Can Abi | Texting

49. bölüm

Ehehe selam canim

...

Seninle 5. Ayımız minik Aras

Deftere daha yazdığım ilk cümleyle Deniz kalem tuttuğum elime bir tane vurdu ve kalemle defteri kendi önüne aldı. Onun ısrarları sonucu hamile çiftler için yapılan meditasyonlara yazılmıştık.

Ve bu haftanın görevi de çocuğumuza ileride not bırakmaktı.

"Çocuğumuza gelecekte not bırakıyoruz cümleye böyle mi başlanır?"

"Ama güzelim sen demedin mi hatıra bırakalım diye. Nasıl başlayabilirim başka, hikayeye?"

"Bak şimdi iyi izle." Dedi ve sayfayı değiştirip birşeyler yazmaya başladı.

Ne yazdıgını göstermeden bir elini bana karşı siper etmişti bakmayayım diye. Az da olsa yanakları şişmişti ve şu an onu ısırmak istememe neden oluyordu. Sanki normalde yeterince güzel değilmiş gibi hamilelik farklı bir hava katmıştı ona.

Şişen karnında bahsetmek bile istemiyorum. Tanrının bana verdiği en büyük şükür sebebimdi onlar. Yüzümden silemediğim gülüşüm artık beni şaşırtmıyordu. Hayatımın belki de en güzel zamanlarını yaşıyordum. Her sabah uyandığımda yanı başımda bana sarılarak uyuyan karımı görünce otomatikman günüm güzel başlıyordu.

Evlendikten sonra çalışmaya başlamadım. Bütün ilgim alakam bebeklerim olmuştu. İstediği herşeyi elimden geldiğince yapmaya çalışıyordum. Yoksa meditasyon işleri bana göre değildi. İlk başta istemediğim için küsmüştü bana. Daha sonra dayanamayıp kabul etmiştim.

"Sevgili bebişim annen seni çok seviyor." Diye başladı Deniz cümleye.

"Ne yani babası sevmiyor mu? Senden beklemezdim Deniz." Gözlerimi kısarak yüzüne baktıgımda şirince gülümseyip silgiyle defterin bir kısmını sildi.

"Sevgili bebişim annen VE baban seni çok seviyor." Hemen ardından gülümsedi.

"Yani cümleye böyle mi başlanır sevgilim?"

"Muhteşem dügünümüzden mi bahsetseydim çocuğa?" İğneleyici ses tonu tüylerimi ürpertmeye yetmişti.

"Abinin suçunu her seferinde nasıl da yüzüme vuruyorsun ama."

"Kuşağı bana bağlamalıydı. SANA NEDEN BAĞLADILAR?" Evet düğünümüzün bir ironik diğer olayı da buydu. Alp kuşağı bağlarken Deniz ağlamasın diye bana bağlamıştı. Daha sonra da kapı parasını annesi ve babasından almıştı. Adetlerin yerle bir olduğu bir düğün olmuştu biraz.

En azından davetliler beni kuşakla görünce ufak çaplı bir şok geçirmişti.

"Hayatım bu fikir benim değil abinin fikriydi. Sonra düşününce bana da mantıklı geldi. Senin ağlamanı istemedim."

"Salak kocam, her türlü ağladım zaten çünkü aile evinden ayrılıyordum ya hani? Bu çabaların bir işe yaramadı."