ပြန်လည်ရှင်သန်ခွင့်ရတဲ့ ဖုဘလော့ဂါလေးရဲ့ ချက်မယ်ပြုတ်မယ် အစီအစဥ်

၆၈

သူ၏ ခန္ဓာကိုယ် ကိုယ်တွင်းအင်္ဂါအခြေအနေကို တိုင်းထွာထားသော အချက်အလက်များက အိပ်ယာဘေးတွင် ရှိနေလေပြီး အားလုံးက အံ့အားသင့်စရာကောင်းလောက်အောင် အလွန်နိမ့်ကာ မတည်ငြိမ်ပြီး သာမန်ထက် အနည်းငယ်ပင် နိမ့်နေသေးပေသည်။

အခြေအနေက အလွန်အရေးကြီးနေပြီး သူတို့က ငြိမ်ငြိမ်ထိုင်ကာ စကားမပြောနိုင်တော့ချေ။ ထို့ကြောင့် ဆရာဝန်က မီးသတ်သမားတစ်ယောက် တိုက်ခိုက်တော့မလိုမျိုး အရေးပေါ် အခြေအနေအတွက် တိုက်ပွဲဝင် ရန် အသင့်ပြင်ဆင်လိုက်ပြီး အနောက်မှလူကို အချက်ပြကာ ပြင်ဆင်စေသည်။

“မြန်မြန် လူနာကို အရေးပေါ်အခန်းထဲပို့”

ယွမ့်ယွီက အသိစိတ်မဲ့နေလေပြီ။ သူ၏ မျက်မှောင်ကသာ ဆက်တိုက် ကြုတ်နေခဲ့ပြီး လူအများကို ပို၍ပင် စိတ်ဓာတ်ကျစေလေသည်။
သူနာပြုများအားလုံးက လျင်မြန်စွာဖြင့် လှုပ်ရှားကြကာ ယွမ့်ယွီကို တွန်းလှဲကုတင်ပေါ်သို့ တင်ကြပြီးနောက် လျင်မြန်စွာပင် အရေးပေါ်အခန်းထံသို့ ပို့သည်။ ယွမ့်ထန်းကလည်း နောက်မှ လိုက်သွားပြီး စိတ်မရှည်စွာဖြင့် မျက်မှောင်ကြုတ်နေတော့သည်။ သူက ပိတ်သွားသော အရေးပေါ်အခန်းတံခါးကို ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ကြည့်လျက် နံရံကို လက်သီးဖြင့် ထိုးလိုက်သည်။ သူ၏ မျက်လုံးများကမူ နီရဲနေလေပြီ။

ဟော်ယွန်ချန်းက သူ၏လက်ကို ယူပြီး သူ၏ လက်ဖြင့်ဖမ်းဆုပ်လိုက်ကာ ယွမ့်ထန်းကို ဖက်လျက် ကျောပြင်ကို အသာအယာ ပုတ်ပေးသည်။
“အဆင်ပြေပါတယ်၊ အဆင်ပြေသွားမှာပါ”
သူ၏ နှစ်သိမ့်ပေးမှုကြောင့် ယွမ့်ထန်း၏ ခံစားချက်များက ငြိမ်သက်သွားသည်။ သူက အခန်းအပြင်ဘက်မှ အနီရောင်အလင်းကို ကြည့်ပြီးနောက်တွင် အသက်ပြင်းပြင်းရှူကာ ပြောသည်။

“ယွမ့်ယွီသာ တစ်ခုခု ဖြစ်သွားရင် ခိုင်ရှင်းကို လုံးဝအလွတ်မပေးဘူး”

“ကိုယ်လည်း မင်းနဲ့အတူ ရှိမယ်”

နှစ်ယောက်ကြားတွင် တိတ်ဆိတ်မှုက ကြီးစိုးလာသည်။ အနည်းငယ် ခပ်တင်းတင်း အကိုင်ခံထားရသည့် ယွမ့်ထန်း၏ လက်မှတဆင့် နှစ်သိမ့်မှုကို ခံစားရသလိုမျိုး သူက အားအင်ရှိလာသည်။
အချိန်များက ကျော်ဖြတ်ကုန်လွန်နေချိန်တွင် ွမ့်ထန်းကလည်း ဆက်၍ မစောင့်နိုင်တော့ပဲ အနီရောင်အလင်းကိုသသာ ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင် အလင်းက ရုတ်တရက် မှိန်သွားကာ ဆရာဝန်က ထွက်လာသည်။ သူက မက်စ်ကို ချွတ်ပြီးနောက်တွင် ယွမ့်ထန်းကိုကြည့်ပြီး မျက်မှောင်ကြုတ်သည်။