Light Across the Sea

Chapter 2

 Apologize

Tiningan ko ang ID na hawak ko.

Vance Gray Herrera

Marami na akong utang na loob sa taong ito. Hindi pa nga ako nakaka pagpasalamat sa kanya sa paghatid at pag alaga niya sa aso ko. And now, I need to apologize! Even though I don't even know what I am apologizing for. Is it because of my past mistake? I already learned my lesson!

"Pumunta ako kaninang umaga at nag sorry. Okay lang naman daw sabi ni lola. At tsaka, hindi mo naman na kailangan na mag sorry. Si Zelda ang kailangan humingi ng tawad kasi siya ang nanghusga!" ani Rory sa kabilang linya.

"kakausapin ko si Zelda."

Agad kong tinawagan si Zelda pero hindi ito sumasagot. Sinubukan ko ring tawagan si Chandra pero hindi rin ito sumasagot. Nagbihis na lang ako at pumunta na lang magisa sa bahay nila.

Pagkarating ko doon ay nakita kong nakaupo si Lola Nadia at isang matandang lalaki sa garahe habang nag-uusap.

"Magandang araw po," putol ko sa pag-uusap nila. Tiningnan nila ako ng mariin ng matatanda ay nagkatinginan. They both look agitated seeing me.

Lumapit ako sa kanila at nagmano. "Pumunta po ako dito para humingi ng paumanhin sa nangyari kahapon. Pasensya na po sa inasal ng kaibigan ko."

Ngumiti naman ang matanda at winaksi ang mga kamay sa harap. "Walang problema. Hindi mo naman kasalanan yun hija! Huwag kang mag-alala hindi ko masyadong dinibdib iyon."

Ginaya niya ako papasok at pinaupo sa kanilang sala. Simple lang ang kanilang sala. May maliit na TV at radio sa gilid. At ang upuan ko ay kawayan lamang.

"Hindi ka siguro sanay sa upuang kahoy ano, sandali kukuha lang ako ng punda."

"Huwag na po, okay lang po talaga."

"Sugurado ka ba? Ayy sige kukuha na lang ako ng miryenda mo. Anong gusto mo yung turon ba?"

Naalala ko ang turon kahapon. Masarap nga ito ay naubos ko lahat ng binili ko kahapon. Gusto ko sanang umuo pero naalala kong wala pala akong dalang pera.

"Wala po akong dalang pera, pwede utang na lang po? Lima po ang gusto. Magkano po ba ang interes? 50%.?"

Narinig ko ang tawa ng mga matatanda. "umupo ka na lang diyan, huwag mo nang isipin ang gagastusin mo."

Tumalikod na ito ay dumiretso sa isang pintuan na ang tanging takip lang ay kurtina. Naiwan ako kasama ang matandang lalaki na siyang blanko lang tingin na iginawad sa akin. "Papakilala kita sa apo ko hija, mabait yun at gwapo at masipag.,Hindi ka lugi doon."

Suplado ang apo niyo lolo.

Mabuti na lang at dumating na si Lola Nadia at sabay kaming kumain ng kanyang turon ay pinainom niya rin ako ng juice. They seems so warm and welcoming. Napansin ko rin na karamihan sa matatanda ay mababait at maunawain. I wondered if it is because they are old and their life already gives them a lot of lessons they learned? Or is it because they tryna go to heaven?

"What are you doing here?" the familiar deep voice asked me.

"Gray! Humingi lang siya ng paumanhin. "

He seemed not convinced of what his grandpa was saying because he still looked at me like I had done something wrong to him. Hinila ako nito at dinala sa labas. Lumingon ako kina lola at lola and waved my goodbye to them.

Akala ko titigil na kami sa garahe pero dinala ako nito sa dalampasigan at doon lamang binitawan ang braso ko.

Agad kong jinawakan ang braso ko ng makitang bahagyang namula ito. Hindi naman masyadong mahigpit ang kanyang pagkakahawak pero it still leaves a mark. Maybe it is because of my pearly white clear skin.

Bahagya din itong napatingin sa braso ko pero hindi ito nagsasalita. He was just standing there looking at me. Ngayong maigi ko itong natingnan ngayon ko lang napansin ang tangkad pala niya. I'm only 5'3 while him, I guess his 5'8 or 5'9. He has a tan skin at payat. He has pink lips and a sharp nose.

But his eyes caught my attention, calm and clear gray eyes, dangerously staring directly at me, they beheld me unwaveringly.

"Wala ka namang kasalanan sinabi sa akin ni Aurora kanina, you don't have to apologize. It is not your fault. It's your friends'. Siya dapat ang nandito hindi ikaw. "

"I still want to."

"Stop apologizing to the things that you didn't even do," saad nito at umiling.

I want to know if dapit pa ba siyang nanatili dito dahil hindi naman masyadong kalayuan ang subdivision namin at ang tinitirhan niya. Naalala ko ang ID ng dala dala ko at agad na ibinigay sa kanya.

"Salamat pala at tsaka saan ka ba nag-aaral? sa karatig isla ba?" tanong ko dito. Dahil sa luma ng ID ay hindi ko masyadong mabasa ang pangalan ng kanyang paaralan o di kayay ang address nito.

"Malayo, but I'll transfer here."

" Walang college dito, " I said nonchalantly that I soon relented.

"Senior high pa lang ako. If my guess is right, we're just the same age, "

"Ah ganun?" tawa ko.

"Do I look mature to you?"

"Medyo."

He looked at me with his penetrating gaze and then later on ay tinaboy ako. "Umalis ka na. Apology accepted."

He shooed me using his hand like I'm some sort of a dog or a fly! Is that how he treat someone ba sinauli ang ID niya? Sana pala dineretso ko iyon sa pulis! Dahil nairita ako ay kinuha ko ang kanyang braso at kinagat. He can just ask me nicely to go away, hindi yung ganito. Akala mo naman kagwapuhan ang dumi kaya niyang tingnan! Amoy isda pa ang gago!

"Ayaw! Yawa! Ano ba! " hinawakan nito ang ulo ko at bahagyang lumayo. "Bampira ka ba?"

Hinawakan nito ang braso niya at tiningnan ako ng masama.

"You could just have asked me kindly!"

"Anong gusto mo? Maglatag pa ako ng red carpet dito? " he said at nagbow sa akin. "At sabihing 'maari ka ng umalis aking kamahalan?"

Tumayo ito at ngumidi na lalong kina-init ng ulo ko.

"Ganoon ba dapat Evangeline?"

I gasped. "How did you know my name?"

"Aurora told me."

"Are you close with Rory?"

"Of course she's my only friend here."

" I can be your friend too!"

"No. Thank you. S pa ugali mong yan. Ayaw kitang kaibigan. Kaya your highness please go."

He even extended his right arm to give way to me.

I rolled my eyes. I should have stayed in my house and not apologize here then. In the first place, wala naman akong kasalanan talaga.