Love In Scars - YoonMin

Koş

İyi Okumalarrr

Jimin

"Taehyung! Jungkook! ben çıkıyorum! Bugün mutlaka o işi kapıp geleceğim!"

Kapının ağzından arkadaşlarıma seslendikten hemen sonra bir cevap bile beklemeden hızla evden çıkarak koşar adımlarla navigasyondan açtığım ecza deposuna ilerlemeye başlamıştım.

Yaklaşık yedi yıl önce Seoul'deki lüks hayatımı ve çalıştığım devasa hastaneyi bırakıp Daegu'daki küçük bir kasaba da yaşayan arkadaşlarımın yanına gelmiştim.

Eh, doktor olsam bile, burası küçük bir yer olduğu için iş bulamamış ve bu sebepten ötürü misafirliğim de bir hayli uzun sürmüştü.

Ancak dün, bir eczane zincirinin ana deposunda çalışmak üzere doktor aradıklarını söyleyen mesaj almıştım.

Ve maddi açıdan öylesine çaresiz bir duruma düşmüştüm ki, alanım genel cerrahi olsa bile şu an, aile hekimliği tarzında bir işe bile koşa koşa gider hale gelmiştim.

Geçmişin silinen izlerinin üzerine yeni bir hayat inşa etmenin zamanı çoktan gelmiş geçiyordu bile..

Yaklaşık on beş dakika sonrasında ise, navigasyonun gösterdiği ara sokağa girdiğimde, ekrandaki haritayı kapatıp telefonumu cebime atarak yüzüme ufak bir tebessüm yerleştirmiştim.

Ancak üzerimi düzeltip karşımdaki binaya birkaç adım atarken başımı kaldırdığım an, sokağın karşısında gördüğüm bedenle birlikte donakalmıştım.

Vücudum bir anda kaskatı kesilirken, ona tezatla ellerim titremeye ve gözlerim muhtemelen kıpkırmızı kesilerek dolmaya başlamıştı.

Yıllardır üzerini örttüğüm tüm o kin ve öfkem bir anda gün yüzüne çıkarken varlığımdan bir haber sigarasını yakmaya çalışan adamdan, kafamdaki sorular eşliğinde çekmiştim gözlerimi..

Yoon Han'ın burada ne işi vardı?

Kanıma karışan ve kulağıma tüm pis düşünceleri fısıldayan şeytanıma yenilip yeniden bakışlarımı onun üzerine sabitlediğimde ise, gerginlikle çatılan kaşlarım, fark ettiğim ufak bir detay sayesinde gevşemiş hatta şaşkınlıkla havalanmıştı.

"Yüzünde yara izi yok, o Yoon Han değil.."

İstemsizce düşüncelerimi sesli bir şekilde dile getirirken, o da rüzgara karşı kapattığı elindeki çakmakla sigarasını  ateşe verip başını kaldırmış ve gözleri direk beni bulduğu anda sözlerimi biraz buruk ancak yadsınamaz bir sevinçle tamamlamıştım.

"Yoongi."

Yıllardır ölü olarak bildiğim birisini şu an kanlı canlı karşımda görmek, tüm dengemi altüst etmişti ve birkaç dakika içerisinde binlerce duyguyu aynı anda tatmış olmamın da etkisi çoktu.

"Burada olmamalısın, hey Jimin! Duyuyor musun beni?"

Kendi içimde düşüncelere öylesine dalmıştım ki, yanıma geldiğini ancak ellerini omzuma yerleştirip beni sarsmaya başladığında fark edebilmiştim.