touch | sakuatsu

0.7

'Kesinlikle bizi bir daha markete almayacaklar'

dedi Atsumu koltuğa yerleşirken.

'Senin yüzünden. Artık aylık alışveriş için sokak değiştirmem gerekicek.'

Cevaplarken yanına ilişti Atsumu'nun.

'Neden ki burda başka market mi yok?'

'Hijyenik değil.'

'O zaman beni ararsın ben gelir götürürüm seni süper havalı arabamla vınnn.'

'Hee tabi her ay gelirsin ya zaten. İki üç gez gelip hevesini aldın mı başlarsın mızmızlanmaya.'

Göz devirmişti Kiyoomi. Atsumu bunu çok tatlı buluyordu. Bundan bir kaç ay önce; Atsumu Kiyoomi ile öylesine iltifatlarda bulunur, yanaşmaya çalışırdı. Kiyoomi ise her seferinde ya söylenir ya da göz devirirdi. Atsumu ise tüm gece bunu düşünerek uyurdu, sebebini bilmeden.

Atsumu daha da sokuldu Kiyoomi'nin yanına. Kolunu etrafına sardı ve öpücük yağmuruna tutmadan önce konuştu;

'Yazık daha tanıyamamışsın beni tch tch tch.'

Günün geri kalanında film izlediler, yemek yaptılar, uzunca konuştular ve birlikte başka nasıl vakit geçirilirse....

Yatma vakti geldiğinde Kiyoomi misafir odasını hazırlamaya başladı, Atsumu'yu gerçekten çok seviyordu ve hastalığının ilerleyeceğini biliyordu. Optimist olmak istemiyordu ama fazla karamsar olmaya da gerek yoktu. Sadece son kez ona sarılmak, öpmek ve kokusunu içine çekebilecek kadar yakınlaşmak istiyordu. Onunla uyumak nasıl olurdu merak ediyordu. Ya soracak cesareti olmadan ilerlemiş olursa, en büyük endişelerinden biri buydu. Diğer şeylere alışıktı fakat Atsumu.. Tanrı'nın ona gönderdiği en büyük ve en güzel korkuydu.

Kiyoomi düşünceleriyle boğuşurken Atsumu geldi; uzun bi süre esnedi, sonuçta gün çok yorucu geçmişti. Sonra kollarını indirmeden Kiyoomi'ye sarıldı gözleri kapalı bir şekilde.

'Omi'

'Hm?'

'Bugün sana sarılarak uyuyabilir miyim?'

Şaşırmıştı. Sormasına bile gerek kalmadan elde etmişti istediğini.

'Olur'

O gece Kiyoomi uyuyamamıştı ama uyandığında hiç olmadığı kadar enerjikti....