The Mysterious Girl

CHAPTER 3

Hi this is Autumn_Pen

Don't forget to smile when you're reading 🍂🍁
Time will past as your flows Bloom so keep it up and continue writing your own story

- -

Nagising si eduardo dahil sa sinag ng araw galing sa bintana. Napa pikit siya dahil sa subrang sakit ng ulo, iyong sakit na parang pinopok-pok ng marteryo.

Wala siyang maalala, at hindi niya alam kong papa ano siya naka punta sa kwarto. Ipinikit niya ang mga mata at sinubukan alalahanin kong ano ang nangyari kahapon.

Ang na alala niya lang ay pumunta siya lugar kong saan gusto niya makalimutan ang reyalidad na pilit niyang binabaon at iyong mga kainuman at kasayawan niya sa gabing 'yon.

Bumalikwas siya ng bangon at lumabas ng kwarto.

Kinaumagahan rin ay badtrip na badtrip ang dalaga dahil sa nangyari kagabi. Mulat ang mga mata habang hindi mawala sa isip niya ang mga sinasabi ng binata. Naiinis niyang sinisisi si eduardo kong bakit anlaki ng eyebags dahil sa kakulangan ng tulog.

Nasa Teresa siya sa bakunang bahagi ng kaniyang kwarto. Naka tayu siya habang nag mamasid sa magandang tanawin. Ipinikit niya ang mga mata at pinakiramdaman ang malamig na simoy ng hangin, sa pag mulat ng mga mata ng dalaga ay biglang sumama ang loob nito. Imbis na gumaan ang loob niya sa simoy ng hangin ay biglang nag iba ang mood niya sa di kalayuan natanaw nya si eduardo may kinakausap sa telepono. Ngumiwi siya at inirapan ito

Sa hapag kainan ay kasabay ng dalaga sina klent at boknoy kumain. Tumatawa sila habang ang mga mata ay naka tutuk sa akin. Umismid ako at nag patuloy sa kinakain. Pero wala parin sa pagtigil ng tawa si boknoy, i turn my gaze up and give him a death glare. Tumigil ito at tumikhim.

"E-eys wang nga pala, anong nangyari sa..." Tinaasan ko lang ito ng kilay, hindi niya ata alam na nakaka intindi ako ng ng lenggwahing ginagamit niya. He used his hand gestures to describe my look right now. Nag taka naman sa kanya ang katabi na ngayon ay hindi mawari ang ipinapahiwatig ng binata.

Hindi kona siya pinag tuonan ng pansin, sakto naman ay dumating na si eduardo at umupo sa harapan ko. Nag iwas ako ng tingin at walang imik nagpatuloy sa kinakain.

Kumakain na sila't lahat pero hindi parin naiintindihan ni eduardo kong bakit iba ang inaasta ng dalaga. Taka niyang binalingan ng tingin sina boknoy at klent na tumatawa.

Siniko niya si boknoy. "Problema niya? ", Nguso pa niya sa dalaga.

Boknoy look up. "Eduardo wala kabang ma alala?", He suddenly asked.

Naka kunot ang noo niyang binalingan ng tingin ang pinsan. "A-ang alin?" Maang tanong niya sa pinsan.

He shook his head and smiled. "W-wala? mukhang wala nga."

Hanggang matapos mananghalian ay nana tiling tahimik ang dalaga.

Sa isang sulok ay nadatnan ni eduardo ang dalaga sa
sa isang bench naka upo at mukhang nag iisa at malalim ang iniisip. Namulsa siya habang naglakad papa lapit sa kaniya.

Nag taas nag tingin ng dalaga at nagkasalubong ang kanilang mga titig. Sa kawalan ay namataan niya nalang tumabi na siya ng upo sa dalaga.

Tumikhim ito bago nag salita. "By the way, tumawag saakin ang doktor gusto ka niyang ipa check kong ano ang tama mo sa ulo and...oh ibat-ibang parte ng katawan mo na may bale."

Nasa harap parin ang paningin ng dalaga. Wala siyang masabi sa pinag sasabi nito. Tila walang emosiyon ang dalaga sa mga paligid niya hindi niya maiintindihan kong ano oh paano siya napunta dito
at bakit siya naka tamo ng ganitong mga sugat at bale. Ang alam niya lang ay pag gising niya nasa isang maliit na siya ng kubo.