1.zaman çizelgesi

14

"Sakıncası yoksa otura bilir miyim?Biraz yoruldumda..."

"Elbette!Lütfen şu tarafa geçin."

Ani tavır değişikliği Azizi biraz şaşırtdı ama bunu sevdi.İyi anlaşacaklarsa harikadır.

"Neden bir adınız olmadığını sora bilir miyim?"

"Çünki ben bir köleydim."

Aziz ona tapınağa gelmeden önceki hayatını anlatmaya başladı.

Çok küçük olduğu zamanlardan itibaren her anısı birilerinin onu dövmesi ile başlıyordu.

Köleler sahiplerinin istediklerini yapmadıkta öldürüle bilirlirler.Ve kimse bunun yanlış olduğunu düşünmez bile.

Sırtında ve bazı bölgelerin hala yara izleri olduğunu bile söyledi.Ama artık acıtmıyorlardı.Ama onları görmek ona geçmişini hatırlatıyordu.

Bir taraftan iyiydi,çünki bu şekilde herkese eşit davranması gerektiğini hatırlıyordu.

Diğer taraftansa,kendi travmalarını hatırlamak onun psikolojisi için kötüydü.

İkisi biraz bunun hakkında konuştular.İnsanların ne kadar gaddar olabileceği,onların başına gelenler,duydukları,gördükleri...

Hepsi korkunç şeylerdi.İyi ki küçük çocuk uyuyordu.Annesi bunları duymasına izin veremezdi.

"Anlıyorum Aziz-nim...ama...neden bana bir şey yapmak istemiyorsun?Ben Güneş tanrısının yok edilmesi gerektiğini söylediği bir türdenim..."

"Bir kara elfsin,değil mi? Yani? Ne olmuş?"

"Huh? Ama..."

"Bana göre,bazen tanrılarda hata yapa bilir."

"Hata ha?"

Azizin yüzünde çok sıcak bir gülümseme belirdi.Az önce tanıdığı iki kişiye gözlerinde bir tür şevkatle baktı.

Belkide onlar ona kendisini hatırlatıyordu?

"Elbette.Türünüz ne olursa olsun,ten renginiz ve ya davranışlarınız...hepiniz yaşayan canlı varlıklarsınız.Tıpkı bizim gibi."

"Siz çok iyi kalpli birisisiniz Aziz-nim...keşke...keşke diğerleri de böyle düşünselerdi..."

"Eminim,bir gün insanlar ve karanlık özellikli kişiler birlikte yaşaya bilecek.Aynı haklara sahip olacağız.Aynı yemeği yiyeceğiz.Aynı havayı soluyacağız.Bir gün bu kesinlikle olacak.Merak etme.Sadece o güne kadar sabırlı olmamız lazım..."

Azizin dedikleri kara elfler için bir rüya gibidir. Sadece kara elfler için değil,tüm karanlık özellikli varlıklar için bu böyleydi.Bunu umut etmek bile başlarına bir şey gelmesini sağlaya bilirdi. Düşüncelerine bile hakim olmak zorundaydılar.

"İnsanlar gerçekten çok gaddarlar."