BOŞLUK

Kayıp Puzzle Parçaları

Yaşam denen bu hikayeye o da güneşli bir hava ve masmavi bir gökyüzü tasviriyle başlamak isterdi. Ama dönüp kendi içindeki o kocaman boşluğa baktığında gördüğü tek şey karanlıktan ibaretti. Oysaki puzzle ın sadece paradan ve güzel bir sevgiliden ibaret olan parçalarını bulabilmişti. Mutluluk dürüstlük sadakat gibi parçaların varlığının eksikliğini sevgilisiyle en yakın arkadaşını aynı yatakda -ki bu yatağında onun yatağı olması gibi bir ironi vardı ortada- gördükten sonra anlamıştı.
Adı Ali ve 27 yaşında. Yaşadığı olayların bir kez daha içinden muhakemesini yapınca bir kez daha aslında ne kadar boş bir 27 yıl geçirdiğini 28.kez saptamış oldu. 27 yaşına kadar hayatının mükemmel olduğunu düşünürdü. Mimarlık okumuştu. İstediği meslekti sonuçta. Paranın ve egonun yanyana olduğu yegane meslek. Öğrencilik hayatını güzel geçirdiğini düşünüyordu. Tabi öğrenciliğin sabahlara kadar barlarda takılmak, kusana kadar içki içmek ve güzel kızlarla sevişmekten ibaret olduğunu sandığı yıllarda.
Gittikçe zenginleşen ve banka hesaplarındaki artan sıfırlarla ters orantılı bir biçimde azalan ahlaki değerlere sahip bir aileye, mezun olduğu gibi onu bekleyen çok ünlü bir inşaat şirketine ve ülkenin her bir boşluğuna dikilmek üzere bekleyen alışveriş merkezi ve kule projelerine sahipti.
Doğruldu ve bulunduğu yere baktı. Aslında sevgilisine ve arkadaşına minnettardı. Onlar bu kadar alçak insanlar olmasaydı şuan bu beyaz kumların üstüne uzanmak yerine bir plazada çizim masasında otururken bel ağrıları için ne yapabileceğini düşünüyor olurdu.
Onaları gördüğü anda ilk olarak ikisinide öldürmeyi düşündü. Birer kurşunla öldürülmüş iki ceset. Sahne buydu. Ama sevgilisinin çıplak omuzlarına dökülen siyah saçlarını görünce ne olursa olsun onun yaşaması gerektiğini düşündü. "Çabuk bu evden defolun" demekten başka bir söz edemeden salonda oturup beklemeye başladı. Onlar gittikten sonra kendine o kadar kızdı ki çünkü hala onu seviyor ve ona kızamıyordu.
Kendini 3 gün boyunca eve kapattı, evde alkola dair ne varsa tüketti ve sevgilisine attığı gelip sana ait olan bütün eşyaları almanı istiyorum mesajı dışında hiç telefonu kullanmadı.
Sevgilisini görmek istemediğinden ailesinin evine gitti ve geri döndüğünde eşyaların yarısı yoktu ama sanki ev bomboştu. Aklına tek gelen yer küçükken ailesiyle gittiği Çınarcık oldu. Yola çıkmadan önce küçük bir bavul hazırlayıp bütün eşyaların üstünü çarşafla örttü. Dönüp geriye baktığında evi beyazlar içinde kalbi karanlıklar içinde boğuluyordu.
Günlük hatırlama ritüelini yaptıktan sonra kumların üzerinden yavaşça doğrulup evinin yolunu tuttu. Arkasından bakanlar boşluklarınızı unuttunuz diyordu.