"ជេគ...ថេគេ...គេរវល់ពិតមែនតែគេក៏បារម្ភពីឯងខ្លាំងណាស់ដែរ!" ជីនបានព្យាយាមសម្រួលអារម្មណ៍ហើយព្យាយាមខ្លាំងពេកតែទឹកភ្នែករាប់តំណក់ដែលរមៀលចុះមកមិនអាចលាក់បាំងបានទេ។
"បងជីន...!!" ជេគគេពិតជាមានអារម្មណ៍ថាមិនស្រួលក្នុងខ្លួនពិតមែនអារម្មណ៍របស់គេបានប្រាប់គេថាថេយ៉ុងមានបញ្ហាច្បាស់ណាស់។
"បងប្រុសរបស់អូនបានស្លាប់បាត់ហើយស្លាប់កំឡុងពេលផ្ដល់ឈាមឱ្យអូនការពី៨ខែមុន..." ស៊ុងហ៊ុនមិនអាចទ្រាំកុហក់នឹងសំណួរដែលចេញមកពីមាត់មនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់គេក៏ដាច់ចិត្តនិយាយចេញទៅទាំងដែលគ្រប់គ្នាមិនហ៊ាន។
ជេគស៊ីមងាកទៅសម្លក់មុខស៊ុងហ៊ុនទាំងទឹកមុខខឹងសម្បារគេជាអ្នកណាមកពីណាមកហ៊ានមើលងាយអាយុជីវិតរបស់បងប្រុសគេបែបនេះ?
"មនុស្សឡប់សតិ!លោកនិយាយតែផ្ដាស់ស្អី មានមាត់ចេះតែនិយាយពិតមែន" ជេគស្ទុះចាប់ស្រវាកែវទឹកនឹងឯកសារពេទ្យមួយចំនួនដែលនៅលើតុក្បែរក្បាលគ្រែមកគប់ទៅកាន់ស៊ុងហ៊ុនទាំងកំហឹង។
ប្រាវ~
គ្រប់គ្នាភ្ញាក់ផ្អើលនិងទង្វើរបស់ជេគសកម្មភាពនេះខុសពីរាល់ដងឆ្ងាយណាស់ហាក់បីដូចជាគេកំពុងតែទទួលរងឥទ្ធិពលស្មុគស្មាញពីខាងក្នុងហើយយកមកបញ្ចេញនៅខាងក្រៅខ្លួន។
"ជេគ...វាជាការពិត!!" ជុងហ្គុកដោយទ្រាំនឹងទង្វើក្មេងម្នាក់ឯងលេងបានក៏ដាច់ចិត្តនិយាយកាត់គ្រប់គ្នា
"ថេយ៉ុងបានស្លាប់...គេស្លាប់នៅពេលដែលគេផ្ដល់ឈាមឲ្យឯងថ្ងៃនោះគេទន់ខ្សោយណាស់គេឈឺចាប់ណាស់នៅពេលដែលការវះកាត់របស់ឯងមិនបានជោគជ័យ គេបារម្ភពីឯងណាស់ គេមិនបានហូបបាយមិនបានផឹកទឹកនៅរង់ចាំមើលការវះកាត់របស់ឯងទាំងព្រឹកទាំងថ្ងៃគ្រាន់តែទទួលបានដំណឹងថាបរាជ័យក្នុងការវះកាត់ឈាមរបស់ឯងហូរច្រើនសរសៃឈាមត្រូវបានដាច់គេវង្វេងវង្វាន់ស្ទើរតែកើតជាមនុស្សឆ្កួតទៅហើយពេទ្យសុំជំនួយពេលដែលឯងខ្វះឈាម ព្រោះកំឡុងពេលវះកាត់ឯងហូរឈាមស្ទើរតែអស់ពីខ្លួនទៅហើយ គេក៏ស្ម័គ្រចិត្តបរិច្ចាគឈាមអោយឯងទាំងដែលសុខភាពគេមិនប្រក្រតី ឈាមដែលឯងត្រូវការគឺបន្ទាន់បើសិនជារកឈាមមិនបានក្នុងរយៈពេលមួយម៉ោងឯងក៏ត្រូវស្លាប់ គេក៏សុខចិត្តផ្ដល់ឈាមឲ្យឯងរហូតគេខ្លួនគេជាអ្នកស្លាប់ជំនួស" ជុងហ្គុកនិយាយរៀបរាប់ទាំងទឹកភ្នែកហូរហាមគ្រប់គ្នាដែលកំពុងតែស្ដាប់ការរៀបរាប់មួយនេះក៏យំមិនចាញ់គ្នាដែល។
YOU ARE READING
YOU'RE MY DESTINY ✨ ( Complete )
Short Storyសម្លេងសត្វយំរវិចៗបូកផ្សំបញ្ជូលគ្នាបង្កើតបានជាភ្លេងមួយអមជាមួយនឹងទេសភាពស្រស់ត្រកាលត្រជាក់ភ្នែក ដើមឈើធំៗមានស្លឹកក្រាស់ៗដុះប្រដេញគ្នាដាច់ក្រសែភ្នែកចូលទៅក្នុងបន្តិចក៏មានជ្រោះមួយអាចឲ្យទឹកហូរបាននៅក្បែរជ្រោះមានផ្លូវតូចមួយដើរទៅត្រង់បន្តិចក៏ចូលដល់ចម្ការរបស់អ្...
ភាគទី៣ : Maybe.....
Start from the beginning
