kahvaltıyı hazırlayan genç adam sofraya şöyle bir baktığında kendi ile gurur duydu.
"ne becerikli bir adamım "dedi kendi egosunu överek. üstündeki önlüğü çıkartarak keremin odasının önüne gelerek kapıyı çaldığında ses gelmemişti. bir kez daha kapıyı çaldığında yine ses yoktu. kapıyı açarak içeri girdiğinde genç çocuğun hala yatığını gördüğünde kaşlarını kaldırdı.
"kerem hadi kalk ""dediğinde "beni rahat bırak "dedi genç çocuk uyanmak istemiyordu. babasının vefatından bir hafta geçmişti. bir kaç gün mardinde kalıp mal mülk devir işlemleri yapmıştılar.
daha doğrusu avukat ve azad yapmıştı. bankadaki yüklü bir miktar para, konaklar evler rıfat haşimoğlundan kalan bütün serveti oğlu kerem haşimoğluna geçmişti.
fakat babasının ölümü genç çocuğu bu bir hafta yıpratmıştı. bu yüzden azad keremin ünv. bölümünden bir haftalık izin almıştı ve bugün izini bitiyordu.
"kerem hemen kalk sinirlenmeye başlıyorum "dediğinde kaşlarını çattı azad. gözlerini açan genç çocuk başını kaldırarak ona bakan adama baktı.
"neden rahat bırakmıyorsun "dediğinde sesi uykulu ve biraz çocukça çıkmıştı bu azadı gülümsetti.
"okula gitmen gerekiyor izin süren bitti"dediğinde üstündeki yorganı çeken genç çocuk gözlerini genç adama çevirerek ayağa kalktı.
"tamam dışarı çıkar mısın şimdi üstümü giyineceğim "dediğinde azad genç çocuğu baştan aşağı süzdü.
"çabuk ol kahvaltı hazırladım "dediğinde şaşırdı genç çocuk.
"sen mi "dedi şaşkın bir ses ile. başını salladı."niye yapamaz mıyım "dediğinde omuz silkti genç çocuk.
"bilmem pek uğraşmazsın gibime gerekiyor "dediğinde bir gözünü kapatarak ona baktığında güldü genç çocuk. bu hareketini çok tatlı bulmuştu.
"hadi hazırlan "dedi genç adam odadan çıktığında hızlıca üstünü değiştirip odadan çıkarak yemek masasına oturan kerem gördüğü masa ile ıslık çaldı.
"dediğin kadar varmış sende ne cevherler varmış be"dediğinde "ne sandın ufaklık "dediğinde güldü kerem. onu gülümsemesini çaktırmadan izleyen azad kalbinin atışının sesini duyuyordu.
neydi şimdi bu böyle diye düşündü genç adam. kahvaltıdan sonra evden çıkan ikili arabaya binerek yol boyunca keremin keyfini yerine getirmek için onunla uğraşan azad bunu çok iyi başarmıştı.
kerem gülüyordu ve bu azadın kalbinin hareketlenmesine karnının kasılmasına neden oluyordu.
kampüsün önüne arabayı durduğunda kerem kemerini çözerek azada döndü.
"teşekkür ederim gerçekten "dedi genç adamın yüzüne yaklaşarak sakalı yanağını öperek geri çekilip arabadan inerek kampüse girdiğinde genç adamın kalbi çok hızlı atıyordu sanki koca bir koşu maratonuna girmiş nefes nefese koşmuş gibiydi.
elini sol tarafına koyduğunda yıllarca hissetmediği kalbini hissediyordu ve buna sebep bir çocuktu.
"kalbe zararsın seninle nasıl başa çıkacağım "dedi kendi kendine. arabayı şirkette doğru sürdüğünde aklında sadece kerem vardı. tabi de kalbinde de.
*******************************************************************************************
SON BÖLÜMDEN SONRA EPEY DÜŞÜNÜYORDUM NASIL YAZARIM DİYE BAKTIM ELLERİM HAREKET EDİYOR KJKJK UZUN BİR SÜRE BENİ HEYCANLANDIRACAK BİR KURGU FİKRİ OLMASA ELİMDEKİ KURGULLARIMI FİNALE KADAR GÖTÜRMEYİ DÜŞÜNÜYORUM. ŞİMDİ YORUM ZAMANI NE DÜŞÜNÜYORSUNUZ BAKİM.
YOU ARE READING
HERCAİ - BXB
Teen Fiction|TAMAMLANDI | Aşiret kurgusudur. Bir bozkır masalı... Berdel olarak evlendirilen urfa aşiretlerinden bozoğullarının en büyük oğlu Azad bozoğlu istanbuldan memeleketine geldiğinde babasının baskısı ile haşimoğlullarının tek çocuğu annesini kaybetmiş...
