Escape #1: Frustrating Destiny

Prologue

"A traitor like you deserve to die, Estra. Winasak mo ang buong sekto! You killed thousands of innocent people!" Galit na sigaw ng mga tao. They didn't show mercy, patuloy lang sila sa pag atake at ako naman, patuloy lang sa pag iwas. They didn't even know the reasons why I do all this things. They didn't even know who is really the person behind all of this.

Para lang silang mga taong nakikisabay sa kung ano ang uso. Sinusundan nila ang paniniwala ng mas nakararami kahit hindi naman totoo. Killing people for powers? No. Even if I became a traitor, I will never do such things. Lalo na sa paraan na alam kong ikagagalit niya. Hindi ako gano'n. Only what I want is him. Fuck those powers!

Patuloy lang ako sa pag labas ng enerhiya. Wala na akong pakialam kung ano mang mangyari. Hindi naman na nila ako paniniwalaan kahit ano pang paliwanag ko.

Many people died and many people are injured. Habang gumagamit ako ng espada para pigilan ang sinumang magtatangka sakin sa malapitan, iniipon ko ang lakas ko para mabuo ang isang atake na alam kong maaari kong ikapanghina. I want to finish this. After this, I will go to him and say all the things I want to say. I don't care even if he gets mad at me. Kung gusto niyang lumuhod ako sa harap ng nakararami, gagawin ko. Basta makapunta lang ako sa kaniya. Makita ko lang siya kahit saglit lang.

Nang masigurong wala nang makakalapit pa sa akin ay ginawa ko na ang pinaplano. I took a deep breath and close my eyes and focus my mind on the things I want to happen. Inipon ko ang lakas sa aking kamay at itinapat iyon sa mga taong hanggang ngayon ay inaatake parin ako. After a second, a bright light flash that drowns the whole world. Isang malakas na kidlat ang tumama sa lupa.

Lahat sila natahimik. Lahat napahinto.

This is my last resort, The Demonic Lightning. It can kill thousands of people in one seconds. Swerte ka nalang kung hindi ka natamaan. This is the most powerful and also forbidden ability. Lahat ng matatamaan ng kahit kaunting ilaw ay pwedeng masunog. Isa lang ang makakagawa nito, the most powerful demon who currently live in this world.

Hindi na nakapagtataka kung bakit sila nagulat. Who will believe that the thirty one years old girl who used to be polite and humble disciple of the number one highest master in the whole human world became a demon, and the worst is she is 'that' powerful that even a cultivator who lives for 600 years can't beat her? A cultivators life span is 8000 years long except if you are an immortal who can't die unless the heaven want to. At 300 years of age, you can become a most powerful cultivator in the world.

So how did she? It's impossible!

Malamang ay iyan ang iniisip ng mga taong nasa harapan ko ngayon. Pero wala akong pakialam. I used all my spiritual power for the attack to be succesfull. Walang tigil ang pagtama ng kidlat sa lupa. Lahat nang mga puno at halamang nasa paligid ay nasunog. Even the barrier that protects outsider were destroyed.

Nang imulat ko ang aking mata, parang doon ko lang narinig ang lahat. Loud cries, shouts of pain, glares full of rage, it's as if that is the only time when the scenarios sink into my mind. Buong buhay ko, hindi ko inasahang dadating ako sa punto na papatay ako ng mga tao dahil sa galit.

I laugh humorlessly.

Ang galing!

Sa huli, nagawa ko parin ang bagay na ayaw kong gawin. Ito ata siguro ang gusto nila? Parang yung mga araw na pilit ko silang kinukumbinsi na hindi ko kayang pumatay, nawalan ng saysay.

I am so fucking tired! I am so exhausted, not only physically but also mentally and emotionally. Nakakapagod.

Napaupo nalang ako sa lupa nang maubos ang lakas ko. Nagamit ko lahat ng kapangyarihang meron ako. That's the consequence of using the forbidden ability, kung hindi kaya ng katawan mo ay maaari kang mamatay. That's why I pass out.