Μιρέλα

Το σκοινί της μοίρας (μας)-64

Η μοίρα για αυτό υπάρχει.

Για να σου υπενθυμίζει πως δεν θα περάσεις καλά στην ζωή σου, γιατί είναι το πιο δύσκολο παιχνίδι. Θυμήσου όμως πως, είναι επίσης το πιο όμορφο δώρο.

Την στιγμή που χαμογέλασες κάτω από τον έναστρο ουρανό, ξαπλωμένη στην άμμο, να ακούς το κύμα να σκάει, έδωσες ζωή σε εκείνον τον άνθρωπο.

Θα ήθελε να σε βλέπει κάθε μέρα έτσι. Θα πήγαινε γονατιστός στην μοίρα για να σε έχει κάθε μέρα έτσι. Χαμογελαστή και ευτυχισμένη.

Αυτός ο άνθρωπος, ο λάθος, ο δεύτερος, είναι η μοίρα σου.

Είτε ζει είτε όχι, είτε χώρια είτε μαζί, συνεχίζει να είναι.

Αν δεν είσαι ευτυχισμένη, δεν είναι ούτε αυτός.

Με το να βρίσκεις τις μικρές στιγμές ευτυχίας θα περπατήσεις ξανά προς το φως.

Θα ξέρεις πως είστε καλά και οι δύο.

Και έτσι, καταφέρνεις να αλλάξεις τον φαύλο κύκλο, σπας την αλυσίδα, αφήνεις το κάρμα και τις αρνητικές σκέψεις, το παρελθόν έγινε αδιάφορο.

Ζήσε όπως σου αξίζει.

Γιατί η μοίρα υπάρχει και είναι εμείς.

Παρόν-2022

"Τι εννοείς δεν ξέρεις που είναι;" ρώτησε η Αγάπη που τον πήρε τηλέφωνο. Δεν έβρισκε την κολλητή της πουθενά, δεν σήκωνε το κινητό της ούτε απαντούσε στα χίλια μηνύματα.

"Δεν ξέρω, δεν μου είπε, απλά έφυγε" ακουγόταν χαλαρός. Στην πραγματικότητα δεν ήταν καθόλου.

Τον είχαν πάρει όλοι τηλέφωνο. Κανείς δεν γνώριζε που από όλα τα μέρη θα μπορούσε να είχε πάει. Κανένας επίσης δεν μπορούσε να μάθει, είχε εξαφανιστεί από προσώπου γης.

"Πως γίνεται αυτό ρε Άγγελε; Της έκανες κάτι;"

"Τσακωθήκαμε" Δεν είπε τον λόγο. Πίστευε πως δεν ήταν δουλειά του να το πει. Όπως και δεν ήταν να το κρύψω.

Είχε μετανιώσει αλλά τώρα βρισκόταν σε μια τεράστια αδιέξοδο.

Άκουσε την Αγάπη να ξεφυσάει. "Ωραία, τέλεια. Αν έχω νεότερα θα σου πω" και του το έκλεισε.

Κοίταξε άλλη μια φορά τα κανάλια και τα κουτσομπολίστικα. Μήπως την είδαν και σχολίασαν τον λόγο που φεύγει μόνη της, αλλά τίποτα.