Gevallen voor Em

Schoolgevecht (E)

"Ik wil niet dat hij het weet"

"Em's..." haar ogen staan vol medeleven.

"Ga zitten, ik zal wat water voor je halen" ze wijst naar de bank op de veranda en gaat naar binnen. Ik leun achterover tegen het huis en probeer een minder pijnlijke manier te vinden om te zitten. Niet veel later komt Luca weer naar buiten.

"Alsjeblieft." Ze overhandigt me een glas water.

"Heb je niets sterkers?" Grap ik.

"Drink eerst maar eens water Em" ze staat voor me en houdt haar andere hand omhoog. Daarin een witte, natte handdoek die ze duwt tegen mijn gezicht om het bloed weg te poetsen. Ik deins terug, het doet echt pijn.

"Ben je helemaal hierheen gewandeld?" Ik probeer te knikken onder de druk die ze op mijn hoofd uitoefent om het bloed weg te poetsen. Ze pakt mijn hand, drukt daarmee de natte doek tegen mijn gezicht en ze komt naast me zitten.

"Je stiefvader?" Ik schud mijn hoofd.

"School" fluister ik. Haar mond valt open. Ze pakt een pakje sigaretten, stopt er een in haar mond, steekt het aan en geeft het aan mij. Ik glimlach naar haar.

"Bedankt"

"Heb je pijnstillers nodig?" 

"Je weet dat ik niet van pillen hou"

"Ja, maar dit vraagt erom"

"Het komt wel goed"

"Je weet waar je ze kunt vinden, ik zal je bed opmaken zodat je wat kunt rusten.  Als ik het bed klaar heb, zal ik wat strips op deze wond plakken", zegt ze me terwijl ze naar mijn wenkbrauw wijst. Ik knik en neem een haal van men sigaret. Luca helpt me met mijn wonden, als alles verzorgd is ga ik naar de alcoholkast en schenk mezelf een drankje in. Ik neem de fles mee, loop naar mijn bed en wanneer ik Luca passeer houd ik de fles omhoog

"Mag ik?"

"Je weet dat dat niet de oplossing is" Ik knik terwijl ze zucht.

"Rustig aan met de alcohol, anders breng ik je naar het ziekenhuis en bel ik Will." Zegt ze nog met een strengere ondertoon. Ik geef haar een kus in de hoop haar gerust te stellen en als vorm van bedanking alvorens verder richting mijn kamer te slenteren.

Eenmaal in de kamer doe ik de ramen open, zet de fles op het nachtkastje en ga op bed liggen.

Ik haal een joint tevoorschijn die ik nog in mijn zak had en steek hem op. De wereld om me heen vervaagt langzaam. Al mijn verdriet is weg, tenminste voor nu. De pijn verlaat langzaam mijn lichaam. Bij elke trek wordt mijn lichaam meer ontspannen. Ik drink mijn glas leeg en ga wat rechter zitten op het bed. Mijn ogen voelen zwaar aan, ik sluit ze om wat te slapen. En het duurt niet lang of ik val in slaap.

Luid geklop op de deur wekt me.

"Em, ben je wakker?" vraagt een stem. Ik ben een beetje gedesoriënteerd. Even vergeten waar ik ben. Al duurt het niet lang voor het allemaal bij me terugkomt. Mijn hoofd bonkt.

"Ja" kreun ik van de pijn. Luca komt binnen met water en pijnstillers.

"Deze heb je nodig als je naar school wilt"

"Ik ga niet"

"Waarom niet? Je moet naar school wil je een kans hebben om af te studeren"

Ik knik. "Ja, maar ik kan niet"

"Waarom niet?"

Ik duw mezelf omhoog en plaats mijn rug tegen de hoofdbord van het bed. Luca gaat naast mijn benen zitten, met haar gezicht naar mij toe. Ik zucht diep en begin te vertellen.