MEMORY BRIDGE 🌉 chapter 1

MEMORY BRIDGE 🌉 chapter 13

"CLARK!!!!!"(sigaw ko rito)

Narito ako ngayon sa hospital at umiiyak.

"Yane si Clark kamusta ang lagay niya ngayon?"(Saad ni uncle Juancho)
"Uncle, si Clark Hindi ko pa p0 alam kung ano ang lagay niya ngayon."(Saad ko habang umiiyak)
Maya Maya pa ay lumabas na Ang doctor, inaasahan ko naman Ang magandang balita nito tungkol kay Clark.
"Kayo p0 ba Ang family ni Clark?"(tanong ng doctor)
"0p0"(Saad naming dalawa ni uncle)
"Sad to say na Wala na p0 si Clark"(Saad ng doctor na siya namang ikinaluhod ko sa sahig at nag simulang umiyak ng umiyak)
"Sorry p0 ginawa na p0 namin Ang aming makakaya(Saad ng doctor at tuluyan ng umalis)
"Clark"(sunod sunod kung Saad habang umiiyak)
"Bhebhess"(Saad ng kaibigan ko, at niyakap ako nito)
"Aizel, Wala na si Clark"(galit kung Saad habang umiiyak)

Hindi nag tagal ay nilibing narin si Clark, narito ako ngayon sa Lugar kung saan una kaming nagkita at kung saan umamin kami ng mga feelings namin sa isat isa at kung saan sinagot ko siya at kung saan nabuo Ang masasayang mga ala ala naming dalawa at sa Lugar na ito nabuo din Ang masakit na ngyari sa buhay ni Clark.

Pumunta ako ng bahay ni Clark, binuksan ko naman Ang drawer nito at Nakita ko rito Ang notebook kung matagal ko nang Hindi nakikita, binuklat ko ito at Nakita ko Ang mga sulat ni Clark na nakalagay dito.

*Dear Yane
Masaya ako dahil nakilala Kita at nag bago bigla Ang buhay ko, nangangako ako sa iyo na papalitan ko ng masasayang ala ala Ang notebook na ito, ayaw ko na kasing nakikita kang malungkot at nasasaktan kaya naka lagay dito Ang mga masasayang ala ala nung tayoy mag kakilala.

Nakita ko naman Ang mga sinulat ni Clark na mga masasayang ngyari sa buhay naming dalawa, at ang last ko pang Nakita ay ang huli niyang bracelet na binigay sa akin, naalala ko na binigay niya ito sa akin nung bago siya mawala at ang huling halik na natanggap ko sa kaniya.(umiiyak ako habang iniisip ko Ang lahat ng iyon)

At ang nakalagay pa sa last page ng aking notebook, Hindi ko ito winawala yane dahil Hindi na pwedeng ibalik ang nakaraan once na magbago na Ang lahat.

From: Clark

Habang binasa ko lahat ng sulat ni Clark sa notebook ko ay Hindi ko naman mapigilan Ang umiyak..

"Clark, Sabi m0 Hindi Moko iiwan?"(Saad ko habang umiiyak sa bahay nito)

*12 month later*

Mahirap kalimutan si Clark Ang tanging dalang ala ala ko nalamang nito ay ang binigay nitong bracelet sa akin, alam ko na kahit Wala siya sa tabi ko mapapasaya naman ako ng bracelet na sout sout ko, dahil nakalagay dito Ang masasayang ala ala na mag kasama pa kami. At sa tuwing dumadaan naman ako sa Tulay ay naaalala ko Ang masasayang ngyari sa buhay naming dalawa, ngunit sa kasawiang palad ay ang Tulay din Ang nagbigay ng lungkot sa aking buhay.

*THE END*