SOĞUK

**Seni Seviyorum **

BU   BÖLÜM  HİKAYEMİ  OKUYAN  KARTANELERİNE  İTHAFEN  YAZILMIŞTIR.  SİZE  ROMANTİK  BİR  BÖLÜM  YAZDIM.  İYİ  OKUMALAR.

BERFU’NUN AĞZINDAN
Kurumuş   kan  lekeleri  ile  lekelenmiş  yüzüne   elimi   koyup   acıyor mu  diye   sorduğumda   yaptığı   tek  şey   şok   olmaktı.  Umay   bunu  beklemediğini  belli  edercesine  ‘ne’ dedi  gözleri  şokla  açılmıştı  bu  haliyle  bile  çok  tatlıydı. Tekrar  acıyor mu  dedim.  Yüzümde   ki  elimi  tutup  aşağı  çekti  ama  elimi  bırakmadı
-Konuyu  değiştirme  Berfu  dedi.  Ben  de   ona   doğruları  söyledim
-Üzgün   değilim,  Umay  eğer  orada  Asel  ile  kavga  etsen  ve  sana  bir   şey   olsa  vicdan  azabından  yaşayabileceğimi  mi  zannediyorsun   dedim.  Gülümsedi
-Bir  daha   lafımı  ikiletme  Berfu  deyip  kendini  koltuğa  bıraktı.  Odada  ki  ecza  dolabından  biraz  pamuk,  oksijenli  su   ve  tentürdiyot  alıp  yanına  döndüm.  Karşısına  geçtim  ve  elime  aldığım  bezi   normal  su   ile  ıslatıp  ona  yaklaştım. Ona  pansuman  yapmamı   beklemiyordu,   şaşırdı  ama  itiraz  etmedi  bende  yaranın  etrafını  ve  yüzünde  ki  kurumuş   kanı  silmeye  başladım.  Yaraları  biraz  temizlenince  yaralarına  baktım. Çok  derin  değildi  ancak  fazla  kanamıştı.  Umay  hiç  etkilenmiyor  gibiydi,  sanki  canı  yanmıyordu   oksijenli  su  ile  yarasını  temizlerken  bile  sesini  çıkarmamıştı.  Oysa  ki  ben  küçükken  düştüğümde  babaannem  kanayan  dizimi  oksijenli   su  ile  yıkamıştı  ve  canım  yara  ilk  oluştuğundakinden  bile  daha  çok  acımıştı.  

Dudağını  ve  kaşını  yara  bandı  ile  kapattım  ve  dolaptan  buz  alıp  yüzüne  iyice  eğildim.  Elmacık  kemiğindeki  morluk    şişmiş  gibiydi  buzu  koyunca,  ürperdiğini  hissettim  ama  yine  sesini  çıkarmamıştı.  İşim  bittiğinde  tam  eşyaları  koymak   için    gidecektim  ki  bileğimi  tuttu  bu  hareketi  ile  ona  dönmek   zorunda   kalmıştım.  Umay  gözlerimin  en  derinine, tam   içine  tüm  benliğiyle    baktı.  O   bazı  zamanlar  maskesini  indirir  içeriyi  görmeniz  için  yıkılmaz  surlarında  bir  delik  açardı.Umay  şu  an  delik  faslını  geçmiş  surlarını  tamamen  benim  için  yıkmıştı.  Güzel  gözleri  pişmanlık  ve  kıskançlık  arasında  gidip  geliyordu

-Bir  daha  gitme  dedi  öfkeyle  anlamamıştım  ‘ne’  dedim  tekrar  konuştu  sesi  kontrollüydü  ancak  üzgün  olduğu  anlaşılıyordu
-Beni  bırakıp  ona  gitme  Berfu  anlasana,  dedi  derin  bir   nefes  alıp  ayağa  kalktı  gözleri  bir  an  olsun  gözlerimden  ayrılmıyordu  Umay  şu  an  BENİ  KISKANIYORDU. Sesi  biraz  daha  üzgün   çıkınca   güzel  gözlerine  baktım  üzgündü  pişmandı  ve  acıyordu  ancak  konuşmaya  devam  ediyordu. 
-GİTME  BERFU,  ACITIYOR  ANLASANA  BİLMİYORUM,  NASIL  BU  KADAR  BAĞLANDIM  ANLAMIYORUM   NASIL  BÖYLE  ACYORUM,    AMA  BERFU   GİTME  YALVARIRIM.    Dedi  şaşkınlık  damarlarımda   kanımla  birlikte  akıyordu  şu  an.
Umay  bana  baktı  ve  gülümsedi  ancak  bu  öyle  sıradan  bir  gülümseme  değildi.      Umay  şu  an  kendi  bataklığında  boğuluyordu,  sanırım  O  İLK  DEFA  SEVİYORDU. 

-Umay  dedim  bana  baktı  duvarları  yoktu  tam  şu  an  onun  kalbini  görüyordum,  gerçek   Umay’ı   görüyordum   ben.  Bana  baktı  sanırım  onu  reddedeceğimi  sandı  ve  elini  dudaklarımın  üzerine  koydu
-ŞŞŞ  söyleme  kar  tanesi  dayanamam  dedi   gözleri  acı  içinde  kalmış  gibi  bakıyordu.  İçindeki  küçük  çocuğu  görüyordum.