Zawgyi
အပိုင္း (၁၁၀)
ေနာက္တစ္ရက္တြင္ လုရွန္းက်စ္က ယဲ့က်န္းကို မနက္ေစာေစာလာေခၚၿပီး ႐ႊီေလာင္ႏွင့္သြားေတြ႕ရန္ ေျပာသည္။
“အစ္ကိုႀကီး ညီမ အရွင္႐ႊီနဲ႕မေတြ႕ခ်င္ပါဘူး၊ ညီမ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ေလ သူ ညီမကို လက္ခံမွာမဟုတ္ဘူး”
ယဲ့က်န္းက ေျပာသည္။
“အစ္ကိုႀကီး ၾကားထားတဲ့အတိုင္းဆိုရင္ အရွင္႐ႊီမွာ ထူးဆန္းတဲ့ စိတ္ေနသေဘာထားရွိတယ္၊ လူေတြက သူက တစ္ခုခုကို ေတြးေနတယ္လို႔ အၿမဲတမ္း ထင္ေနမိတတ္ၾကတယ္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူက အဖိုးႀကီးတစ္ေယာက္ေလ၊ သာမန္လူေတြနဲ႕ေတာ့ ကြာျခားတာေပါ့၊ ျဖစ္နိုင္တာက ညီမေလးကိုေတာင္ ေက်ာင္းသူအျဖစ္ လက္ခံေလာက္တယ္”
လုလင္က်စ္က ရယ္လ်က္ေျပာသည္။
အၾကည့္မ်ားျဖင့္ ယဲ့က်န္းက မ်က္ခုံးကိုပင့္ကာ သူ႕အားၾကည့္သည္။
“ညီမကို ေခၚလာခဲ့ခိုင္းတာ လုလင္က်စ္မ်ားလား"
လုရွန္းက်စ္၏မ်က္ႏွာရွိအၿပဳံးက ေပ်ာက္သြားၿပီး ခပ္တင္းတင္း ဆူေတာ့၏။
“ေယာင္ေယာင္ မင္းေျပာေနတာ မင္းရဲ႕အႀကီးဆုံးအစ္ကိုေနာ္၊ ဒီလိုေနာက္ပိုင္း မရိုမေသထပ္ေခၚတာ ၾကားရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အေမ့ကိုေျပာၿပီး ဆူခိုင္းရလိမ့္မယ္”
လုရွန္းက်စ္က ယဲ့က်န္းအား ပထမဆုံးအႀကိမ္ သည္လိုေျပာလာျခင္း ျဖစ္သည့္အတြက္ သူမ မင္သက္သြားခဲ့ရ၏။
“ေယာင္ေယာင္ အစ္ကိုႀကီးက ညီမေလးကို ဆူခ်င္လို႔မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့ စိတ္ထားေကာင္းဖို႔ အေရးႀကီးတယ္၊ ဒီစိတ္ေနသေဘာထားအျပဳအမူက ဆိုး႐ြားေနတယ္ ေလ၊ ညီမေလး အနာဂတ္မွာအကယ္ဒမီမွာ တက္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လက္ထပ္သြားတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီအတိုင္း ဆက္ျဖစ္ေနရင္ မေကာင္းဘူး”
လုရွန္းက်စ္က သူ႕ညီမ၏အမူအရာကို ျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေအးစက္မႈက ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားၿပီး သင္ျပေပးေတာ့သည္။
ယဲ့က်န္းက တိတ္ဆိတ္စြာသာ နားေထာင္သည္။ သူမ၏ လုလင္က်စ္အေပၚ ထားေသာအျပဳအမူက ထူးဆန္းေၾကာင္း သူမသည္လည္းသိ၏။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ သူမက လုေယာင္ေယာင္ျဖစ္ေနသည့္တိုင္ေအာင္ လုေယာင္ေယာင္အစစ္ မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ လုလင္က်စ္ကို ျမင္ခ်ိန္တိုင္း ေသြးမ်ား ဆူပြက္လာၿပီး ထိုသူ႕အား ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို သတ္ပစ္လိုက္ခ်င္၏။
“ညီမ သိပါၿပီ”
ယဲ့က်န္းက ခပ္တိုးတိုးေျပာသည္။ သူမ ၿပဳံးၿပီးဆက္ေျပာ၏။
“ညီမ ေနာက္က်ရင္ အႀကီးဆုံးအစ္ကိုနဲ႕ စကားေသခ်ာေျပာလိုက္ပါ့မယ္”
လုရွန္းက်စ္က သက္ျပင္းခ်ၿပီး သူမ၏ေခါင္းကိုပုတ္၏။
“ေယာင္ေယာင္ အခု နယ္စပ္ၿမိဳ႕မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေနာ္၊ ညီမေလးအေနနဲ႕ ဆႏၵရွိတဲ့အတိုင္း လုပ္ခ်င္တာကိုလုပ္ သြားခ်င္တာကို သြားလို႔မရေတာ့ဘူးေနာ္၊ အရာအားလုံးက ကြာျခားသြားၿပီ”
“အင္း”
ယဲ့က်န္းက တိတ္ဆိတ္စြာသာ တုံ႕ျပန္လိုက္သည္။ မေန႕က တစ္မိသားစုလုံး၏အေရွ႕တြင္ သူတို႔အား လွ်ိုရွီက အရွက္ခြဲခဲ့၏။ အနာဂတ္တြင္ ပို၍ အလွည့္အေျပာင္း ျဖစ္နိုင္ေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမသည္လည္း သတိထားရေပမည္။
“အႀကီးဆုံးအစ္ကိုက ညီမေလး မနက္ျဖန္ စာေမးပြဲသြားေျဖမဲ့ အေၾကာင္းကိုေတာင္ ေတြးေနေသးတာ၊ သူက ညီမေလးနဲ႕အတူ လမ္းထြက္ေလွ်ာက္ခ်င္ေနတာ၊ တကယ္လို႔ ညီမေလး အရွင္႐ႊီရဲ႕လမ္းေၾကာင္းကို မသြားခ်င္ဘူးဆိုရင္ေတာင္မွ အပန္းေျဖတဲ့အေနနဲ႕ အျပင္ထြက္ၿပီး အနားယူသင့္ေသးတယ္၊ မနက္ျဖန္အတြက္ အရမ္းစိုးရိမ္ေနဖို႔ မလိုအပ္ပါဘူး”
လုရွန္းက်စ္၏အသံက ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြား၏။
ယဲ့က်န္းက ေျပာသည္။
“ညီမ မသြားဘူး၊ ဆရာမရွန္းက ဒီေန႕ ထြက္သြားေတာ့မွာ၊ ညီမ လိုက္ပို႔ရလိမ့္မယ္”
လုရွန္းက်စ္လည္း အံ့ဩသြားသည္။
“ဆရာမရွန္းက ဘယ္ေနရာကို သြားမွာလဲ”
ညီမ မသိဘူး။
ယဲ့က်န္းက ေခါင္းကို ညင္သာစြာခါၿပီးေျပာသည္။
“ဆရာမရွန္းက ညီမကို မေျပာဘူး”
“ေကာင္းၿပီေလ၊ ဒီလိုဆိုလည္း အႀကီးဆုံးအစ္ကိုနဲ႕ အစ္ကိုႀကီးကပဲ အရွင္႐ႊီရဲ႕ေနရာကို ေခၚသြားေပးပါ့မယ္”
ထိုကိစၥက ဆရာမရွန္း သူမ၏အိပ္ေဆာင္မွ ထြက္လာသည္အထိ ၾကာသြားသည္။
“ေယာင္ေယာင္ သြားလိုက္ပါ”
ယဲ့က်န္းက မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သည္။
“ဆရာမ”
“ငါက ၿမိဳ႕မွာေနခဲ့တာ၊ မင္း ငါ့ကို လိုက္ပို႔ဖို႔မလိုပါဘူး၊ ႐ႊီေလာင္က အေတာ္ခြက်တဲ့အဖိုးႀကီးပဲ၊ သူသာ မင္းကို ကိစၥအနည္းငယ္ သင္ေပးနိုင္မယ္ဆိုရင္ အနာဂတ္အတြက္ အက်ိဳးေက်းဇူး အမ်ားႀကီးရပါလိမ့္မယ္”
ဆရာမရွန္းက သည္ဝမ္းကြဲႏွစ္ေယာက္ ေျပာေနသည့္စကားကို အေဆာင္ထဲမွ ၾကားခဲ့ၿပီးသားျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမက ထြက္သြားရန္ ျပင္ဆင္လိုက္ေတာ့၏။
လုရွန္းက်စ္က ရယ္သည္။
“ဆရာမရွန္း ေျပာတာမွန္တယ္ ညီမေလး၊ ဒါက ရွားပါးတဲ့အခြင့္အေရးပဲ သြားၾကစို႔”
မ်က္ရည္ဝဲေနေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ ယဲ့က်န္းက ဆရာမရွန္းကို ၾကည့္ၿပီးေနာက္ တစ္ဖက္က ေခါင္းညိတ္ျပေၾကာင္း ျမင္လိုက္ရေလရာ သူမ လက္ရမ္းျပလိုက္မိေတာ့၏။ သူမ ေနခ်င္လွ်င္ပင္ တစ္ဖက္ သြားခိုင္းေနေလၿပီ။ သူမ ဆက္ေန၍မရေပ။
လုရွန္းက်စ္က ယဲ့က်န္းကို အေရွ႕ဘက္ၿခံဝင္းထံသို႔ ေခၚသြား၏။ ထိုေနရာတြင္ လုလင္က်စ္က သူတို႔အား ရထားလုံးအတြင္းတြင္ပင္ ဝင္၍ေစာင့္ေနခဲ့ေခ်ၿပီ။
“အႀကီးဆုံးအစ္ကို”
လုလင္က်စ္ကို သူမ မေလးစားဟု လုရွန္းက်စ္ ေတြးသြားမည္အား စိုးရိမ္ၿပီး ေရွာင္ရွားလိုေသာအေနျဖင့္ ခပ္က်ယ္က်ယ္ ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
လုလင္က်စ္ကလည္း သူမ ေရာက္လာေၾကာင္းျမင္သည္။ သူ၏အၿပဳံးက နက္ရွိုင္းသြား၏။
“ေယာင္ေယာင္ ဒီမွာ ရထားလုံးအသစ္ ျပင္ထားတယ္၊ လာ သြားၾကစို႔”
သူမက လုလင္က်စ္ႏွင့္ ရထားလုံးတစ္စီးတည္း မစီးခ်င္ေပ။ သို႔ေသာ္ သူမတြင္ ေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိေပ။
...
Part 110
Start from the beginning
