The Mafia Prince is my Stalker? anong gagawin ko?!

¤ Chapter 25 ¤ What a Great Day

"Yeah, we are. This is an exclusive resort." sabi naman ni papa.

"Ah...ito yung exclusive na resort na sinasabi mo Monique?" tanong ko kay Monique.

Halos patayin naman ako ni Monique sa kanyang tingin.

I smirked at her and then looked at Lulu. "Exclusive resort pala ito?" tanong ko pa kay Lulu.

"I don't know. They said it was. But compare to the resort we had been out of the country, it's pretty simple and ordinary right?" sakay naman ni Lulu sa sinabi ko.

Hinawi niya ang buhok na nakakalat sa mukha at ngumiti saakin.

Mukhang hindi naman pala ako mag-isa dito, alam kong tutulungan niya ako,

"Magkakakilala kayo?" biglang tanong ni Mr Dela Rosa.

"Opo, Monique is my sister." sagot ko na ikinabigla nila.

"So, bakit pala kayo nandito?" naiiritang tanong naman ni Monique.

"Wala bang nakapagsabi sa'yo na boss ng papa ni EL si Mr. Dela Rosa? Sinasauli kasi namin yung limo sa kanila at yung perang inutang namin." natatawa kong sabi kay Monique.

Kakainin mo lahat nang kasinungalingan mo ngayon Monique.

Everyone is confused by what I said, habang si Monique ay galit na galit.

"Hiram at utang?" confused na tanong ni dad.

"Ah... may nakapagsabi daw po kay Monique na isa daw po kayong accountant sa isang bangko. Yung limo daw na ginamit namin sa pageant ay hiniram niyo daw po sa boss niyo at nangutang daw po kayo ng pera para lang maibili ako ng damit na susuotin ko sa pageant" paliwanag ko naman.

Sina EL, mom, dad at Gab tumawa lang.

"Saan naman nanggaling 'yon Monique? Manghihiram at mangungutang? Sino? Sina Mr at Mrs Hyun? Sa dami ng business nila at sa sobrang yaman nila? Mangungutang at manghihiram sila para lang pambili ng damit? Si Mr Hyun na isang business tycoon?" hindi makapaniwalang sabi ni Mr Dela Rosa.

"Why didn't you tell us Sophie?" tanong naman ni mama.

"Monique already answered you. I don't think my answer will matter." sabi ko naman.

"Of course it will!" giit naman ni mama.

"Kailan niyo ba ako pinaniwalaan?" I asked them bitterly.

Natahimik naman sila. That's right, you never believed me ever.

"Simula naman noon si Monique lang ang pinaniniwalaan niyo. You never believed me...you always believed her over me. Kahit anong sabihin ko at kahit anong paliwanag ko...siya lagi ang tama. You always assume that Monique is right and I am the liar. Bakit niyo nga naman ako paniniwalaan, diba? I'm just your pathetic excuse of a daughter! So, bakit pa diba? Bakit ko pa kayo sasagutin kung ang sagot lang naman ni Monique ang mahalaga at pinakikinggan niyo." sabi ko while smiling bitterly to them. "Telling you is useless. I won't waste my time because you won't believe me anyway." sabi ko pa with a shrugged.

"Sophie..." sabi niya sabay tingin saakin nang may awa sa mata niya.

Ang pinaka ayaw kong maramdaman saakin ng mga tao ay awa. Magalit na sila saakin huwag lang nila akong kaawaan.

Ngayon pa na huli na ang lahat?

"Well anyway, atleast alam niyo na ang totoo ngayon diba? You don't need to be mad at me." sabi ko nalang.

Tama na nga 'to, nagdrama pa tuloy ako. Tama na ang sakit na binigay nila saakin noon. Sila naman dapat ang makaramdam nang pinaramdam nila saakin.