Yer Altı Ruhları

20

FİNAL

Herkese selaaammm!

Son bölümü okuyoruz bugün.

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın.

Keyifli okumalar.

👻👻👻

Hepsinin sessiz oluşuna Kayra, şaşırıp başını onlara doğru çevirdiğinde Doğa'nın hâlini fark ederek ona doğru yaklaşmıştı.

"Ne oluyor?" diye sordu, şaşkınca.

"Canım çok acıyor." dedi Doğa, ağladığı için derin çıkan sesiyle.

"İçindeki ruha karşı koyduğu için ruh ona zarar veriyor olabilir." dedi Asaf.

Doğa, arkasındaki duvara yaslanarak yere oturdu ve eliyle boynunu tutup sadece beklemeye başladı.

Hayat Hanım bitirdiği damlayı gereken şişelere doldurup öğrencileri yanına toplamıştı. Levent hocanın yardımı ile tüm öğrencilerin iki gözüne de birer damla damlattıktan sonra hafızalarının silinmesi için öğrencilere teker teker iğneyi uygulamıştı.

"İşe yarayacak değil mi?"

"Umarım." diyerek yanıtladı, Hayat Hanım.

"Şimdi odalara çıkıp dinlenin." dedi Levent hoca. Öğrenciler onu onaylayarak odalara çıkarken üzgünce eşine döndü. "Diğerleri yaşıyordur değil mi?"

Hayat Hanım üzgünce eşine baktı. "Hiç umudum kalmadı." dedi ve masanın üzerinde duran damlalara baktı. "Ama belkiler var. Belki ölmemişlerdir ve her an dönebilirler. Biraz daha beklemek zorundayım."

"Geceye kadar bekleyelim." dedi Levent hoca, eşinin omzuna dokunarak.

Doğa, kollarını başına sarmış içindeki ruhu umursamamaya çalışırken Asaf, sandalyeye çıkmış dışarıyı kontrol ediyordu.

Ruhların çoğunun yukarıya doğru süzüldüğünü gördüğünde kaşlarını çatarak daha çok cama yaklaşıp incelemeye başladı. "Bir şey mi oldu?" diyerek yanına yaklaştı, Anıl.

"Ruhlar gidiyor!" diye bağırdı, Asaf.

Anıl hızla yanına gelip odadaki diğer sandalyenin üzerine çıkarak dışarı bakmaya başladı.

Bahçedeki ruhların gökyüzüne doğru yol aldıklarını gördüğünde sandalyeden inip Kayra ve Doğa'ya baktı.

"Sanırım Hayat Hanım damlayı bitirip, öğrencilere yapmış."

Kayra başını kaldırıp Anıl'a baktığında ciddi olduğunu fark edip oturduğu yerden kalktı. Cama yaklaşıp dışarıya baktığında, ruhların gittiğini görmüştü.

"Onun içindeki ruh neden hâlâ çıkmıyor?" diye sordu, Kayra.

"Henüz bize yapılmadı." dedi Anıl. "Hiç kimsenin görmemesi lazım, ruhları."

Doğa'ya yaklaşıp elini tutarak onu yerden kaldırdı. Asaf hızla camı açıp dışarıya çıktığında, Doğa'yı da yanına doğru çekti.

Doğa, vücudunun acısıyla inlerken üzerini kaldırıp vücuduna bakmaya başladı. Belli yerlerde yaralar oluşurken kanlar da akıyordu.

"Dayan." dedi Asaf. "Birazdan bitecek."

Doğa ise hiç ona bakmadan sadece karşısına bakıyordu. Kapıya doğru ilerleyip tırmandıktan sonra hızla okula doğru ilerliyorlardı.