Hoofdstuk 12

205 19 3
                                    

Ik open langzaam mijn ogen en voel een pijnlijke steek in mijn zij. Ik probeer m'n hoofd om te draaien om te kijken wat er zo steekt. Au! Het is mijn eigen mes die diep in mijn zij steekt. Ik probeer hem met een arm er uit te halen. Maar het lukt niet, het doet te veel pijn. Mijn armen liggen zowat compleet open. Ik geef het op en probeer me te focussen op waar ik ben. Er ligt overal bloed, er liggen auto stukken, auto stukken die in de fik staan. Verder op zie ik de pizzaria! Ik probeer er heen te kruipen met veel pijn en moeite. Het doet zo veel pijn dat de tranen in liters naar beneden vallen en als verwaterde bloed druppels op de grond komen. Na lang kruipen en pijn lijden kom ik aan bij de deur van de pizzaria. Ik probeer op de deur te klopen. Het is er alleen wel verdacht stil. Ik kijk boven me. Er hangt een briefje. Ik probeer het te pakken. Hebbes! Gelukt! Het is een beetje gescheurd maar wel leesbaar.
Wij zij gesloten omdat er een lijk is gevonden. Kijk op onze website wanneer we weer open gaan.
Fijn is dat, gesloten. Ik duw tegen de deur en hij gaat een klein beetje open. Ik duw het veder open en probeer naar binnen te kruipen. In een hoekje zie ik de dagbewaker liggen onder het bloed. Fijn Vincent is weer bezig geweest. Ik kijk rond om te kijken of ik hem spot. Nee nergens oke. Ik kruip naar mijn kantoortje om te kijken of daar een EHBO doos ligt. Ik kijk rond maar ik zie op het eerste oogopzicht niets. Dan kijk ik in een kastje. Yess! Ik pak het heel stilletjes. Dan probeer ik overeind te zitten maar het doet zo veel pijn dat ik het gewoon uit schreeuw.

"Au!"

De tranen stomen weer over mijn wangen en ik laat mezelf weer zakken. Daar lig ik dan plat op de grond te huilen. Rood van het bloed.

"Hahaha."

Ik hoor een gelach. Het is Vincent en zonder te kijken werpt hij een mes naar me. Tjak!

"Aaaaaah!" ik schreeuw het uit van de pijn.

Zijn mes steekt in mijn linker hand. Hij kijkt me verschrikt aan. Al huilend leg ik m'n hoofd op de grond.

Vincent pov
Ik zit weer in de backstage als ik ineens een gegil uit het kantoortje hoor. Tijd om weer eens wat bloed te laten vloeien. Ik ren naar het kantoortje en smijt mijn mes naar binnen.

"Aaaaaah!" ik hoor een gegil.

Ik loop het kantoortje in en blijf verschrikt staan. Mijn mes steekt in de hand van het meisje maar ze zit helemaal onder het bloed en is in haar zij gestoken. Als ik goed kijk is het valery. Shit dit was niet de bedoeling. Ik wou haar in nacht 5 vermoorden maar hoe het er nu naar uitziet haalt ze nacht 3 nog niet eens! Shit! Ik hoor sirenes. Oke Vincent, denk na. Uhm... Aha! Ik sleep haar mee naar de backstage! Maar haar hand zit vast. Het mes zit door haar hand in de grond gebord. Ik trek aan haar hand en het mes. Oke het mes zit niet meer vast in de grond nu naar de backstage.

Valery pov
Als ik wakker wordt staar ik naar een grijs plafond. En waar ik op lig ligt ook niet egt comfortabel, sterker nog het ligt enorm pijnlijk. Ik draai mijn hoofdt en merk dat Ik op de grond lig. Ik heb enorm pijn in mijn hoofd. Ik hef mijn hoofd op en ik zie dat ik nog onder het bloed zit, dat mijn mes nog in mijn zij steekt en dat het mes van Vincent nog door mijn hand steekt. Met veel pijn en moeite ga ik overeind zitten. Ik kijk rond. Shit! Ik ben in de gevangenis! Ik kruip naar de tralies en ik zie een agent aan komen lopen. "Meneer! Wilt u alstublieft komen!" Hij heeft het gehoort en komt mijn kant op. Onopgemerkt haal ik het mes uit mijn hand en verstop ik het achter mijn rug. Als de man bij mijn tralies is aangekomen steek ik hem, en valt hij levenloos op de grond. Ik pak zijn sleutels en ik open mijn cel deur. Ik sniek weg. ongemerkt glip ik langs alle bewakers en sta ik zo buiten. Als ik eenmaal al 10 minuten ergens heen aan het lopen ben merk ik ineens weer hoe gewond ik ben en hoeveel pijn ik heb. Ik zak ineen op de grond. Ik geef het op. Ik heb te veel pijn. Ik haal het mes uit mijn zij en resterende bloed stroomt er uit en ik laat mijn laatste zucht gaan. Dan wordt alles zwart...

Awoken [VOLTOOID]Where stories live. Discover now