Hoofdstuk 21

191 23 11
                                    

Oke Valery, kalm down. Moet ik het hem vertellen? Dat ik zijn dochter ben, later misschien. Dat het leger ons komt opblazen, nu natuurlijk! Ik schiet uit mijn stoel en zoek Vincent.

"Vincent! Waar ben je!"

Hij komt de backstage uitgelopen.

"Ik ben gewoon hier hoor. Waarom zo gestrest." Zegt hij kalm.
"Omdat we opgeblazen gaan worden door het leger! Lees jij het nieuws op het internet wel eens!" Schreeuw ik. "Nee."
"Luister je wel wat ik zech! We. Worden. Opgeblazen!"
"Oh. Het was leuk je gekend te hebben."
"Serieus meen je die?!"
"Ja. Het is het leger. En het enigste wat ik heb is een hakbijl en een mes." "Moeten we niet vluchten ofzow?! Weg gaan?! Hier vandaan?!" "Waarheen?"
"Mijn tante!"
"Je tante? Heb je geen ouders ofzo?" Oh shit! Die meen je vincent.
"Uhm... Mijn moeder is dood voor de voordeur gevonden en mijn vader heeft een ongeluk gehad."
"Oke."

Wauw... Hij gelooft het nog ook. Zo overtuigend was ik nou ook weer niet. Het is wel gek dat het een feit is dat hij mijn vader is. Eigenlijk zo ik hem pa willen noemen en al die stuff wat je met je vader doet, maar in deze situatie is dat een beetje gek. Egt zo van: Hé Vincent, wist je dat ik jouw dochter ben. Grappig hè. Nee. Gewoon niet Valery. Oké denk, denk, denk! Ik ren terug naar de computer, en kijk veder op het nieuws.

Wijziging in plan.
Omdat kinderen nog steeds graag naar de pizzaria gaan, mag de pizzaria niet worden opgeblazen. In plaats daar van gaan ze 's nachts inbreken en de 2 oppakken. Zodat ze naar de gevangenis in Australië verplaatst kunnen worden. En daar de doodstraf krijgen.

Serieus de doodstraf in Australië! Die meen je! Kom op! Moet dat persé in Australië met al dat publiek er bij. Leedvermaak zeker. Waarom vermoorden ze ons dan niet ter plekken. Zonder al die ramptoeristen er bij!

Awoken [VOLTOOID]حيث تعيش القصص. اكتشف الآن