•BASKIN BİR OMEGA• [Dkbk?]

•31•

"Onun bir suçu yok. Suçsuz bir canı öldürmek bir kahramana yakışmaz."

"N-ne?! Vazgeçtin mi?!"

Yazar bakış açısı-

Sarışın omeganın anıları gözleri önünden geçti. Başından beri içindeki huzursuzluğun vicdanından kaynaklandığını, karnındaki bebeğe duyduğu şefkati ancak idrak edebilmişti.

Isaka-san kaygıyla sarışından bir tepki bekliyordu.

"Duydun işte! Ben yapamam. Onu öldürürsem, nasıl bakarım kendi yüzüme? Onun bir suçu bile yok."

Gözlerindeki emin ifade Isaka-san'ın yüzünde sıcak bir gülümseme yarattı. Ona bir baba edasıyla baktı ve bu zor kararı verebildiği için ona tüm gücüyle sarılmak istedi. Lâkin kendini tutmaya karar vererek yüzündeki gülümsemeyi kaybetmeden konuştu.

"Katsuki-kun..Çok iyi bir baba olacaksın..Ya da..anne?-"

Sarışın meydan okurcasına gülümsedi, "Anne" kelimesi sinirini bozmasına rağmen bozuntuya vermeden.

"Sizden iyi olacağım kesin, Isaka-san."

"Hey..ben çocuklarıma gözüm gibi bakarım!"

Katsuki Isaka-san'ın tepkisine karşılık kıkırdadı, içinden gülümsemek geliyordu. Bir kuş kadar hafiflemiş hissediyordu. Belki de çocuk sahibi olmak o kadar da zor olmayacaktı.

"Fakat Katsuki-kun, okul ne olacak? Ya kahramanlık kariyerin?.."

Evet, sarışın omega bunları da düşünmüştü. Zor olacaktı. Okula ara vermek zorunluluğunda kalacak ve diğerlerinden 1 yıl geride kalacaktı. Kariyerinde bir saptama da yaratacaktı. Büyük ihtimalle medyaya düşecek haberlerden de etkilenebilirdi.

Yine de bunlar vazgeçmesini sağlayacak nedenler değildi, olamazdı.

"1 yıldan bir şey olmaz. Hem o salaklar 1 yıl da olsa, 10 yıl da olsa beni geçemezler."

Kendinden emin haliyle, karnına tekrar baktı. Bu bakışlardan şefkat okunuyordu, Katsuki'nin kendinden vereceği her parça, bu bebeği ayakta tutacaksa, o hazırdı. Ne zamandan beri bu kadar hazırdı, bilemiyordu.

Birden içinde yetiştirdiği olgunluğun tesiri içinde kalmıştı, önemli olan şuydu ki, kalbinin sesini dinliyordu. Sonuçlarından korkmayarak.

"Karnımdaki veledi de geleceğin bir numarası yapacağım, göreceksin."

Isaka-san tekrar gülümsedi ve önündeki raporlardan birine bir şeyler karaladıktan sonra sarışın omegaya baktı. Sonra sevinçle el çırparak kendini koltuğuna rahatça bıraktı.

"Hadi o zaman, bu güzel haberi onun bilmesine izin vermelisin."

Sarışın omega başta kapıyı açıp açmamak arasında tereddüt etse de, son anda gelen cesaretiyle kapıyı ardına kadar açtı. Izuku her zaman yanında değil miydi zaten?

Hemen karşısında elinde kahve bardağıyla ona gözlerini odaklayan Aptal Alfayı görünce biraz afalladı. Aptal Alfa sorgulayan sözlerle ve buna rağmen yüzünden eksik etmediği gülümsemesiyle ona yaklaştı.

"Neler oluyor Kacchan?~ Yoksa bir şey mi unuttun?"

"..Hayır."

Dili tutulmuştu sanki. Karşında sevdiği olunca insan ne kadar da kekeliyordu.

"O zaman..acıktın veya-"

"O-onu aldırmıyorum."

Izuku'nun dudaklarına yaklaştırdığı kahveden aldığı yudum, bir su fıskiyesi gibi sarışın üstüne boşaldı.