နတ်ဆေးသမားတော် ယဲ့ကျန်း

Part 99

Zawgyi

အပိုင္း (၉၉) ဂ႐ုစိုက္မႈ ၂
“ဟ”
လုလင္က်စ္က နာက်င္မႈျဖင့္ ညည္းသည္။
သူမ၏သြယ္လ်ေသာလက္မ်ားကို ၾကည့္လိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ သူက ရယ္သည္။ သူကသာ အမွားလုပ္မိလိုက္ေသာ အမူအရာမ်ိဳးျဖင့္ အသနားခံလိုက္၏။
“ေယာင္ေယာင္ ဒီအစ္ကိုႀကီးကိုေတာ့ ညွာတာေပးပါ”
လုရွန္းက်စ္က ေတာင္းပန္ဟန္ျဖင့္ ၾကည့္ၿပီးေနာက္ မ်က္ဝန္းေထာင့္မွတစ္ဆင့္ ယဲ့က်န္းကို ၾကည့္သည္။
“ေယာင္ေယာင္ ဂ႐ုစိုက္ေလ”
“ညီမက အေတြ႕အႀကဳံမွ မရွိတာ၊ ၿပီးေတာ့ ပတ္တီးလဲတာကို ဘယ္ေတာ္မွာလဲ”
ယဲ့က်န္းက ထိုသို႔ မည္းေမွာင္စြာ ျပန္ေျဖ၏။
“ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္၊ ဒီအစ္ကိုႀကီး မနာေတာ့ပါဘူး”
လုလင္က်စ္က ႏူးညံ့စြာၿပဳံး၏။
သူ၏စိတ္ရွည္သည္းခံစြာ ခ်ဥ္းကပ္မႈႏွင့္ေတာင္မွ ယဲ့က်န္းက သူ႕အားမၾကည့္ပါေပ။ သူမက သူ၏ဒဏ္ရာအေပၚမွ ေဆးပတ္တီးကို ဖယ္ၿပီးေနာက္ ေဆးကိုထည့္ေပးသည္။ ထို႔ေနာက္ ပတ္တီးကို တင္းက်ပ္စြာ ျပန္ခ်ည္ကာ နဂိုအတိုင္းျပန္ထားေပး၏။
“အရိုးကေတာ့ သက္သာသြားၿပီ၊ ဒါေပမဲ့ မသန္မာေသးဘူး၊ အႀကီးဆုံးအစ္ကိုအေနနဲ႕ ေကာင္းေကာင္းအနားယူၿပီး မလႈပ္ရွားတာက ေကာင္းပါလိမ့္မယ္”
ေကာင္းၿပီ၊ လုရွန္းက်စ္က သူ႕ကိုသာ ငါ့ေဆးမေပးခဲ့ရင္ သူ႕ရဲ႕အရိုးက အခုအခ်ိန္အထိ ေကာင္းေနစရာကို မရွိဘူးပဲ။
“စတုတၳညီေလး ဒီရက္ေတြမွာ ငါ ဘယ္မွမသြားနိုင္ဘူး၊ ဘာလို႔ မင္း ဒီေနရာကိုလာၿပီး လာမေလ့လာတာလဲ၊ ငါ မင္းကို သင္ေပးနိုင္တယ္မဟုတ္လား”
လုလင္က်စ္က ကမ္းလွမ္းလိုက္သည္။
သူ ေန႕တိုင္းလိုလို သူ၏အေဆာင္အတြင္း တိတ္ဆိတ္စြာေနရျခင္းကို သေဘာမက်ေပ။
လုရွန္းက်စ္၏မ်က္ဝန္းမ်ားက ေတာက္ပသြားေတာ့သည္။
“ေကာင္းၿပီ၊ အႀကီးဆုံးအစ္ကို ကြၽန္ေတာ့္မွာ စာအုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတယ္”
ေတာ္ဝင္စာေမးပြဲကို ဝင္ေရာက္ေျဖဆိုမည့္ စာသင္သားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ လုရွန္းက်စ္အေနျဖင့္ သည္အခြင့္အေရးကို လက္လြတ္ခံလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ လုလင္က်စ္ကသာ သင္ၾကားေပးမည္ဆိုလွ်င္ အျခားေသာစာသင္သားမ်ားထံတြင္ ေလ့လာျခင္းထက္ ပို၍ေကာင္း၏။
ယဲ့က်န္းက လုရွန္းက်စ္ စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ထြက္ေျပးသြားျခင္းကိုၾကည့္ေနကာ ေခါင္းကိုသာ ခါ၏။
“ေယာင္ေယာင္ ဒီအႀကီးဆုံးအစ္ကိုကို ပတ္တီးလဲေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူး အမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္”
လုလင္က်စ္က သူမ ထြက္သြားဟန္ ျပင္ေနသည့္အခ်ိန္တြင္ ကမန္းကတမ္း ေက်းဇူးတင္လိုက္သည္။
“ရပါတယ္၊ ဒါက ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး”
ေျပာရလွ်င္ လုလင္က်စ္က လုရွန္းက်စ္ကို ကယ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သည္အတြက္ သူမ ျပန္ေပးဆပ္သင့္သည္။ သူမ တံခါးသို႔ ေရာက္ေတာ့မည္အခ်ိန္တြင္ လုလင္က်စ္က ထည့္ေျပာလာျပန္သည္။ သူမ၏ေျခလွမ္းမ်ားကို ရပ္လိုက္ရ၏။
“ေယာင္ေယာင္ ေယာင္ေယာင္ မင္းရဲ႕အစ္ကိုႀကီးကို အရမ္းမုန္းေနတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးမလား”
လုလင္က်စ္က ကူကယ္ရာမဲ့စြာ ေမးလာသည္။
ထိုလူ႕ပါးစပ္မွ ထိုသို႔ေသာစကားမ်ား ထြက္လာျခင္းက သူမကို ထူးဆန္းသလိုခံစားရေစ၏။ ယဲ့က်န္းက သူ႕ကို လွည့္ၾကည့္ရန္ျငင္းဆန္သည္။ သူ႕ကိုသာ ေက်ာေပးလ်က္ သူ၏ေမးခြန္းကို ေျဖ၏။
“ညီမေလးကိုဘာလို႔ အကယ္ဒမီကို မလႊတ္သလဲဆိုၿပီး အတြန႔္မတက္ခ်င္ ဘူးလား”
လုလင္က်စ္က ရယ္ကာဆက္ေမးလာျပန္သည္။ ဒါက သူတို႔ ပထမဆုံးေတြ႕ခ်ိန္တြင္ ျဖစ္ခဲ့ေသာ ကေတာက္တဆျဖစ္၏။
ယဲ့က်န္းက သူမ ဝိညာဥ္ကူးေျပာင္းၿပီးမွ ပထမဆုံးေတြ႕ေသာ ထိုေန႕ကို မွတ္မိေနေသး၏။ ထိုအခ်ိန္မွစၿပီး ယခုအခ်ိန္အထိ သူမ သူ႕အား အႀကီးဆုံးအစ္ကိုတစ္ေယာက္အျဖစ္ မဆက္ဆံခဲ့ဖူးေပ။
ယဲ့က်န္း တိတ္ဆိတ္သြားသည္။ သူမ လုလင္က်စ္ကို  ႏွစ္ႏွစ္တိုင္တိုင္ မုန္းတီးခဲ့၏။ သည္မုန္းတီးမႈမ်ားကိုပင္ မနည္းထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ေအာင္ သူမ ႀကိဳးစားေနခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ သူ၏ေရွ႕တြင္ ကပ္ဖားသည့္အမူအရာမ်ိဳးျဖင့္ ဟန္ေဆာင္မေနခ်င္ေပ။
“ဒါမွမဟုတ္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကမ်ား ယဲ့မိသားစုအေၾကာင္း တစ္ခုခု ေျပာလိုက္လို႔မ်ားလား”
လုလင္က်စ္က သူမ အခ်ိန္တစ္ခုၾကာသည္အထိ ဘာေမးခြန္းကိုမွ် ျပန္ေျဖမလာေၾကာင္း ျမင္ေသာအခါ သူ၏သံသယကိုသာ ခပ္တိုးတိုး ေမးလိုက္ေတာ့၏။
ေျခေထာက္မ်ားကို ေ႐ြ႕လ်ားလ်က္ ယဲ့က်န္းက သူ၏မ်က္ႏွာကို ခ်က္ခ်င္း လွည့္ၾကည့္လာသည္။
သူ ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ။
“အဲဒီဆရာမရွန္းကမ်ား မင္းကို တစ္ခုခုေျပာခဲ့လား”
လုလင္က်စ္က သူ ေတြးသည္မွာ မွန္ကန္သည္ဟုထင္သြားကာ ေလးလံစြာ ဆက္ေမးလာ၏။
“ယဲ့မိသားစုနဲ႕ဘာပတ္သက္လို႔လဲ”
ယဲ့က်န္းက လွည့္ၾကည့္လ်က္ သူ႕ကို ထိုးေဖာက္မတတ္ စူးရွစြာၾကည့္လာသည္။ လုလင္က်စ္က ခပ္တိုးတိုးေျပာလာသည္။
“အစ္ကိုႀကီး ဘာပဲလုပ္ခဲ့လုပ္ခဲ့၊ အဲဒါေတြက အစ္ကိုႀကီးရဲ႕ မူလရည္႐ြယ္ခ်က္ မဟုတ္ပါဘူး”
ယဲ့က်န္း စိတ္ထဲတြင္ ႏွာေခါင္းရႈံ႕ေနမိ၏။
မူလရည္႐ြယ္ခ်က္ မဟုတ္ဘူး၊ ငါ့ရဲ႕ယုံၾကည္မႈကိုယူၿပီး ငါ ေမာ့႐ုန္က်န္းကို ဘယ္လိုကယ္ဆယ္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာကိုသုံးၿပီး လုဝူရွန္း လုပ္သမွ်ကို ေထာက္ပံ့ေပးခဲ့တာေတြ အားလုံးက မူလရည္႐ြယ္ခ်က္ မဟုတ္ဘူးတဲ့လား။
“ခ်င္မင္းဆက္ရဲ႕အရင္ဝမ္ေဖးက ဆရာမရွန္းရဲ႕ အရင္ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မရဲ႕အစ္မႀကီးလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္၊ သူမ ဘယ္လိုေသသြားခဲ့တာလဲ”
ယဲ့က်န္းက သူ႕အားတည္တင္းစြာေမးသည္။
သူမ၏အမူအရာကို သူ မသိနိုင္ေစရန္ တည္ၿငိမ္ေအာင္ဟန္ေဆာင္ထား၏။
လုလင္က်စ္က ႐ုတ္တရက္ ယဲ့က်န္းက သူ ေပးေသာအဆိပ္ဝိုင္ကို ေသာက္ခဲ့သည့္ျမင္ကြင္းကို ျပန္သတိရသြားၿပီး ကူကယ္ရာမဲ့စြာ မ်က္လုံးမ်ားကို မွိတ္လိုက္မိသည္။
“ဝမ္ေဖးရဲ႕နန္းေတာ္က မီးေလာင္သြားတာ၊ သူမ မီးေလာင္ၿပီး ေသသြားခဲ့တာပဲ”
ယဲ့က်န္းက ေဖ်ာ့ေတာ့စြာၿပဳံးသည္။
“ဒီသခင္မေလးက တကယ္ကံဆိုးတာပဲ ျဖစ္နိုင္ပါတယ္”
“သူမ်ားေတြေျပာသမွ်ကို လိုက္နားမေထာင္ပါနဲ႕၊ အခ်ိဳ႕အမွန္တရားေတြကို ညီမေလးကိုယ္တိုင္ပဲ ရွာေဖြသင့္တယ္”
လုလင္က်စ္က ေျပာသည္။
လူတိုင္းထက္ ငါက ပိုသိေနတာပဲ။
“ကြၽန္မ ျပန္ၿပီး လက္ေရးမူေလ့က်င့္ရေတာ့မယ္၊ အႀကီးဆုံးအစ္ကို အျမန္ဆုံး ျပန္ေကာင္းပါေစ”
ယဲ့က်န္းက တစ္ဖက္လွည့္သြားသည္။
ယဲ့မိသားစုႏွင့္ပတ္သက္၍ မေက်နပ္မႈကို ေဖာ္ျပျခင္းမရွိေတာ့ေပ။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ သူမက သံသယကို ေလာင္ကြၽမ္းသြားေစေပလိမ့္မည္။
ထ်န္းက်န႔္၏ေရွ႕တြင္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ထိုေန႕က သူမ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ လြတ္ကင္းသြားခဲ့႐ုံမွ်သာျဖစ္၏။
...