ဆရာဇာမဏီရေးသားသော ဂမ္ဘီရဆန်းကြယ်ပရလောက၀တ္ထုများပေါင်းချုပ်(ခွင့်ပြုချက်ရပြီး)

အခန်း ၄

          " မောင်လေး...မအိပ်သေးဘူးလား..."

            မိုးသက် သူမ၏အမေးကိုမဖြေဘဲ...
မေးခွန်းပြန်ထုတ်လိုက်၏။

        "မမ.... အစ်ကိုထင်လင်းကို သဘောကျနေ
တာလား..."

           "အာ...မ..မဟုတ်..."

            "မမ ခုဏတုန်းက အစ်ကိုထင်လင်းကို
ယောင်နေတယ်..."

            နှင်းကဗျာ ရှက်သွေးဖြန်းသွားသဖြင့်
ပါးနှဘက်ပန်းသွေးရောင်ရဲသွား၏။

           "ကျွန်တော်က မမရဲ့အတွင်းစိတ်ကို
အနီးစပ်ဆုံးသိတဲ့သူပါ...မမ..အစ်ကိုထင်လင်းကို
ချစ်နေပြီလား..."

            နှင်းကဗျာ ပြန်မဖြေမိ တိတ်ဆိတ်စွာ
ပင် ဝန်ခံ၍နေ၏။

          မိုးသက်က သက်ပြင်းချလိုက်ရင်း

           "လူတစ်ယောက် လူတစ်ယောက်ကိုချစ်
မိတာ အပြစ်မဟုတ်ပါဘူး မမရယ်...ဒါပေမယ့်
...မမနဲ့ အကိုထင်လင်းကဖြစ်နိုင်ချေ နည်းတယ်
မမ ခံစားရမှာ စိုးရိမ်လို့ပါမမရယ်....
      မမကို အပြစ်မတင်ရက်ပါဘူး...ကျွန်တော်
တောင် သရဖူ့ကိုချစ်မိသေးတာပဲလေ...တစ်ဖက်
သတ်အချစ်က ပူလောင်တယ် မမရဲ့..."

          နှင်းကဗျာ မိုးသက်ကို မေ့ကြည့်ရင်း

          " မောင်လေး...မမကို အစ်ကိုထင်လင်း...
ချစ်ရေးဆိုတယ်..."

            "ဟင်...တ...တကယ်ကြီး..."

            "ဟုတ်တယ်မောင်လေး...လွန်ခဲ့တဲ့ ၃
ရက်လောက်ကပါ..."

            မိုးသက် ခဏငြိမ်သက်နေပြီးမှ တ
ဖြည်းဖြည်း ပြုံးလာပြီး

            "ဒါဆို ကောင်းတာပေါ့ မမရဲ့ မြန်မြန်
သာ အဖြေပေးလိုက်တော့ အစ်ကိုထင်လင်းလို
လူမျိုးက ချစ်ရေးဆိုတာ...မမကံကောင်းတာ
ပဲ...ရုပ်လဲချောတယ် ချမ်းလည်းချမ်းသာ
တယ်...သဘောလည်းကောင်းတယ်...ပြီးတော့
ဆရာဝန်....ဘယ်လောက်ကောင်းလဲ...လက်ခံ
လိုက်တော့မမ..."

          " ကောင်စုတ်လေး...အမကို သူများ
လက်ထဲ ဘယ်ကတည်းကထိုးထည့်ချင်နေလဲ
မသိဘူး... အဲ့လိုမြန်မြန်အဖြေပေးလိုက်ရင်
မမသိက္ခာကျသွားမှာပေါ့..."