niet zomaar een knuffel, zo een knuffel die je alleen van je moeder kan krijgen. Een knuffel die alleen je moeder begrijpt. Zo een knuffel waar je niks hoeft te zeggen.

Zo staan we nog wel zeker 5 minuten te knuffelen. Ik sta uit te huilen. Ik kan niet geloven wat hier het allemaal gebeurd is. Als ik mijn moeder het hele verhaal opnieuw heb verteld doet ze wat we altijd doen als ik me kut voel. We bakken een paar worstenbroodjes en mikken er wat air-fryer snacks in, grote klodder mosterd en mayo der bij en zetten een film op.

~-~-~-~-
Als ik eindelijk in bed lig hoor ik getik tegen mijn raam, het regent dus het zal dat wel dat zijn. "ROBBIE DOE OPEN!" Ik ren mijn bed uit en open het raam. De regen vliegt naar binnen en Poppy klimt via de ladder naar mijn raam toe. "Robbie voor je iets zegt. Laat me het uitleggen."
Ik knik. "Ik heb niks met Milo. Ik zweer het Rob. Hem zoenen was een grote fout. Ik zweer het. Ik ben niet zijn vriendin. Hij wilt mij maar, ik wil iemand anders." Ik schrik. "Wie dan?"

Please zeg dat ik het ben... please

"Nou, ik ken hem al heel lang en hij is echt mijn beste vriend. Hij komt uit Eindhoven en hij heeft bruinig haar. Toevallig precies even groot als dat ik ben en zo ontzettend lief." Ik weet precies wie ze bedoeld. En het boeit me niet eens meer op dit moment. Ik leg mijn hand op haar wang en doe een, door de regen, natte haar achter haar oor. Ik kijk haar in haar ogen aan en ik kus haar. Het boeit me even niet.

"Robbie heb je mijn-" Mijn zusje komt de kamer binnen. "OH- HOI POPPY- UHM EW" ze rent de kamer weer uit en ik en Poppy lachen. Mijn lippen vinden die van haar weer. Het lijkt alsof ik zweef. Maar dat gevoel bleef niet voor lang...