Battle of the Past (Seule Fille Series #1)

Chapter 57

FAYE

Napalingon kami ni Chase nang biglang bumukas ang pinto ng kwarto kung nasaan kami ngayon. At agad na nag-init ang ulo ko nang sabay na pumasok ang mag ama habang may kasamang tauhan sa likod nila.

Sinuri ko si Tito Dylan mula ulo hanggang paa, lumaki ang katawan niya at kung noon wala siyang tattoo, ngayon ay meron na. May cobra tattoo siya sa kanang braso niya.

Tumayo ako, iniwan si Chase na nakaupo at nakasandal sa pader. Pareho kong sinulubong ang mga tingin nila at habang tinitingnan ko sila, lalo lang kumukulo ang dugo ko.

I looked at Dianne. "You're so weak. Masyado kang kumakapit sa ama mo. Hanggang ngayon ba ay wala ka pa ring character development?"

Natigilan siya sa sinabi ko at matalim akong tiningnan. Ngumisi lang ako sa kaniya at sunod na bumaling sa ama niya na tinitingnan ako mula ulo hanggang paa.

"Nakaligtas ka man noon pero sisiguraduhin ko na hindi na ngayon," ngumisi siya. "Kung kami ang nagkatuluyan ng nanay mo, walang gulong mangyayari at hindi ko gugustuhin na ikaw ang maging anak ako."

I almost laughed at what he said. Hindi ko rin naman gusto kung siya ang magiging ama ko.

Ang kapal naman ng mukha niya.

Buti nga at hindi siya pinili ni mommy. Mabuti nga at maayos mag-desisyon ang nanay ko. Pinagpapasalamat ko na may taste siya sa mga lalaki at hindi niya pinili ang lalaking ito.

"I don't want you to be my father, either. Besides, who said I want to be your child? If you and mommy end up together and I am your child, hindi ko rin po gugustuhin na maging ama kita." I answered.

Natawa si Tito Dylan at napangisi pa pero nakikita ko sa mga mata niya ang galit.

"You inherited the same behavior as your parents," ngumisi siya bago senyasan ang mga tauhan niya.

Lumapit sa amin ang mga tauhan niya at pareho kaming mahigpit na hinawakan ni Chase. Pareho kami ni Chase na hindi nagpumiglas dahil alam naman namin na hindi kami mananalo sa kanila. Wala rin naman kaming magagawa.

Naunang lumabas ang mag ama at bago pa lumabas si Dianne ay inirapan niya muna ako kaya napasinghap ako.

Baliw ang babaeng iyon.

Hindi ko alam kung nasaang parte na kami ng building na ito. Hindi ko maintindihan kung bakit ang hilig nilang dalhin kami sa isang abandonadong lugar.

Sa ganitong klaseng lugar ba talaga nila kami gustong patayin?

Pumasok pa kami isang kwarto at pagpasok namin ay nakita ko si Tito Dylan na nakaupo at nagsisindi ng sigarilyo habang si Dianne naman ay nakatayo sa tabi niya.

Muntik na akong mapamura ng bigla kaming itulak ni Chase nang may mga hawak sa amin kaya napaluhod kaming dalawa ni Chase sa sementong sahig.

Napangiwi pa ako sa sakit ng tuhod ko. Tumingin ako kay Chase para tinginan kung ayos lang ba siya, halos magkatabi lang naman kaming dalawa. Nagtama ang mga mata namin at tipid lang siyang ngumiti sakin kahit na halata ang sakit sa mata niya.

Paniguradong nabigla ang sugat niya.

"Ayos ka lang?" he asked and looked at me worriedly.