touch | sakuatsu

1.3

İlk defa terapi odasından çıkarken rahatsız hissetmedim kendimi. Ve ilk defa tek gelmedim buraya. Çıktığım anda yanıma geldi, sarılmak için izin istedi ve uzunca sarılırken sordu Atsumu;

'Nasılsın?'

Bu soeuyu duymak içindi uzun süre mücadelem. 'Nasıl hissediyorsun' gibi mesafeli psikiyatri sorusu değil veya 'naber' gibi gelişi güzel bir soruda değildi. İçten ve gerçekten merak etmiş bir soruydu. Belki de bu yüzden vücudum Atsumu'yu kabul etmişti. Sonuçta o; bana yıllardır beklediğimi, kendi ailemden görmek çaba sarf ettiğim ilgi ve sevgiyi karşılık beklemeden vermişti. Ona minnettarım.

Fark etmeden ağlamaya başlamışım, o gözyaşlarımı silerken farkettim. Gözyaşlarımı sildikten sonra gözümün altina bir buse kondurdu.

'İstersen daha sonra konusabiliriz.'

'Daha iyi olur, teşekkür ederim.'

'Teşekkür ne için?'

Meraklı bir şekilde sordu. Onun için bu yaptıkları zorunlu şeylerdi sonuçta.

'Yanımda durduğun ve diğer yaptığın her şey için.'

'Hadi ama Omii, bunları bana minnet et diye yapmıyorum. Seni sevdiğim için yapıyorum.'

Gülümsedim o istemese bile ona minnettardım. Hastaneden çıkıp, bir kafeye oturduk.

'Biraz sen bir şeyler anlatsan daha sonra açılmak istiyorum da.'

'Tamamdır sen nasıl istersen.'

Aslında onu dinlemek istedim sadece, yardım almasa bile buna ihtiyacı olduğunu biliyordum. Atsumu'nun duvarlarını yıktığınızda aslında yoğun bir depresyonla mücadele ettiğini görebilirdiniz. Size yine belli etmezdi ama anlardınız. Şuan bana Rintarou'nun bir haftadır onlarda kaldığını Osamu ile onu neredeyse bastığını sandığını gülerek anlatsa da kafasında bunu düşünmediğini biliyorum. Büyük ihtimal babasını düşünüyor, kendini yetersizlik ile suçluyordu. Ona benimle birlikte tedavi olmasını teklif etmek istiyorum ama yanlış anlamasından korkuyorum.

'... Benim de bir haftam böyle geçti Omi, senin ki nasıldı?'

'Güzel, sanırım.'

'Ben psikoloğun değilim omi, erkek arkadaşınım bana güvenebilirsin. Bir haftanı dinlemek istiyorum sadece. Seni merak ediyorum.'

'Hatırlamıyorum ki, ilaçlar yapıyor bazen arada. Bi ara kek yaptım, güzel olmuştu. Sana da getirmek için ayırdım sonra unuttum. Son zamanlarda fazla unutkanım sanırım. Da sonra film izledim o da çok güzeldi....'

Ben anlatırken gözlerinin içi parlıyor ve dikkatli bir şekilde dinliyordu. Sanki hiçbir noktayı kaçırmak istemiyor gibi. Annemden de bunu beklemiştim, sahi annemin de böyle olması gerekmez miydi?

...

13. bolume ozel anlaticiyi da acikladim sanirim kitapta bozukluk olmus olabilir, cogu bolum atsumunun gozunden cogu bolum ben ve bazi bolumler kiyoomi tarafindan anlatiliyordu. umarim eglenmissinizdir okurken, birkac bolume merak edilen her seyi tamamlayop final olur buyuk ihtimal. hepinizi opuyorum hoscakalin