"ငါစိတ္မဆိုးပါဘူး" လု႐ႊမ္း အံႀကိတ္လိုက္တယ္။

"အင္း ဒါဆိုေကာင္းတာေပါ့" ယဲ့ေယာင္ကေခါင္းညိတ္သည္။

လု႐ႊမ္း : "…"

ဒါပဲလား၊ ၿပီးၿပီလား? သူ႕ရဲ႕ႏွစ္သိမ့္ခံရမယ့္ဝန္ေဆာင္မႈကေရာ?

လု႐ႊမ္းမွာ ေဒါသအမ်က္ေျခာင္းေျခာင္းထြက္ေနေပမဲ့ ယဲ့ေယာင္အေပၚလည္းမၾကမ္းတမ္းနိုင္ေလရာ အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ ယဲ့ေယာင္၏နို႔လက္ဖက္ရည္ကိုသာ ရက္ရက္စက္စက္ဆုပ္ကိုင္၍ စုပ္ေသာက္လိုက္ကာ သူ၏ေဒါသအားအျပစ္ကင္းသည့္ နို႔လက္ဖက္ရည္ေပၚသို႔သာ တိုက္ရိုက္ပုံခ်လိဳက္ေလေတာ့၏။

"ဒီဆိုင္ကပိန္းဥအရသာက ဆိုးလိုက္တာ" လု႐ႊမ္းကအထြန့္တက္ေလတယ္။

"တကယ္လား? ငါကအေတာ္ေလးေကာင္းတယ္လို႔ေတြးေနတာ" ယဲ့ေယာင္ေျပာသည္။

"မင္းငါ့စကားေတြကို ဆန့္က်င္ဘက္ေတြပဲ ေျပာမွာေတာ့မဟုတ္ဘူးမလား?" ယဲ့ေယာင္ကိုလု႐ႊမ္းစူးစိုက္ၾကည့္ရင္း ... ထိုးထြက္ေနေသာဆံပင္မွ ဆံခ်ည္မွ်င္ေလးက သူ၏နား,နားသို႔လြင့္ပ်ံလာကာ သူအရႈံးေပးလိုက္ေတာ့သည္။ "အိုေက အဆင္ေျပပါတယ္၊ အရသာကအေတာ္ေလးေပ်ာ့တယ္"

နို႔လက္ဖက္ရည္ကတစ္ဝက္ေလာက္ က်န္ေနဆဲျဖစ္ၿပီး ယဲ့ေယာင္ကထြက္မသြားခ်င္ေသးေပ။ စားပြဲခုံေဘးကခုံအလြတ္ေတြကို တစ္ခဏေလာက္ေငးၾကည့္ေနၿပီးေနာက္ သူကေမးလာတယ္။ "လု႐ႊမ္း မင္းဘယ္လိုလူကိုႀကိဳက္လဲ?"

ထိုေမးခြန္းက ႐ုတ္တႀကီးျဖစ္ေလရာ လု႐ႊမ္းမွာေၾကာင္အသြားေလသည္။ "ဟမ္?"

ယဲ့ေယာင္မ်က္လုံးေတြကို လု႐ႊမ္းထံျပန္လွည့္လိုက္ကာ လု႐ႊမ္း၏ရႉေထာင့္သုံးခုႏွင့္ ေခ်ာေမြ႕ေသာေဘးလိုင္းေတြကိုၾကည့္ရင္း တစ္ဖန္ထပ္ေမးလိုက္ျပန္၏။ "မင္းဘယ္လိုမိန္းကေလးမ်ိဳးကို သေဘာက်လဲ?"

သူတို႔ဒီအေၾကာင္းအရာကို တစ္ခါမွမေျပာခဲ့ဖူးေပ။ အထက္တန္းေက်ာင္းတုန္းက လူတိုင္းစာေလ့လာမႈကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္ထားခဲ့ၾကတယ္။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူတို႔ရဲ႕ပထမဆုံး အခ်စ္ပန္းေလးေတြဖူးပြင့္တာ ဒါမွမဟုတ္ ခ်စ္သူရည္းစားစထားၾကေပမယ့္ လု႐ႊမ္းကေတာ့ ထိုနယ္ပယ္မွမဟုတ္မွန္းသိသိသာသာပင္။ ထိုအခ်ိန္တုန္းက ဆိုးယုတ္ေသာေက်ာင္းဘူလီႀကီးမွာ ခ်စ္မိသြားဖို႔ေနေနသာသာ သူ႕ကိုသေဘာက်ႏွစ္သက္သည့္သူမ်ားကို ကန္မထုတ္သည္ကပင္ ကံေကာင္းေနေပလိမ့္မည္။

ရှောင်ပုန်းဖို့မကြိုးစားနဲ့ ⧼⧼ဘာသာပြန်⧽⧽Where stories live. Discover now