မျိုးကွဲများနှင့်ယှဥ်တွဲနေထိုင်ခြင်း

" ဒီနေရာမှာ လူသားတွေရဲ့ စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းက နိုင်ငံကြီးသားပီသတဲ့ အမူအကျင့်တွေ တိုးပွားလာဖို့နဲ့ ကောင်းမွန်တဲ့ လူမှုပတ်ဝန်းကျင်ကို ဖန်တီးဖို့ပဲ... စည်းမျဉ်းတွေနဲ့ တစ်ချက်မှ ညှိယူဖို့ မစဉ်းစားပဲ လှုပ်ရှားလိုက်တယ်ပေါ့လေ..."

ဖူလီက ကျန်းခယ့်ကို ကြက်ပေါက်စလေးတစ်ကောင်သဖွယ် သယ်ထားသည်။ ကျန်းခယ့်က သူ့ခြေထောက်အောက်မှ မငြိမ်မသက်ဖြစ်နေသော ခြံစည်းရိုးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီး သတိလက်လွတ်မလှုပ်ရဲ ဖြစ်နေသည်။ အကယ်၍ ခြံစည်းရိုးပြိုကျသွားပါက ပြန်ရောက်လျှင် သူ အပြစ်တင်ခံရလိမ့်မည်။

ထားလိုက်ပါတော့... ဒီအဖြစ်အပျက်ကနေ အသက်ရှင်လျက်ပြန်သွားပြီး အဆူခံရမယ်ဆိုရင်တောင် တော်တော်လေး အံ့ဩစရာကောင်းနေပြီ...

သူ့ပါးစပ်ထောင့်မှသွေးများကို လက်ခုံဖြင့် သုတ်လိုက်ပြီးနောက် အင်္ကျီရင်ဘတ်ထဲမှ အဆောင်လက်ဖွဲ့ အစုအပုံလိုက်ကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ ဖူလီကို လှမ်းပြောလိုက်သည်။

" အကူအညီသွားခေါ်လိုက်... ငါ သူ့ကို ဒီမှာထိန်းထားလိုက်မယ်..."

ဖူလီက ကျန်းခယ့်၏လက်ထဲမှ အဆောင်လက်ဖွဲ့များကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။
လူသားတွေက သူတို့ရဲ့ စာရေးနည်းကို အရိုးရှင်းဆုံးပုံစံပြောင်းရေးတာကဟုတ်ပါပြီ ဒါပေမဲ့ ယောင်လောကဘက်က အဆောင်တွေကိုပါ အရိုးရှင်းဆုံးပုံစံနဲ့ဆွဲပြီး အပြည့်မဆွဲတော့တာလား... ‌ဒီအဆောင်တွေထဲမှာ စွမ်းအားတွေအများကြီး ပါနိုင်တယ်လေ...

ယခုခေတ်တွင် လူသားများက သိပ္ပံနှင့် နည်းပညာဆိုင်ရာတွင် သူတို့ကို အမှီလိုက်လာနိုင်သည်မှာ အဆန်းမဟုတ်တော့ပေ။ ကျင့်ကြံခြင်းလောကဘက်က အဆောင်လက်ဖွဲ့ရေးဆွဲခြင်းကဲ့သို့သော ကိစ္စများတွင်ပါ ပျင်းရိပျင်းတွဲဖြစ်လာ၍ အရေးကြီးကိစ္စဖြစမပေါ်လာပါကလည်း အဆောင်များကို မှီခိုနိုင်တော့မည် မဟုတ်ပေ။

" ကျွန်တော့်ကို ကူညီပေးမယ့်သူမရှိဘူး..."

ဖူလီက ခြံစည်းရိုးအပြင်ဘက်နေရာကို ‌ပျံသန်းသွားပြီး သူ့ကိုအုပ်မိုးထားပြီး ပြောလိုက်သည်။