ŞİZOFREN | GXG +18

8. Bölüm

Bölüm kısa olabilir ama çok önceden yazdığım ve yayınlamayı ertelediğim bir bölümdü. Kısa yazmamın nedeni ise hikâyenin daha yeni başlıyor olması. (:

Multimedya Dicle ve Sare temsili. Oy ve yorum yapmayı unutmayın, keyifli okumalar. 🤍

Dicle ve Sare odadan çıktıktan sonra anne ve babası doktor hanımla yalnız kalabilmişlerdi.

"Bir sorun mu var doktor hanım?" diye sordu Fatih bey, endişeyle.

"Hayır, sadece onu bu duruma neyin soktuğunu merak ettim." dedi doktor.

"Nasıl yani?" diye soran bu sefer Zeynep hanımdı.

"Şöyle, kızınızla ne sıklıkla birlikte vakit geçiriyorsunuz?" diye sorduğunda, her ikisi de gözlerini kaçırmıştı.

"Biz Dicle için çok çalışıyoruz, bazen eve çok geç gittiğimiz zamanlar oluyor sadece." dedi Fatih bey.

"Ya da hiç gitmediğiniz." diyerek eklemişti doktor hanım.

Doktor hanım, öyle söylediğine her ikisi de utançla eğmişti başını.

"Mahcup olacağınız kişi ben değil, kızınız olmalı. Kızınız sizden görmediği sevgisini, başkalarında aramak istediği için bu halde şu an. Kendisiyle yalnız kaldığı zamanlar onu çok düşünmeye iten şeyler olmuş belli ki. Kendi kafasında onu çok seven birini yaratmış ve ilerledikçe artık o kişiyi sadece kendisi görmeye başlamış." dedi doktor sıkıntıyla.

"Sizinle özel konuşmamın sebebi de bu. İyileşmesi için Dicle' nin yanında her zamankinden daha çok olmanız gerek. Ona sevildiğini hissettirmeniz gerek. Umarım anlatabiliyorumdur. Aksi takdirde, iyileşmesi daha uzun sürebilir." diyerek cümlesini bitirdi doktor hanım.

Zeynep hanım ve Fatih bey doktor hanımın dediklerine katıldıktan sonra onu onaylamış ve onlarda odadan çıkmışlardı.

Dicle' nin yatışını hemen yapmaları gerekiyordu. Ne kadar çabuk, o kadar erken bitmesi demekti.

Hastane koridorunda, arkadaşıyla gülerek konuşan kızlarının yanına gitti Zeynep hanım ve Fatih bey.

"Dicle." diyerek seslendi kızına annesi.

"Efendim anne." diyerek cevapladı genç kız annesini.

"Hemen bugün yatışını gerçekleştireceklermiş kızım." dedi dolan gözleriyle Zeynep hanım.

"Bu kadar hızlı mı?" diye soran Sare olmuştu.

"Evet, Sareciğim. Ne kadar hızlı, o kadar erken bitmesi demek." diye cevaplamıştı Fatih bey, Sare' yi.

Sare, Fatih beyi onayladıktan sonra dolan gözlerini Dicle' ye göstermemek için başka tarafa çevirdi bakışlarını.

Dicle bunu fark etmiş olacak ki, arkadaşının bakışlarını kendisine çevirmişti.

"Beni buraya görmeye gelebilirsin. Ben iyi olacağım, merak etme." deyip, sarıldığında. Sare' nin yanaklarından akan yaşlar, Dicle' nin omuzuna damlamıştı.

"Hadi kızım, gitmemiz gerek." dedi Zeynep hanım.

Dicle arkadaşına daha sıkı sarıldıktan sonra boynuna bir öpücük bıraktı. Geri çekilirken de kulağına fısıldadı.

"Seni seviyorum."

Sare duyduğu sözlerle elini, ayağına dolaştırırken ne yapacağını şaşırmıştı.

Dicle tam kollarının arasından ayrılacaktı ki, kendisine çekip sıkıca sarıldı ve o da kulağına aynı şekilde fısıldadı.

"Ben de seni seviyorum."

Birbirinden zorda olsa ayrılan iki genç kız, ağlayarak birbirlerine kısa da olsa, veda etmişti.

Sare, sevdiği kız koridordan kaybolana kadar izledi onu. Dicle' de giderken, sürekli dönerek Sare' ye bakıyor ve el sallayıp tekrar önüne dönüyordu.

Sare onun bu haline gülmeden edememişti. Bu durumdayken bile hâlâ enerji dolu ve tatlı olması onu güldürmüştü.

Sevdiği kızın bu durumda olması onu da elbette üzmüştü ama o da Dicle' nin iyileşip, tekrar onların arasına döneceğini biliyordu.

Sevdiği kızın tekrar ona döneceğini biliyordu.

Sare hastaneden ayrılırken, arkasını dönüp son kez bakmıştı. Bakmayın son kez dediğime, her gün Dicle için buraya geleceğine hepimiz adımız kadar emindik.

Sare önüne dönüp, ellerini cebine koyarak ilerlemeye başladığında onu izleyen bir çift gözden habersizdi.

Mehir hastanenin camından Sare' ye ağlayarak bakıyordu.

O da istemezdi bu şekilde var olup, yok olmayı. O da istemezdi Dicle' ye zarar vermeyi.

Onu bu hastane duvarlarına hapis etmeyi, o da istemezdi.

*****

Şaka mıdır? Bölümü düzenleyeyim ve yayınlayayım dedim ama bu kadar duygusal bir bölüm yazdığımı bilmiyordum. 

Ağlattıysam özür dilerim ama böyle duygusal sahnelerde olacak, ne yapalım? 

Uzun bir aradan sonra tekrardan merhaba sevgili okuyucularım, sizi özledim. 

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere, öpüldünüüz. ^3