Kara Olay(Gay)+18

1.3

Uzun zaman sonra tekrardan geldim. Ara verince yazmaya başlayabilmem zor oldu biraz, açıkçası. Tüm kitaplarıma birer bölüm atıp hikayelerimi hatırladıktan sonra haftalık bölümlere geri döneriz, artık.

İyi okumalar bebekler✨

Biraz daha Reha'nın karşısında durup onunla bu kadar yakın kalırsam, kendime hakim olamayıp ikimizin de salyasıyla hafifçe ıslanmış pembe dudaklarını tekrar öpebilirdim.

İstediğimi zaten yeteri kadar gösterdiğimden bir atak daha yapmayacaktım.

Göz ucuyla Reha'ya baktığımda gözlerinin üstümde olduğunu gördüm. Olduğum yerde kıpırdanarak ayağa kalktım. "Ben üstümü değiştireyim, sonrasında babalarımı ziyarete gideriz. Olur mu?"

Reha'nın dudakları usulca yukarı doğru kıvrılırken yanaklarımın yandığını hissettim. Anlaşılan zaten kızaran yanaklarım daha da kızarıyordu. "Olur, tabi. Ben de odama çıkıp hazırlanayım."

Reha da oturduğu yerden kalktığında önden gitmem için beni bekledi. Merdivenlerden çıkıp odama girerken kapının eşiğinde duraksadım. Reha'nın odasının kapısına baktım. Onun da kapısının önünde durmuş bana baktığını gördüğümde utandığımı hissettim. Ona bakarken yakalanmıştım. İyi olan kısmı ise onun da bana bakarken yakalanmış olması ve bundan hoşlandığını gösterircesine gülümsemesiydi.

Benim kapının eşiğinden içeriye giremeden orada kaldığımı fark edince usulca gözleriyle kapıyı işaret etti. Kendi kendime mırıldanıp odamdan içeri girdim ve kapımı kapattım. Kapanan kapıma sırtımı yasladığımda ellerimden birini dudaklarıma doğru uzattım.

Kendi dudaklarıma değen parmaklarım bile beni heyecanlandırdı. Usulca gözlerimi kapattığımda nefesime karışan nefesini tekrardan hisseder gibi oldum.

Onun nefesi benim de nefesim olur muydu, bir gün?

Gözlerimi açıp hızla hazırlanmaya çalıştım. Hem Reha'yı bekletmek istemiyordum hem de Sertuğ babamı da, Serter babamı da çok özlemiştim. Bir kaç haftadır yüz yüze görüşme fırsatı bulamamıştık. Bir, iki günde bir telefonda görüşüyor olsak da onların yanında olup sarılmanın; büyüdüğüm evin havasını almanın yerini tutamıyordu.

İçten içe, Reha'nın ailemle tanışacak olması da beni sabırsızlandırıyordu.

Serter babamın daha biz kapıdan içeri girmeden Reha'ya bayılacağına emindim. Ama Sertuğ babam muhtemelen onu sürekli olarak ikaz edecekti. Bana davranışlarını sürekli gözleyecekti. Bunu açığını aradığı için yapmayacaktı, sadece benim için endişeleniyordu. Biliyordum. Reha ile alakalı değildi, Sertuğ babam beni kollamaya çalışıyordu her zaman.

Basit, düz beyaz bir gömleğin üstüne bebek mavisi bir süveter; hemen altına da kumaş siyah bir pantolon giydim. Çabucak hazır olabilmek için olabildiğince basit parçalar seçmiştim, giymek için. Siyah deri bir kol çantası da alıp kendimi odamdan dışarı attım.

Koridorda yürüyüp merdivenlerin başına geldiğimde olduğum yerde eğilerek Reha'nın odasının kapısının kapalı olup olmadığını görmeye çalıştım. Odamda on dakika kadar oyalanmıştım. Reha hazırlanabilmiş miydi?

Odasının kapısını olduğum yerden göremediğimde, Reha hazırlanamadıysa onu aşağıda bekleyebileceğime karar verdim.

Merdivenlerden aşağı inerken düşüncelerimin boşuna olduğunu gördüm, Reha hazırlanmış bir şekilde aşağıda çoktan beni bekliyordu.

Bakışları hafifçe üstümde gezindiğinde ürperdiğimi hissettim. Rahatsız edici biçimde değil, aksine tatlı bir histi. Fazla kızaran bir yapım olsaydı, muhtemelen şimdi yanaklarım elma gibi olurdu. Fakat şükürler olsun ki kızarmadığımı biliyordum.