𝐓𝐡𝐞 𝐂𝐚𝐬𝐭𝐚𝐰𝐚𝐲𝐬 ᴼᵘʳ ᶠˡᵃᵍ ᵐᵉᵃⁿˢ ᵈᵉᵃᵗʰ

| 𝟎𝟏 |

Ανάθεμα την τύχη μου, σκέφτηκε ο Ίζζυ ενώ βρισκόταν ξαπλωμένος μπρούμυτα στην άμμο, αρνούμενος να σηκωθεί, ευχόμενος πως όλο αυτό θα ήταν ένας άσχημος εφιάλτης. Όχι, πως θα μπορούσε να είναι κάποιο άλλου είδους εφιάλτης.

Το μόνο που ήθελε ήταν να πάνε μαζί με τον Εντ, στο σημείο που τους υπέδειχνε ο χάρτης που είχαν στην κατοχή τους για να βρουν τον θησαυρό που τους υποσχόταν. Αλλά όχι! Τα σχέδια του ήταν γραφτό να ναυαγήσουν, όπως και το πλοίο στο οποίο είχαν επιβιβαστεί. Το καταραμένο εκείνο πλοίο όπου ήταν επιβάτης και αυτός ο γαμημένος ηλίθιος Στιντ Μπόνετ μαζί με τον γραφέα του, Λούσιους Σπρινγκς, που αναζητούσε όπως τους είχε πει περιπέτεια. Όχι, πως τον είχε ρωτήσει, ο Εντ το είχε κάνει που για κάποιον ανεξήγητο λόγο τον έβρισκε ενδιαφέρον. Δεν είχε ιδέα γιατί και για να είναι ειλικρινής δεν τον ενδιέφερε να μάθει. Όπως και για την τύχη των υπολοίπων επιβατών. Ίσως, να έπλεαν ακόμα στη θάλασσα ή να βρισκόταν σε κάποιο άλλο κοντινό νησί. Ίσως, ακόμα και να είχαν πνίγει. Ποσώς τον ενδιέφερε.

Καταριόταν όμως την τύχη του που ο Στιντ ήταν ακόμα ζωντανός.

Η καυτή άμμος κολλούσε πάνω στα υγρά του ρούχα και το δέρμα του. Κάποιοι κόκκοι είχαν βρει τον δρόμο τους προς το γενειοφόρο πιγούνι του. Τα δερμάτινα που συνήθιζε να φοράει ήταν αρκετές φορές άβολα πάνω του και εκείνη η στιγμή ήταν μια από αυτές. Δε γνώριζε πόση ώρα είχε παραμένει σε αυτή τη θέση ακούγοντας τον απαλό παφλασμό των κυμάτων και τον ήχο των πουλιών και των ζώων που κατοικούσαν στο νησί, από το βάθος της ζούγκλας μερικά μέτρα μακριά του. Ήχοι που αδυνατούσαν να σβήσουν τη φωνή του Στιντ που αντηχούσε ακόμα μέσα στο μυαλό του.

''Ειλικρινά εντύπωση μου κάνει που ένας πειρατής όπως και εσύ δε γνωρίζει κολύμπι.''

Δεν ήταν πως ντρεπόταν για το γεγονός ότι δεν ήξερε κολύμπι. Το μυστικό αυτό το γνώριζε βέβαια μόνο ο Εντ, αλλά τώρα το ίδιο έκανε και ο πιο αποκρουστικός άνθρωπος στις επτά θάλασσες, που έτυχε να είναι και αυτός που τον έσωσε από βέβαιο θάνατο. Ίσως, τελικά να είχε πεθάνει και να βρισκόταν στην προσωπική του κόλαση με την καταδίκη του να ήταν να ακούει για όλη την αιωνιότητα τη γεμάτη έκπληξη φωνή του Μπόνετ να του υπενθυμίζει πως δεν ξέρει να κολυμπάει. Ναι, προφανώς αυτό θα συνέβαινε ύστερα από όλα όσα είχε κάνει στη ζωή του. Θα προτιμούσε βέβαια να περάσει την αιωνιότητα παρέα με τον Εντ αλλά αυτό θα ήταν ο προσωπικός του παράδεισος και όχι η κόλαση του εκτός αν τον έβλεπε να χασκογελάει παρέα με τον Μπόνετ.