H μάχη του έρωτα

Κεφαλαιο 7

Tyler pov

Οταν ξανα σήκωσε χερι επάνω μου τρελάθηκα.
Θόλωσε τοσο πολύ που νόμιζα ότι θα την σαπιζα στο ξύλο. Μπήκα με φορά στο δωμάτιο για να γινει ένα που δεν εγινε αλλα οταν με ακούμπησε και μου μίλησε και άρχισα να χαλαρώνω τρόμαξα με τον ιδιο μου τον εαυτό,
Αυτο γινόταν πρώτη φορά και δεν ήξερα πως πρέπει να το διαχειριστώ.Ετσι εκανα αυτο που ξερω καλύτερα να κανω πάντα.Εφυγα.
Άρπαξα μια μπλούζα απο τον καναπέ τα κλειδιά της μηχανής και έφυγα απο το σπίτι.
Ανέβηκα στην μηχανή και έβαλα μπρος.Δεν ήξερα που πρέπει να παω.Τοτε θυμήθηκα που ειχα πει στην εμμα ότι θα περάσω και άλλαξα πορεία και πήγα προς το σπίτι της.Οταν έφτασα χτύπησα την πορτα και μου ανοιξε η αδερφή της.
-γεια η εμμα;"την ρώτησα και έσπασα ενα χαμόγελο
-ειναι επάνω"λεει
-ευχαριστώ"της απαντάω και ανεβαίνω την σκάλα.
-πες της ότι φεύγω και παω για καφέ με τα παιδια"λεει και φεύγει. Φτάνω εξω απο την πορτα της και για πρώτη φορά χτυπάω.
-ναι"ακούω και μπαίνω μεσα. εκεινη με κοιτάζει με ορθάνοιχτα ματια και βγάζει τα γυαλιά της.
-εσυ χτυπάς πορτα για να μπεις;.Το έζησα και αυτο"λεει και γελαω
-σκάσε γιατι εσυ θα την πληρώσεις"λεω
-ωχ έλα κάτσε και πες τι εγινε"λεει και κάθομαι δίπλα της.Αφου της εξηγώ τι ακριβώς εγινε και το πως ένιωσα σταματάω να μιλάω και περιμενω να μου πει κατι.
-τι εχεις να πεις λοιπόν;"ρωταω
-την αληθεια;"λεει
-πάντα"απαντάω
-δεν ξερω απο την μια ειναι καλό που κατάφερε να κανει κατι τετοιο αλλα απο την άλλη η σχέση σας αν συνεχίσει ετσι δεν ξερω που θα βγάλει.Ειστε και οι δυο τοσο εγωιστές που δεν βλεπω κανένας απο τους δυο να κανει πισω και εδω ειναι το άσχημο της υπόθεσης" λεει και συμφωνώ μαζι της.
-ωραια και συμβουλεύεις να κανω τωρα;"ρωταω
-απο την στιγμή που λες ότι σε ηρεμεί και θες να είστε μαζι και σχετικά απλα κόψε της μαλακιες"λεει
-ποτέ δεν ειπα ότι θελω να ειμαι μαζι της η κατι τετοιο."απαντάω
-ναι δεν ειπες αλλα το θες και σε ξερω πολύ καλα αγάπη μου οποτε αυτα οχι σε μένα"λεει και γελαει και γελαω και εγω μαζι της.
-έλα εδω"της λεω και την περνω αγκαλια και ξαπλώνουμε μαζι. "Θα μείνω εδω σημερα να ξερεις"της λεω και εκεινη με κοιταει
-με ρωτάς αν σε θελω να πας σπίτι σου"λεει
-δεν μπορω"απαντάω και ξερω πως αν της πω τον λόγο θα φάω κράξιμο.
-γιατι παρακαλω;"με ρωτάει
-γιατι ετσι"απαντάω
-Tyler;"ξανα λεει και σηκώνετε για να είμαστε πρόσωπο με πρόσωπο
-τι θες;"λεω αλλα δεν την κοιτάζω
-πες μου ότι όλο αυτο δεν εγινε σπίτι σου και απλα φρικάρεις να πας μήπως ειναι ακομα εκει και σε περιμενει"λεει και ανεβαίνει πάνω μου.
-και αυτο να ειναι εσένα δεν σε νοιάζει"της λεω και πέφτει δίπλα απο θα γέλια.
-δεν το ζω αυτο.Ο Tyler άφησε γυναίκα να μπει σπίτι του και την άφησε και εκει γιατι φρικαρε"λεει
-έλα κόψε δεν ειναι αστειο καθόλου κιόλας"λεω και εκεινη προσπαθεί να σταματήσει να γελαει "θα φύγω αν δεν σταματησεις"λεω και σταματάει.Προσπαθει δηλαδη.
-ενταξει συγνωμη"λεει
-τι θα κανω ρε γαμωτο"την ρωταω και καλύπτω το πρόσωπο μου με το χερι μου
-θα πας εκει και αν ειναι εκει θα μιλήσετε αν οχι θα πας να την βρεις"λεει
-ναι μια χαρά τα λες εσυ."απαντάω
-δεν μπορείς να κανεις αλλιώς γιατι θα σε περάσει για ψυχακια.Οχι ότι δεν εισαι αλλα θα σε περάσει για πιο πολύ"λεει και την κοιτάζω άγρια. "Άντε σήκω και φύγε και εγω θελω να διαβασω"λεει και σηκώνετε απο το κρεβατι και μου πετάει την μπλούζα μου.
-καλα καλα θα φύγω"λεω και κατεβαίνουμε μαζι κατω και φωνάζει την αδερφή της.
" α ξεχασα να σου πω μου ειπε ότι παει για καφέ με τα παιδια"λεω και κουνάει το κεφάλι της και βγαινω και κλείνω την πορτα πισω μου.
Ανεβαίνω στην μηχανή και περνω την Miriam για να δω αν ειναι μαζι.Αν οχι λογικά θα ειναι ακομα σπίτι και θα περιμενει να γυρίσω.
"Παρακαλω;"
"Έλα Miriam ο Tyler ειμαι η Οφηλία ειναι μαζι σου;"
"Οχι γιατι εγινε κατι;"
"Οχι απλα δεν απαντούσε το κινητό της αυτο.Μην την πάρεις τηλέφωνο πρέπει να μιλήσουμε για κατι"
"Ενταξει.Αλλα Tyler το καλό που σου θελω μην το γαμησεις το θέμα"
"Αυτο προσπαθω να σώσω"λεω το κλείνω και βαζω μπρος για το σπίτι μου.
Οταν φτάνω βλεπω φώτα μεσα οποτε ειναι ακομα εδω.Κοιταζω το ρολόι και βλεπω ότι η ώρα κοντεύει 7 το απόγευμα.Εχασε το μάθημα της σημερα για μαλακια μου σκέφτομαι και βαζω τα κλειδιά στην πορτα και ανοίγω.
Εκεινη ειναι οπως την άφησα απλα τωρα εχει και κόκκινα ματια. Με το που με βλέπει τρέχει στην αγκαλια μου κατι που δεν περίμενα ειναι η αληθεια.
-που ήσουν τόσες ωρες;Γιατι δεν απαντάς στης κλίσεις μου ούτε στα μηνύματα;Κόντεψα να τρελαθώ"λεει και βγαινει απο την αγκαλια μου
Ετσι οπως την βλεπω το μόνο που θελω ειναι να την σφίξω στην αγκαλια μου και τιποτα αλλο.
-εδω ειμαι."λεω μόνο αυτο και εκεινη με κοιταει και τα ματια της γυαλίζουν
-γιατι έφυγες ετσι τι εγινε;"ρωτάει και τοτε περνω την απόφαση να της πω.
-πρέπει να μιλήσουμε σοβαρά!"της λεω και την κοιτάω.

Γεια σας!!!Οριστε ενα ακομα κεφάλαιο έτοιμο για εσάς.Ελπιζω να σας αρέσει.Αν ναι περιμενω τα σχόλια σας.Αν πάλι οχι περιμενω επίσης την άποψη σας..
Μεχρι το επομενο!!!
(Φωτο δεξιά Οφηλία αριστερά εμμα.Για να δω ποια σας αρέσει πιο πολύ )