ပြန်လည်ရှင်သန်ခွင့်ရတဲ့ ဖုဘလော့ဂါလေးရဲ့ ချက်မယ်ပြုတ်မယ် အစီအစဥ်

၆၈

အပိုင်း (၆၈)

“သူ့ရဲ့အခြေအနေက ဆိုးနေပြီးသား၊ ခွဲစိတ်ဖို့ကလွဲပြီး အခြားနည်းလမ်း မရှိတော့ဘူး”

ယွမ့်ထန်းကလည်း ယွမ့်ယွီ၏ နာမည်ကို ထည့်ပြောကြောင်း ခံစားရသည်နှင့် အသံလာရာဘက်သို့ ချက်ချင်း အပြေးသွားသည်။ ထိုအခါ အဖြူရောင်ဝတ်စုံဝတ်ထားသည့် ဆရာဝန်နှင့် အစိမ်းဖျော့ရောင် ဝတ်စုံများ ဝတ်ဆင်ထားကြသည့် ဆေးပညာဝန်းထမ်းများက အခန်းတံခါးဝတွင် စုစည်းနေကြောင်း မြင်လိုက်ရသည်။ သူတို့က အလွန်ဒေါသထွက်ပြီး စိုးရိမ်နေဟန်ရသည်။
“ငါတို့ ဒီအတိုင်း ဆက်လုပ်လို့ မရဘူး၊ အခု ယွမ့်ယွီအမေနဲ့တောင် ဆက်သွယ်လို့မရသေးဘူး”
အစိမ်းဖျော့ရောင်ဝတ်စုံများ ဝတ်ဆင်ထားသော လူများထဲမှ တစ်ယောက်က မနေနိုင်ပဲ ကျိန်ဆဲသည်။

“ဒါက သူ့သားအရင်းဟုတ်ရဲ့လား၊ ဒီလောက်ဆိုးရွားတဲ့အမေမျိုးနဲ့ ငါ တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးဘူး”

ထိုအချိန်တွင် ဆရာဝန်က မနေနိုင်ပဲ သက်ပြင်းချသည်။

“မေ့လိုက်‌တော့ အရင်ဆုံး အရေးပေါ် စမ်းသပ်ကုသမှုတွေပဲ ပြင်ဆင်လိုက်ရအောင်။ ငါကိုယ်စား ပေးထားပေးမယ်။ နောက်ပြီးမှပဲ အဲဒီမိန်းမဆီက ပြန်တောင်းလိုက်တော့မယ်”

သူတို့အားလုံးက လျင်မြန်စွာဖြင့် ဆုံးဖြတ်ချက် ချပြီးနောက်တွင် အခန်းထံသို့ ဦးတည်သွားသည်။ ယွမ့်ထန်းက အလျင်စလို ပြေးသွားပြီးနောက် ဆရာဝန်ကို လှမ်းအော်သည်။

“ဆရာ ကျွန်တော်က ယွမ့်ယွီရဲ့ အစ်ကိုကြီးပါ၊ သူ့ရဲ့အခြေအနေက ဘယ်လိုရှိလဲ”

တံခါးဝက ပွင့်သွားပြီးနောက်တွင် အိပ်ယာပေါ်တွင် လှဲနေသည့် ကလေးတစ်ယောက်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ ဝေ့ကျိုး၏ ပုံများနည်းတူ သူက ယွမ့်ထန်းနှင့် ရုပ်ရည်တူသော်လည်း ပို၍ပင် ဖျော့တော့ကာ ပို၍ ပိန်နေပြီး အရေပြားနှင့် အရိုးများ ပေါ်သည်အထိ ဖြစ်နေသည်။ သူ၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို ပတ်တီးများဖြင့် လွှမ်းခြုံထားကာ ပါးကလည်း ယောင်ကိုင်းနေသည်။ သူက ဆယ့်နှစ်နှစ်သားးပင် ရှိလောက်သော်လည်း အလွန်အမင်း သေးကွေးလွန်းသည်။ ခုနှစ်နှစ်၊ ရှစ်နှစ်အရွယ် ကလေးထက်ပင် ကြီးမားခြင်း မရှိပေ။