⭒✵𝐒İ𝐘𝐀𝐇 𝐃𝐄𝐅𝐓𝐄𝐑✵⭒ '𝐓𝐦𝐫

Değişik Hisler

"Hey Tom!"

Sabah kahvaltıdan sonra derse girdim. Dersten sonra kütüphaneye gidecektim.

Tom'u görünce onunla konuşmak istedim.

Arkasını döndüğünde konuşmama devam ettim. Ve o da kütüphaneye gidiyordu.

"Sebebini öğrenmek istiyorum. Dumbledore neden beni geleceğe gönderdi ve gönderdiyse beni bu zamanda görüp de hiçbir şey yapmaması neden Tom? Bilmek istiyorum."

"Doğru bu tuhaf. Yine birşey peşinde olabilir."

"İlk defa bir soruya cevap veremiyorum.."

"Verirsin. Sadece kendini bulamıyorum diyerek kandırıyorsun. Tıpkı bu okulda ki diğer salaklar gibi."

"Ne yani, ben de mi salağım?"

"Bu okulda ölüm yiyenler hariç seninle tek kelime ediyorsam bu okulda ki salaklardan değilsindir. Benim bu okuldan birisiyle hiç konuştuğumu, yanımda bulundurduğumu gördün mü? Zeki olduğun için yanımdasın, salak olmadığın için senin yanında duruyorum. Ama o aptallar gibi bulamıyorum diyip pes ediceksen eğer o aptallardan bir farkın kalmaz."

Bir kaç saniye konuşamadıktan sonra,

"Anladım, sağol. O aptallar gibi olmicam."
Dedim.

Ne diyeceğimi bilememiştim. Zırvaladım işte. Söyledikleri beni çok mutlu etmişti. Hızlı adımlarla yanından geçtim ve kütüphaneye girdim.

Dedikleri beynimde yankılanıp duruyordu. Sevinçten çığlık atmak istiyor gibiydim. Çok değişik hisler yaşıyordum. Sanki midem bir karadelik tarafından çekiliyor, solucanlar kıvıl kıvıl edip gıdıklıyor gibiydi.

Bu hissin geçmesi için karnıma vuruyordum ama gecmiyordu. Kütüphanenin bir köşesine ben, diğer köşesine Tom oturmuştu.

Onu görünce sanki hisler daha da artmıştı. Elim ayağım titriyordu. Kalemi kitabı eilmden masaya bıraktım.

Birşey beni çekiyordu. Kalbim öylesine atıyordu ki dışardan duyuluyor diye korkuyordum.

Oturduğu sandalyeden kalkmıştı. Tam gidecek diye sevinirken bana doğru geldiğini gördüm. Neden böyle oluyordu?

Bayılmak üzereydim. Karşıma oturduğunda kitaplara bakmaya devam ettim. O ise bana bakıyordu.

"Kitabı ters tutuyorsun."

Eyvah!

"Biliyorum sen bak diye tutuyorum ya."

"Fikir buldun mu?"

"Aslında aklımda birşey var."

Nefesiye thats my girl (işte benim kızım) der gibi güldü.

"Nedir?"

"Sanırım ölüm gününü beklemeliyim. O zaman sebebini sorarım. Baktım yok söylemiyor, zihnine girerim. Olmadı veritaserum içiririm. Ve sanırım ikinci seçeneğim veritaserum olucak."

"İlk seçeneğin normalce sormak."

"Emin değilim. Direkt veritaserum da içirebilirim."

"Ya anlarsa?"

"Bayıltıp zorla içiririm."

"Bayıltma işini ben gizlice yaparım."

"Tabi gerek kalırsa."

"Bulursun demiştim."

"Aptal değilmişim."

Masadan kalktığında derin nefes aldım. Bu planı heyecandan geberirken düşünmüştüm. Kendime hayranım.

Neden böyle hissettim ki?..

Asiksiinn diruriruirui sen asiksiiinn