Zawgyi
အပိုင္း (၁၀၁) သူမက တကယ္ပဲ တတိယသခင္မေလးလား (၂)
“အဖြား အဖြား သမီးကိုေတာင္ မမွတ္မိဘူးလား၊ ရက္နည္းနည္းပဲရွိေသးတာေလ၊ သမီးရဲ႕အဖြားက ေယာင္ေယာင့္ကို တကယ္မခ်စ္ပါဘူး၊ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေမ့သြားၿပီ”
ယဲ့က်န္းက နာက်င္ဟန္ေဆာင္သည္။
သူမ၏အေရွ႕တြင္ အစိမ္းေရာင္ဝတ္စုံကို ဝတ္ဆင္ထားေသာ ထိုေကာင္မေလးက အစိမ္းေရာင္ျမက္သ႑ာန္ ေအာက္ပိုင္းစကတ္ေလးကို တြဲ၍ဝတ္ဆင္ထားသည္။ ယင္းက ပန္းမ်ား ႀကဲထားသည္ႏွင့္ပင္ တူေနေသး၏။
သူမ၏အျပစ္ကင္းစင္ဟန္ႏွင့္ လွပေသာ႐ုပ္သြင္ကို ေပါင္းစပ္လိုက္ေသာ္ သူမ၏ပုံပန္းသြင္ျပင္က ပို၍ပင္ ၾကည့္ေကာင္း ေၾကာ့ရွင္းသြားေလသည္။
သခင္မႀကီးလုပင္ မင္သက္သြားျခင္း မဟုတ္ေလဘဲ ညီအစ္မမ်ားျဖစ္ေသာ လုက်င္းႏွင့္လုဖန္းတို႔ကဲ့သို႔ အနီးအနားတြင္ ထိုင္ေနသူမ်ားပင္ သည္အလြန္လွပေသာ သခင္မေလးက လုေယာင္ေယာင္ဟု မယုံၾကည္နိုင္ၾကေတာ့ေပ။
လုေယာင္ေယာင္က ကြၽင္းက်စ္သို႔ မထြက္သြားခင္ကတည္းက ျဖဴေဖ်ာ့လာၿပီး လွပေနသည့္တိုင္ေအာင္ လူမ်ားကို မင္သက္ေစရန္ မလုံေလာက္ေသးေပ။ သူမ၏နဂိုမဲၿပီး ပိန္ပါးေသာပုံပန္းသြင္ျပင္ထက္ အနည္းငယ္ေကာင္းလာ႐ုံမွ်သာရွိေနေသးသည္။
ဒါေပမဲ့ ဒီအခန္းထဲက ေကာင္မေလးက ဘာလို႔ သူတို႔ထက္ေတာင္ ပိုၾကည့္ေကာင္းေနတာလဲ။
မဟုတ္ေသးဘူး။
ထိုညီအစ္မမ်ား စိုးရိမ္သြားသည္မွာ ၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ လုေယာင္ေယာင္ထက္ ပိုၿပီး မင္သက္ဖြယ္ေကာင္းသူ မရွိေတာ့ဟူ၍ ခံစားမိလိုက္တာ ျဖစ္သည္။
သခင္မႀကီးလုက ခပ္ျမန္ျမန္ အသိျပန္ဝင္လာၿပီးေနာက္ ယဲ့က်န္းကို ၿပဳံးကာ ေျပာလိုက္သည္။
“ငါ့ရဲ႕ေယာင္ေယာင္ေလးက ဘယ္လိုမ်ား ဒီအဖြားေတာင္ မမွတ္မိနိုင္ေလာက္ေအာင္ ၾကည့္ေကာင္းေခ်ာေမာလာတာလဲ”
ယဲ့က်န္းက ပါးစပ္ကို အုပ္လ်က္ ၿပဳံးကာေျပာသည္။
“ေယာင္ေယာင္က အဖြား ေယာင္ေယာင့္ကို မမွတ္မိေတာ့မွန္းသိသားပဲ၊ သမီး အရင္စာအုပ္ထဲမွာ ဖတ္ဖူးထားတဲ့အတိုင္း ေရပူစမ္းထဲမွာစိမ္ၿပီး အသားအေရအတြက္ ေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္ေလ၊ သမီးက အၿမဲတမ္းလိုလို စာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ အၫႊန္းအတိုင္း ေဖာ္စပ္ထားတဲ့ မ်က္ႏွာလိမ္းအဆီကိုလည္း မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာလိမ္းခဲ့ေသးတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သမီး ဒီေလာက္အထိ ၾကည့္ေကာင္းလာတာေပါ့၊ သမီး အဖြားအတြက္ ႏွစ္ပုလင္းယူလာခဲ့တယ္”
အမ်ိဳးသမီးမ်ားက အလွတရားကို ႏွစ္သက္သည္။ မည္သည့္အသက္အ႐ြယ္တြင္ မဆို အတူတူသာလွ်င္ျဖစ္၏။
ယဲ့က်န္းက သိုင့္ေမ့ကို သူမ ျပင္ဆင္ထားေသာ ထိုအလွဆီမ်ားကို ယူလာရန္ ေျပာလိုက္သည္။
“ဒီကေလးမကေတာ့ေလ ေရပူစမ္းမွာစိမ္ၿပီး အလွဆီကို လိမ္းလိုက္႐ုံနဲ႕ ဒီေလာက္ျဖဴေဖ်ာ့ၿပီး လွပသြားေရာလား”
သခင္မႀကီးလုက ေမးသည္။
လုက်င္းက စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္စြာ ေျပာ၏။
“ဘယ္လိုအလွဆီက ဒီေလာက္ေမွာ္ဆန္ေနမွာလဲ”
“အဖြား ေယာင္ေယာင္က ဒီအလွဆီေတြကို ေသခ်ာေလ့လာထားတာ”
လုရွန္းက်စ္က ဂုဏ္ယူစြာဝင္ေျပာသည္။
လုလင္က်စ္ကလည္း သူမကို အၿပဳံးႏွင့္ၾကည့္ေန၏။ သူက ယဲ့က်န္း၏ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကို ကိုယ္တိုင္ျမင္ေတြ႕ခဲ့ၿပီး က်င့္သားရေနခဲ့ေခ်ၿပီ။ သို႔တိုင္ေအာင္ အျခားသူမ်ားအံ့ဩမႈကို သူ နားလည္ေနနိုင္ေသး၏။
သခင္မႀကီးလုက ရယ္သည္။
“ေယာင္ေယာင္က ပင္ကိုယ္အလွေလးလို႔ ေျပာရေတာ့မွာပဲ၊ အရင္ကဆိုရင္ နယ္ၿမိဳ႕က တက္လာၿပီး ေကာင္းေကာင္း ဝတ္စားတတ္တာေတာင္ မဟုတ္ဘူး၊ အခု ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္လိုလွေအာင္ ေနရမလဲဆိုတာကို သိသြားၿပီ”
သခင္မႀကီး၏မ်က္ဝန္းမ်ားက ေတာက္ပေနကာ ဂုဏ္ယူမႈမ်ားက အထင္းသား ထြက္ေပၚေနေတာ့၏။
ဒါက အမွန္တရားျဖစ္သည္။ လုေယာင္ေယာင္က သဘာဝအတိုင္း လွပသူျဖစ္၏။ သူမ၏လင္းခြၽမ္ မရွိလွ်င္ပင္ သူမ၏ပုံပန္းသြင္ျပင္ကို သူမ ေကာင္းမြန္စြာ ဂ႐ုစိုက္နိုင္ေသးသည္။
ယဲ့က်န္းက သခင္မႀကီးလု၏ လက္ေမာင္းကို ဖက္လ်က္ေျပာသည္။
“သမီးရဲ႕အဖြားက သမီးက လွတယ္လို႔ျမင္ေတာ့ အျမင္ေကာင္းရွိတယ္လို႔ ေျပာရမယ္”
ထိုစကားကိုၾကားေသာအခါ သခင္မႀကီးက ရယ္ေတာ့သည္။
“မင္းက တကယ့္ေယာင္ေယာင္ပဲ၊ တကယ္ကို အရွက္မရွိတဲ့ကေလးမေလး”
သူမက ယဲ့က်န္း၏နဖူးကို ခ်စ္ျမတ္နိုးစြာ တစ္ခ်က္တို႔သည္။
အနားတြင္ ထိုင္ေနေသာ လုက်င္းက လက္ထဲတြင္ရွိေသာ လက္ကိုင္ပုဝါကိုသာ ဖိေျခဆုပ္ေနေတာ့၏။ သူမ၏ရင္ထဲတြင္ မနာလိုမႈက ျမင့္တက္လာကာ ယဲ့က်န္းကိုသာ စိုက္ၾကည့္ေနေတာ့သည္။
သူမထက္ယဲ့က်န္း ပိုလွလာသည့္အတြက္ မနာလိုျဖစ္႐ုံသာမကေလဘဲ ခ်န္းညီအစ္မမ်ား၏ အၿပဳံးမ်ားကိုလည္း ျမင္လိုက္ရ၍ျဖစ္သည္။ တစ္ေလွ်ာက္လုံး သူတို႔က ယဲ့က်န္းထက္သာသည္ဟု ခံစားမိၾကၿပီးမွ ယခုအခါ သူတို႔ စတင္စိုးရိမ္လာဟန္ရသည္။
Part 101
Start from the beginning
