စေတန်ရဲ့သတို့သမီး

part.42(uni&zawgyi)

​နေ....​ကျောင်းတက်​​နေခဲ့စဉ်​တစ်​​လျောက်​လုံးဂျပန်​မှာ
​နေခဲ့ပြီး..မကြာခဏလဲအလုပ်​ကိစ္စနဲ့​ရောက်​​နေခဲ့​ပေမဲ့
ဒီလို..အထီးကျန်​မဆန်​ခဲ့ဖူး​ပေ..ဒါဟာ..သူမကို..
ထားခဲ့ရတာ​ကြောင့်ဆိုတာ..​နေ​ကောင်း​ကောင်း
သိသည်​။

"မင်း..အခုချိန်​ဆိုဘာလုပ်​​နေလဲ..ချာတိတ်​..."

တစ်​ကိုယ်​တည်း​ရေရွတ်​လိုက်​ရင်း..ဆိုဖာနားကို
ပြန်​​လျောက်​လာကာ..စားပွဲ​ပေါ်တင်​ထားတဲ့...
လက်​တေ့ပ်​​ကိုဖွင့်လိုက်​သည်​။

"Ok..မင်းအခု..ဘာလုပ်​​နေလဲ..ဆိုတာ..ကိုယ်​
ကြည့်လိုက်​မယ်​...."

​နေ..လက်​​ချောင်းသွယ်​သွယ်​​တွေက..လက်​တေ့ပ်​ပေါ်မှာ
လျှင်​မြန်​စွာ​ပြေးလွှား​နေခဲ့ပြီး..ခဏအကြာ..​ပေါ်လာတဲ့.
မြင်​ကွင်းက..သူမရဲ့အခန်း....၊

"အဟွန်း...."

အခန်းတစ်​ခုလုံးရဲ့မြင်​ကွင်းနဲ့အတူ..ကုတင်​​ပေါ်မှာ..
ကန့်လန့်ဖြတ်​လှဲကာ..စာအုပ်​တစ်​အုပ်​ကိုဖတ်​​နေတဲ့
သူမကိုမြင်​​တော့..​နေပြုံးလိုက်​မိသည်​။

တစ်​ကယ်​​တော့..​နေ..သူမမသိ​အောင်​..အခန်းထဲမှာ
လျို့ဝှက်​ကင်​မရာတပ်​ဆင်​ခဲ့ခြင်းပါ...သူမကို
စိတ်​မချတာ​ရော..သူမရဲ့..မျက်​နှာ​လေးနှင့်.လူပ်​ရှားမူ့
​လေး​တွေကိုမှမမြင်​​တွေ့ရရင်​..စားမဝင်​အိပ်​မ​ပျော်​
နိုင်​မဲ့..ကိုယ့်အဖြစ်​ကို..ကြိုသိ​နေတာ​ကြောင့်လဲ
ပါသည်​။

"​နေပါဦး..သူက..ငါ့ဆီဘာလို့..ဖုန်းမဆက်​​သေးတာလဲ"

စာအုပ်​ဖတ်​​နေရင်း..ဆတ်​ခနဲထထိုင်​လိုက်​တဲ့သူမက
ဖုန်းကိုဆွဲယူကာ..မ​ကျေမနပ်​နှင့်​ပြောသည်​။

​နေ..ဒီ​နေ့တစ်​​နေကုန်​အလုပ်​ရူပ်​​နေတာမို့..သူမဆီ
ဖုန်းမ​ခေါ်ဖြစ်​​သေး..အခု​မှ..မျက်​နှာ​လေး​ရော
အသံပါကြားရ​တော့သည်​။

"​ပြော​တော့..လူကိုစိတ်​မချသလို..စိတ်​ပူသလိုလိုနဲ့
အခုကျဖုန်း​လေးဆက်​​ဖော်​​တောင်​မရဘူး..​ယောကျာင်္း
​တွေများ...အမျိုးမျိုးတတ်​လဲ..တတ်​နိုင်​တယ်​..."