အာ့သွေး...ဖြေးဖြေးလုပ်ကွာ..တို့နာတယ်ကွဲ့..
အနာခံမှအသာစံမှာတဲ့အန်တီရဲ့...
စကားပုံတွေလျှောက်ပြောမနေနဲ့...
ဟုတ်...
အာ့းမရဘူး...
ခနပါပဲအန်တီရယ်...
တို့လမ်းလျှောက်လို့ရပါအုံးမလားဟင်
အန်တီရယ်သွေးရှိနေတာပဲကို...
မင်းကြောင့်လေအခုဟာက ဒီမှာပဲထိုင်နေတော့မှာလား...
အန်တီHotelပြန်မလား...အယ်ဆေးခန်းအရင်သွားကြတာပေါ့...မဟုတ်သေးပါဘူးHotelအရင်ပြန်ကြမယ်...
သွေး...!!
ရှင်...
ဆေးခန်းအရင်သွား...
ဒီအင်္ကျီနဲ့အဆင်ပြေပ့မလား...
ထားပါအဓိကခြေထောက်နာမနေဖို့ပဲလေ...
ဟုတ်တာပေါ့...
တို့ကိုထူအုံး...
ဟုတ်...
အား...
ဘုရား...တရား...သံဃာ...ကြွ…အန်တီရယ်ဖြေးဖြေးအော်ပါလန့်တောင်လန့်တယ် ထမနေနဲ့သွေးချီမယ်...
ရပါတယ် ထနိုင်တယ်...
ရပါတယ်ပေါ့ okလေအဲ့တာဆိုထ
ထတယ်…နာတယ်လို့
တော်ပါတော့…
ဘုရား…
အန်တီလန့်ချင်းမှာသွေးကမပြောမဆိုကောက်ပြီးပွေ့ချီလိုက်ချင်းပင်
(အန်တီမပြောနဲ့ကျွန်မဆိုရင်လဲလန့်မိမှာပဲ)
အို…သွေး..မင်းကွာ
ပြောလေအန်တီရဲ့…
မင်းသိပ်ဆိုးတယ်…
ဘယ်မှာဆိုးလို့လဲအန်တီရဲ့…
(ကျွန်မတစ်ပိုင်းဖြတ်ခဲ့ပြီနော်ဟီးဟီး)
YOU ARE READING
ဆရာမကြောင့်တွေဆုံခဲ့ရသောအန်တီဆရာမေၾကာင့္ေတြ့ဆံုခဲ့ရေသာအန္တီ
Actionဆရာမ သာမင်္ဂလာမဆောင်ခဲ့ရင်အန်တီနဲ့တွေ့ခဲ့မှာမဟုတ်ဘူး
