“မမေလး....ေရာက္ပါၿပီ”
စကားအဆုံး၌ ပြင့္ဟလာေသာ လိပ္ခုံးကားအနက္
ေရာင္ေပၚမွ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး။ ဒူးအထိဖုံးေသာ
အနက္ေရာင္ ကိုယ္က်ပ္ဂါ၀န္အား၀တ္ဆင္ထားၿပီး
ဂုတ္အထိရွည္ေသာ ဆံႏြယ္မ်ားအား ဒီဂ်စ္တယ္
ေကာက္ေကာက္ထားသည္။ ခပ္ျမင့္ျမင့္ ေဒါက္ဖိနပ္ျဖင့္ ကားေပၚမွဆင္းလာေသာ ေျခလွမ္းေတြသည္
ႂကြႂကြ႐ြ႐ြ ။
ကားတံခါးကိုအသံျမည္သည္အထိ ပိတ္လိုက္ၿပီး
ေနာက္ ေနကာမ်က္မွန္အား ခြၽတ္ကာ ၀တ္ထားသည့္
ဘေလာက္စ့္ ၾကယ္သီး၌ ခ်ိတ္လိုက္ေသာ
အမ်ိဳးသမီး.....။
သူမအေရွ႕၌ ျမင္ေနေသာ သုံးထပ္တိုက္ႀကီးအား
ေမာ္ၾကည့္ရင္း ၿခံတံခါးဘဲလ္ကိုႏွိပ္လိုက္သည္။
“ဘယ္သူလဲရွင့္”
“ငါပါ ကင္ေဆာ့ဂ်င္ မာမီ”
စကားဆုံးသည္ႏွင့္ တံခါးပြင့္လာသည္။ ဖိနပ္မခြၽတ္
ဘဲ အိမ္ထဲကို၀င္လာသည့္ မာမီ့ကို ျပာျပာယာယာ
ႏူတ္ဆက္လာသည့္ အေစခံေတြ။ မာမီကေတာ့
တစ္ခ်က္မွမၾကည့္။ ေရာက္လာရင္ ထိုင္ေနက်
ဧည့္ခန္းထဲက ဆိုဖာရွိရာသို႔ ေလွ်ာက္သြားေလသည္။
လက္ကိုင္အိတ္ကို ဆိုဖာေပၚပစ္တင္ကာ ေဒါက္ဖိနပ္
စီးထားသည့္ ေျခေထာက္သြယ္သြယ္ေလးကို
ကြၽန္းစားပြဲေပၚ တင္လိုက္ပုံဟာ အဆန္းတၾကယ္။
“ဘယ္မလဲ....ငါ့သား”
ခပ္ျပတ္ျပတ္ထြက္ေပၚလာတဲ့ အသံေနာက္ အိမ္ေဖာ္
မေလးမ်ားဟာ မလုံမလဲျဖင့္ ေခါင္းငုံ႔လာၾကသည္။
“ဘယ္မလဲလို႔!!! ငါ့သား!!!”
“ဟို....ဟို....သူေဌးက ေျမေအာက္ခန္းထဲ-”
“ဘာ!!!! ဒီေခြးမ်ိဳးကမ်ား ရာရာစစ!!!”
ေမာင္းျဖဳတ္လိုက္သကဲ့လို႔ ေဒါသေတြသည္ထိန္းခ်ဳပ္မရစြာ ပြင့္ထြက္သြားၿပီး ေဒါက္ဖိနပ္သံ
ေလးသည္ ေျမေအာက္ခန္းရွိရာသို႔ ဆူဆူညံညံ
ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။
“သား!!! ေဆာ့ဂ်င္!!! မာမီေရာက္လာၿပီ မပူနဲ႔!!!
တံခါးေသာ့ေပးစမ္း!!! ဟဲ့!!! ေပးလို႔ေျပာေနတယ္!!!”
“သူေဌးက မေပးခိုင္း-"
“နင္တို႔သူေဌးလည္း ေသာက္ဂ႐ုမစိုက္ဘူး!!!။ငါေပးဆိုေပးလိုက္!!”
